Άγγελος Κότιος

Καθηγητής Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών Πρύτανης Πανεπιστημίου Πειραιώς

Συνέντευξη Βαγγέλης Ελευθεριάδης

Από μικρός ο Άγγελος Κότιος ήθελε την έξοδο από το κοινωνικοοικονομικό στάτους του παραδοσιακού χωριού της Πετρούσας Δράμας και ο μοναδικός δρόμος ήταν η μάθηση.
Σπούδασε στη Θεσσαλονίκη και στη συνέχεια στη Γερμανία βαδίζοντας ένα κακοτράχαλο, ανηφορικός και μακρύς δρόμος που κατέστη βατός με σκληρή δουλειά, επιμονή, υπομονή, συνέπεια και πειθαρχία έχοντας ως οδοδείκτη τον πόθο για συνεχή προσωπική βελτίωση, για κοινωνική υπέρβαση και για διαρκή πνευματική και ψυχική ανάταση.
Πριν δύο χρόνια περίπου εκλέχθηκε, ως μόνος υποψήφιος, Πρύτανης του Πανεπιστημίου Πειραιώς.
Πιστεύει ότι η χώρα μας θα μπορούσε να αποκτήσει μη κρατικά, μη κερδοσκοπικά ιδρύματα, με πολλαπλά οφέλη για την κοινωνία και οικονομία μας και ότι τα δημόσια ελληνικά πανεπιστήμια είναι ισχυρά και αντέχουν στον ανταγωνισμό.

– Το περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγαλώσατε πώς ήταν; Με τι ασχολούνται οι γονείς σας;
– Υπήρξα το πέμπτο παιδί μιας αγροκτηνοτροφικής οικογένειας και μεγάλωσα σε ένα αρμονικό, υγιές και φυσικό περιβάλλον ενός παραδοσιακού χωριού. Την οικογενειακή ζωή εκείνης της εποχής την χαρακτήριζε ο αλληλοσεβασμός, η συλλογική δράση, η αλληλεγγύη, η πειθαρχία και η αγάπη. Ασφαλώς, υπήρξαν πολλές υλικές στερήσεις, πλην όμως οι επιθυμίες μας ήταν προσαρμοσμένες στην πραγματικότητα. Το κοινωνικό περιβάλλον του χωριού ήταν συντηρητικό και επικριτικό σε παρεκκλίσεις από ηθικούς του κανόνες του, αναγκάζοντας τα μέλη του να είναι προσεκτικά στις εξωτερικεύσεις τους.

«Η σκληρή στοχευμένη δουλειά είναι η βασική προϋπόθεση για την επιτυχία. Η αξιοποίηση των τυχαίων ευκαιριών ή η αντιμετώπιση μη προβλέψιμων προκλήσεων είναι η ύψιστη τέχνη της ζωής»

– Είστε καθηγητής, αυτό θέλατε να γίνετε πάντα;
– Όχι. Αυτό που ήθελα από μικρός ήταν η έξοδος από το κοινωνικοοικονομικό μου στάτους μέσω του μοναδικού δρόμου της μάθησης. Ο πατέρας μου έλεγε συνεχώς: «Το αλέτρι ή το βιβλίο». Τα άλλα, όπως όλα στη ζωή, εξελίχθηκαν σε μεγάλο βαθμό ως αλληλουχία αποφάσεων και δράσεων.
– Μια πορεία ζωής που ξεκίνησε από την Πετρούσα της Δράμας και συνεχίσθηκε με αρχικές σπουδές στην Θεσσαλονίκη και στη συνέχεια στη Γερμανία…
– Ένας κακοτράχαλος, ανηφορικός και μακρύς δρόμος που κατέστη βατός με σκληρή δουλειά, επιμονή, υπομονή, συνέπεια και πειθαρχία και έχοντας ως εφόδια τις αρχές και τις αξίες της εντιμότητας και της ηθικότητας που λάβαμε από το άμεσο περιβάλλον μας και έχοντας ως οδοδείκτη τον πόθο για συνεχή προσωπική βελτίωση, για κοινωνική υπέρβαση και για διαρκή πνευματική και ψυχική ανάταση.

– Γνωρίζουμε ότι για να ολοκληρώσετε τις σπουδές σας αναγκαστήκατε παράλληλα να εργάζεστε. Δεν ήταν εύκολα χρόνια τότε;
– Επαίρομαι να λέω ότι εργάζομαι από τότε που γεννήθηκα. Και αυτό επειδή σε μια αγροτική οικογένεια εργάζονται όλοι, ανάλογα με τις δυνάμεις τους. Εν συνεχεία περηφανεύομαι να λέω ότι έχω βαρέα ένσημα από τις εργασίες μου σε τουβλάδικα της Δράμας, οικοδομές και δημόσια έργα από 13 ετών. Ακολούθησαν δεκάδες άλλες εργασίες, επί το πλείστον χειρονακτικές. Οι δυσκολίες επιβίωσης δεν αποτέλεσαν όμως ποτέ λόγο εγκατάλειψης της προσπάθειας για πρόοδο. Απεναντίας, με πείσμωναν περισσότερο για φυγή προς τα εμπρός, για έξοδο από τον διαφαινόμενο φαύλο κύκλο της κοινωνικής στασιμότητας.

– Πρύτανης στο Πανεπιστήμιο Πειραιά εδώ και σχεδόν δύο χρόνια και μάλιστα χωρίς αντίπαλο. Σίγουρα η καθολική αποδοχή της Πανεπιστημιακής Κοινότητας σας χαροποιεί…
– Ασφαλώς και με χαροποίησε και αποτέλεσε μεγάλη τιμή για μένα το γεγονός ότι προτάθηκα και εκλέχτηκα, ως μόνος υποψήφιος, από τους συναδέλφους μου και τα διοικητικά στελέχη του Πανεπιστημίου μας. Αυτό, όμως, συνδέεται με αυξημένες προσδοκίες για υψηλή απόδοση και με αύξηση της ευθύνης να ανταποκριθώ στο μέγιστο βαθμό στις προσδοκίες.

«Για τους ιδεαλιστές η εξουσία είναι αναγκαίο μέσο για την προώθηση συλλογικών αγαθών. Θέλω να πιστεύω ότι ανήκω σε αυτή την κατηγορία»

– Τι είναι αυτό που κάνει κάποιους τους ανθρώπους να θέλουν την εξουσία στα χέρια τους;
– Υπάρχουν τρεις κατηγορίες «εξουσιομανών». Οι χρησιμοθήρες, που βλέπουν την εξουσία ως εργαλείο επίτευξης προσωπικών συμφερόντων ή προώθησης των συμφερόντων των ομάδων που εκπροσωπούν. Οι συμπλεγματικοί, οι οποίοι μέσω της εξουσίας επιδιώκουν την ικανοποίηση ενός στερημένου «εγώ». Και οι ιδεαλιστές, για τους οποίους η εξουσία είναι αναγκαίο μέσο για την προώθηση συλλογικών αγαθών. Θέλω να πιστεύω ότι ανήκω στην Τρίτη κατηγορία.

– Ποιες οι αρμοδιότητες του Πρύτανη;
– Οι αρμοδιότητες ενός Πρύτανη ορίζονται από τη νομοθεσία. Το ίδιο ισχύει και για τα άλλα όργανα λήψης αποφάσεων, όπως είναι η Σύγκλητος, το Πρυτανικό Συμβούλιο και οι συνελεύσεις των Τμημάτων. Οι αρμοδιότητες αυτές καλύπτουν όλα τα θέματα όπως ακαδημαϊκά, προγραμματικά, οικονομικά, τεχνικά, διοικητικά, πειθαρχικά, καθώς και την εκπροσώπηση του Ιδρύματος προς τα έξω. Σε ότι με αφορά, εκχώρησα τις περισσότερες αρμοδιότητές μου στους τρεις άξιους Αντιπρυτάνεις μου, επικεντρώνοντας τη δράση μου σε ζητήματα στρατηγικής ανάπτυξης του Πανεπιστημίου μας, στην προσέλκυση εξωτερικών πόρων, στον εκσυγχρονισμό και διεύρυνση των δομών και υποδομών, στη διεθνοποίηση, στη διασύνδεση με την παραγωγή και την κοινωνία, σε κοινωνικές και πολιτιστικές δράσεις, καθώς και στην αναδιοργάνωση των διοικητικών δομών και στην αύξηση του αριθμού διδασκόντων και διοικητικών στελεχών. Με άλλα λόγια, το κύριο μέλημά μου είναι η προώθηση του οράματος του Πανεπιστημίου μας, να παράγει υψηλής ποιότητας διδακτικό και ερευνητικό έργο, σε ένα ιδιαίτερα ανταγωνιστικό και μεταβαλλόμενο περιβάλλον και να υπηρετεί την κοινωνία και το δημόσιο συμφέρον, προάγοντας τις ακαδημαϊκές αξίας της αριστείας και της ελεύθερης επιστημονικής έρευνας.

– Τι είναι για εσάς επιτυχία; Νιώθετε πετυχημένος;
– Η επιτυχία στον τομέα ευθύνης μας είναι συνώνυμη με την αποτελεσματικότητα και την αποδοτικότητα. Είναι μετρήσιμο μέγεθος και προσδιορίζεται αποκλειστικά από το παραχθέν έργο. Με άλλα λόγια, επιτυχία είναι η επίτευξη των στόχων, με όσο γίνεται λιγότερους πόρους. Όλα τα άλλα είναι επικοινωνία και προπαγάνδα. Η προσωπική επιτυχία, επίσης, συνδέεται με την επίτευξη των προσωπικών μας στόχων. Προσωπικά, σε ορισμένους τομείς υπήρξα πετυχημένος, σε άλλους πάλι όχι. Εάν ο σκοπός του ανθρώπου είναι η τελειοποίησή του, τότε απέχω πάρα πολύ.

– Υπάρχει τύχη ή εμείς φτιάχνουμε την τύχη μας;
– Και τα δύο. Η σκληρή στοχευμένη δουλειά είναι η βασική προϋπόθεση για την επιτυχία. Όμως χρειάζονται και ευνοϊκές εξωτερικές συνθήκες. Από την άλλη, υπάρχουν τυχαία εξωτερικά γεγονότα που συνιστούν ευκαιρίες ή προκλήσεις. Η αξιοποίηση των τυχαίων ευκαιριών ή η αντιμετώπιση μη προβλέψιμων προκλήσεων είναι η ύψιστη τέχνη της ζωής.

– Πείτε μας μια φράση που εμπεριέχει τη φιλοσοφία της ζωής σας;
– Η φιλοσοφία μου στηρίζεται στο τρίπτυχο πάνω στο οποίο βασίστηκαν οι θεμελιώδεις αρχές της αρχαίας Ελληνικής σοφίας: «Γνώθι Σαυτόν», «Μηδέν Άγαν» και «Μέτρον Άριστον».

«Η φιλοσοφία μου στηρίζεται στο τρίπτυχο πάνω στο οποίο βασίστηκαν οι θεμελιώδεις αρχές της αρχαίας Ελληνικής σοφίας: “Γνώθι Σαυτόν”, “Μηδέν Άγαν” και “Μέτρον Άριστον”»

– Υπάρχουν άνθρωποι που θεωρείτε ότι σας έχουν επηρεάσει καθοριστικά στον τρόπο που σκέφτεστε;
– Ο τρόπος που σκεφτόμαστε επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες, ατομικούς και εξωτερικούς. Στους εξωτερικούς συμπεριλαμβάνονται ασφαλώς σημαντικά πρόσωπα, τα οποία μας επηρεάζουν είτε με το έργο τους, είτε με τη διδαχή τους. Προσωπικά έλαβα επιρροές από τους αρχαίους έλληνες συγγραφείς, από τους μεγάλους πατέρες της εκκλησίας και από σύγχρονους συγγραφείς της φιλοσοφίας και λογοτεχνίας. Η οικονομική και επιστημονική μου σκέψη διαμορφώθηκε στη Γερμανία όπου μελέτησα, μεταξύ άλλων, επιστημολογία. Την μεγαλύτερη επιρροή, όμως, όλων την είχε ο δάσκαλος μου στο Πανεπιστήμιο του Tubingen, ο οποίος μου εμφύσησε τις αρχές της επιστημονικής αντικειμενικότητας, της πειθαρχημένης μεθοδολογικής ανάλυσης και της διεπιστημονικής προσέγγισης των κοινωνικών φαινομένων.

– Ποιο είναι το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή σας;
– Να απολαμβάνω την οικογενειακή, κοινωνική και επαγγελματική μου ζωή με εσωτερική γαλήνη και εξωτερική αρμονία.

– Στο Θεό πιστεύετε;
– Πιστεύω σ’ αυτό που αναφέρει εις εκ των μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Συ γαρ ει Θεός ανέκφραστος, απερινόητος, αόρατος, ακατάληπτος, αεί ων, ωσαύτως ων».

– Σας τρομάζει η αποτυχία;
– Καθόλου. Κάθε δράση ενέχει την επιτυχία ή την αποτυχία. Το αποτέλεσμα είναι αβέβαιο. Όποιος φοβάται την αποτυχία αδρανοποιείται. Ο ανθρώπινος βίος δεν είναι γραμμικός. Έχει διακυμάνσεις.

«Προσωπικά, σε ορισμένους τομείς υπήρξα πετυχημένος, σε άλλους πάλι όχι. Εάν ο σκοπός του ανθρώπου είναι η τελειοποίησή του, τότε απέχω πάρα πολύ»

– Τα λάθη είναι γνώση;
– «Πάθει Μάθος», έγραψε ο Αισχύλος. Και ο λαός μας λέει το ίδιο: «τα παθήματα γίνονται μαθήματα». Τα λάθη είναι λοιπόν γνώση, πλην όμως να μη ξεχνάμε και το άλλο μέγα ρητό των αρχαίων Ελλήνων: «Το δις εξαμαρτείν τ’ αυτόν ουκ ανδρός σοφού».

– Ποιες θεωρείτε σημαντικότερες στιγμές της Πανεπιστημιακής σας καριέρας;
– Οι σταθμοί μιας πανεπιστημιακής καριέρας είναι συγκεκριμένοι, τυπικοί και ουσιαστικοί. Το πτυχίο, το διδακτορικό, η έρευνα, οι δημοσιεύσεις, η διδασκαλία και η εκλογή σε μια βαθμίδα καθηγητή. Για μένα καθοριστική ήταν η επιλογή μου να κάνω τις διδακτορικές μου σπουδές σε ένα εξαίρετο Πανεπιστήμιο, όπως αυτό του T- Μεγάλη συζήτηση για το Πανεπιστημιακό Άσυλο και τα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί από την ανομία στον χώρο των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων. Υπέρ της κυβερνητικής πρότασης;
– Είμαι υπέρ της νομιμότητας και της κοινωνικής ειρήνης σε όλη την επικράτεια και ασφαλώς και στα Πανεπιστήμια. Δεν υπάρχει κανένα σοβαρό επιχείρημα υπέρ της εξαίρεσης των χώρων των Πανεπιστημίων από τους ισχύοντες νόμους της Πολιτείας. Όπως παντού, έτσι και στα Πανεπιστήμια πρέπει να εφαρμόζεται ο νόμος στη βάση των αρχών της σκοπιμότητας και της αναλογίας. Δεν επιθυμούμαι την παραβίαση του ακαδημαϊκού ασύλου ούτε από την κρατική εξουσία, ούτε από οργανωμένες ακραίες μειοψηφίες. Δεν θέλουμε στα Πανεπιστήμια ούτε τους ταραξίες, ούτε την παρουσία της αστυνομίας. Θέλουμε ηρεμία και αρμονικό περιβάλλον για να επιτελέσουμε το έργο μας. Τα προβλήματα, όμως, προκύπτουν όταν εμφανίζονται έκνομες καταστάσεις ή υπερβολικός ζήλος των οργάνων επιβολής της τάξης. Χρειάζεται μέτρο, συνεργασία και αυτοσυγκράτηση. Εμείς στον Πειραιά πιστεύουμε στο διάλογο και στην αυτοδιαχείριση των προκλήσεων όταν προκύπτουν. Προσπαθούμε να προλαμβάνουμε αντί να καταστέλλουμε. Πάντως, είναι ένα δύσκολο και λεπτό ζήτημα η προστασία του ασύλου και ασφαλώς δεν επιλύεται μόνο με νομοθετικές ρυθμίσεις. Θα πρέπει αν αλλάξουν πολλά και πάνω από όλα η αντίληψη ότι τα Πανεπιστήμια είναι δημόσιοι χώροι ελεύθερης πρόσβασης και ασύδοτης δράσης για όποιον επιθυμεί.

«Θα μπορούσε και η χώρα μας να αποκτήσει μη κρατικά, μη κερδοσκοπικά ιδρύματα, με πολλαπλά οφέλη για την κοινωνία και οικονομία μας. Τα δημόσια ελληνικά πανεπιστήμια είναι ισχυρά και αντέχουν στον ανταγωνισμό. Αυτό, όμως, που πρέπει να αποφευχθεί είναι η έκπτωση, δηλαδή η δημιουργία κερδοσκοπικών ιδρυμάτων, αμφίβολης ποιότητας»

– Δεν κινδυνεύει η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών όπως υποστηρίζουν δυνάμεις της αντιπολίτευσης;
– Στη σύγχρονη ελληνική δημοκρατία η ελεύθερη διακίνηση ιδεών είναι διασφαλισμένη σε όλη την επικράτεια. Συχνά, όμως, σε ορισμένα Πανεπιστήμια παρεμποδίζεται με τη βία από μικρές ομάδες. Αυτό είναι το ουσιαστικό πρόβλημα. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι το κράτος μπορεί και θέλει να παρεμποδίσει την ελεύθερη διακίνηση ιδεών. Η διασφάλιση της ανήκει πρωτίστως σε εμάς τους πανεπιστημιακούς. Παρά τα όποια προβλήματα, η ελευθερία λόγου και έρευνας είναι και θα παραμείνει διασφαλισμένη στα ελληνικά πανεπιστήμια. Χωρίς αυτήν την ελευθερία δεν έχουν λόγο ύπαρξης.

– Και με την λειτουργία Ιδιωτικών Πανεπιστημίων ποια η θέση σας κύριε Πρύτανη;
– Θεωρώ ότι βασική αποστολή του κράτους είναι η παροχή ποιοτικής δημόσιας παιδείας σε όλες τις βαθμίδες. Στην Ελλάδα έχουμε το παράδοξο να επιτρέπεται η ιδιωτική παιδεία σε όλος τις βαθμίδες της υποχρεωτικής εκπαίδευσης και να μην επιτρέπεται στην τριτοβάθμια που είναι προαιρετική. Επίσης, παρατηρείται και ένα άλλο παράδοξο, άξιοι έλληνες καθηγητές να φεύγουν για να διδάξουν στο εξωτερικό και να τους ακλουθούν έλληνες φοιτητές. Με άλλα λόγια εξάγουμε και τον «παραγωγό» της εκπαιδευτικής υπηρεσίας και τον «πελάτη». Αυτά όλα θα μπορούσαν να αλλάξουν και να αποκτήσει και η χώρα μας μη κρατικά, μη κερδοσκοπικά ιδρύματα, με πολλαπλά οφέλη για την κοινωνία και οικονομία μας. Τα δημόσια ελληνικά πανεπιστήμια είναι ισχυρά και αντέχουν στον ανταγωνισμό. Αυτό, όμως, που πρέπει να αποφευχθεί είναι η έκπτωση, δηλαδή η δημιουργία κερδοσκοπικών ιδρυμάτων, αμφίβολης ποιότητας. Μακάρι να είχαμε τη δυνατότητα να δημιουργήσουν στην Ελλάδα εγκαταστάσεις διακεκριμένα Πανεπιστήμια του εξωτερικού. Θα εμπλούτιζαν τον ακαδημαϊκό μας χάρτη και θα προσέλκυαν φοιτητές από όλον τον κόσμο, σε μια χώρα με αρχαίο πολιτισμό, ήλιο, θάλασσα και ευχάριστο σύγχρονο τρόπο ζωής.

– Γενικότερα πώς αξιολογείτε τα Ελληνικά Πανεπιστημιακά Ιδρύματα; Προσφέρουν υψηλό επίπεδο σπουδών σε σχέση με αντίστοιχα ιδρύματα του Εξωτερικού;
– Παρά τις συνέπειες της κρίσης, όπως υποχρηματοδότηση και υποστελέχωση, τα ελληνικά Πανεπιστήμια άντεξαν, χάριν στην αύξηση των προσφοράς διδασκόντων, στελεχών της διοίκησης και θυσιών της ελληνικής οικογένειας. Δεν έγινα εκπτώσεις στο διδακτικό και ερευνητικό έργο. Οι απόφοιτοι μας είναι ανταγωνιστικοί διεθνώς, το ίδιο και οι καθηγητές και ερευνητές μας. Εξάλλου, το καλό Πανεπιστήμιο, όπως και το καλό σχολειό, το κάνουν οι καλοί δάσκαλοι και οι καλοί μαθητές. Σ’ αυτά είμαστε σε υψηλό επίπεδο. Υστερούμε στους πόρους για την παιδεία. Πάντως, το ελληνικό δημόσιο Πανεπιστήμιο, παρά τις κατά καιρούς προσπάθειες απαξίωσής του, είναι πολύ καλύτερο από ότι ορισμένοι θέλουν να πιστεύουν. Οι διεθνείς αξιολογήσεις είναι πλασματικές. Δεν συγκρίνουν την εισροή με την εκροή. Εμείς στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο «παράγουμε» σχεδόν τους ίδιους επιστήμονες με το 10% έως 15% των πόρων (οικονομικών και ανθρώπινων) που διαθέτουν ομοειδή πανεπιστήμια στις δυτικές χώρες. Υπό αυτήν την έννοια, έχουμε τα πιο αποδοτικά πανεπιστήμια στον κόσμο!

«Με χαροποίησε και αποτέλεσε μεγάλη τιμή για μένα το γεγονός ότι προτάθηκα και εκλέχτηκα πρύτανης, ως μόνος υποψήφιος. Αυτό, όμως, συνδέεται με αυξημένες προσδοκίες για υψηλή απόδοση και με αύξηση της ευθύνης να ανταποκριθώ στο μέγιστο βαθμό στις προσδοκίες»

– Την συγχώνευση ΑΕΙ – ΤΕΙ και την δημιουργία νέων Πανεπιστημίων πώς την βλέπετε;
– Έχει υπέρ και κατά. Εκεί που έφτασαν τα ΑΤΕΙ, κάτι έπρεπε να γίνει. Πλην όμως η «πανεπιστημιοποίηση» των ΑΤΕΙ δεν έγινε στο πλαίσιο ενός συνεκτικού εθνικού σχεδίου για την ανωτάτη εκπαίδευση. Δημιουργήθηκαν νέα τμήματα, χωρίς διασύνδεση με τις ανάγκες της οικονομίας, ενώ έγινα και ποιοτικές εκπτώσεις. Επίσης, στις περισσότερες περιπτώσεις δεν ακολουθήθηκαν οι νόμιμες διαδικασίες. Ο εξορθολογισμός της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, όπως και της συνολικής, παραμένει το μέγα ζητούμενο στη χώρα μας.

– «Ένα πανεπιστήμιο πρέπει να αφουγκράζεται την κοινωνία και την αγορά». Γίνεται αυτό στα Ελληνικά Πανεπιστήμια ή αποτελεί ταμπού;
– Σκοπός της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης είναι η παιδεία, η κατάρτιση στελεχών για την οικονομία και η παραγωγή νέας γνώσης. Επίσης, στο σύγχρονο κόσμο των τεχνολογικών επαναστάσεων τα πανεπιστήμια οφείλουν να στηρίζουν την παραγωγή και την κοινωνία. Αυτό γίνεται σε όλες τις χώρες του κόσμου. Στη χώρα μας μόνον μερικώς, είτε λόγω θεσμικών εμποδίων, είτε λόγω ιδεοληψιών. Προσωπικά, μεγάλο μέρος της ενέργειάς μου διοχετεύεται στη αποτελεσματικότερη διασύνδεση του Πανεπιστημίου μου με την τοπική και περιφερειακή παραγωγή και με τις κοινωνικές διεργασίες.
– Πώς αντιλαμβάνεστε την ανάγκη για εξωστρέφεια του Πανεπιστημίου;
– Η εξωστρέφεια είναι ζωτικής σημασίας για τη λειτουργία των Ιδρυμάτων. Την αντιλαμβάνομαι ως ανάπτυξη κοινών εκπαιδευτικών και ερευνητικών δράσεων με παραγωγικούς και κοινωνικούς φορείς και με πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα του εξωτερικού, με τη δημιουργία μικτών δομών κατάρτισης και έρευνας με εξωτερικούς φορείς, με το άνοιγμα του πανεπιστημίου στην τοπική κοινωνία, με τον προσανατολισμό της δράσης του πανεπιστημίου στις ανάγκες της τοπικής και περιφερειακής οικονομίας, με τη δημιουργία πολλαπλών δικτυώσεων κ.α.

«Όποιος φοβάται την αποτυχία αδρανοποιείται. Ο ανθρώπινος βίος δεν είναι γραμμικός. Έχει διακυμάνσεις»

– Τι βλέπετε στους νέους που σας κάνει να αισιοδοξείτε κύριε Καθηγητά;
– Τα περισσότερα νέα παιδιά τα χαρακτηρίζει η εντιμότητα, η ευγένεια, η φιλομάθεια, η κατοχή δεξιοτήτων στις ξένες γλώσσες και στις νέες τεχνολογίες, το πάθος για προσωπική ανέλιξη και η επιθυμία να φτιάξουν μια νέα Ελλάδα, που δεν θα ξαναζήσει την κατάντια της κρίσης. Θα πρέπει όμως να τα βοηθήσουμε να αποκτήσουν εντονότερη κριτική και αναλυτική σκέψη και να χρησιμοποιούν με μέτρο τις νέες τεχνολογίες. Επίσης, να αποκτήσουν περισσότερες πρακτικές δεξιότητες και να μάθουν να δουλεύουν ομαδικά.

– Τι σχεδιάζετε το επόμενο διάστημα;
– Όλη μου την ενέργεια την απορροφά το έργο της πρυτανείας. Σχεδιάζω και υλοποιώ πολλές δράσεις για τη βελτίωση και επέκταση των δομών και υποδομών του Πανεπιστημίου μας, για την εξωστρέφεια και την στελέχωσή του, για συνέδρια και έρευνα.
Αυτό όμως που σχεδιάζω να κάνω άμεσα είναι να επισκεφτώ τη Δράμα και να συναντήσω τους υπέροχους ανθρώπους της, να διεγείρω τις μνήμες μου και να απολαύσω τα τοπία, το φυσικό περιβάλλον και την τοπική γαστρονομία.