Δευτέρα απόγευμα στη Δράμα. Δεκάδες αθλητές ετοιμάζονται να πάνε στο Κλειστό Γυμναστήριο Δ. Κραχτίδης για την καθιερωμένη τους «προπόνηση». Δεν φορούν φόρμες, ούτε αθλητικά παπούτσια. Κάποιοι εμφανίζονται με πουκάμισο και σακάκι, άλλοι με τζιν και t-shirt, ενώ ορισμένες από τις κυρίες της ομάδας ισορροπούν στις ψηλοτάκουνες γόβες τους. Κανείς δεν ενδιαφέρεται για το ύψος ή το βάρος τους, τη φυσική τους κατάσταση ή τις αντοχές τους. Είναι πιθανό να έχουν μόλις απολαύσει ένα χορταστικό γεύμα, ένα σάντουιτς ή ένα παγωτό, ενώ δεν αποκλείεται να συνδυάσουν την προπόνηση με καφέ, αναψυκτικό ή μπίρα. Το μόνο που πράγμα που απαιτείται να είναι σε …φόρμα, είναι το μυαλό τους.
Φωτογραφίες Βασίλης Κοβλακάς
Φτάνοντας στο προπονητικό τους κέντρο, συναντιούνται με τους συμπαίκτες τους και συζητούν για το σχέδιο που θα καταστρώσουν ώστε να επικρατήσουν του αντίπαλου ζεύγους παικτών. Μιλούν για «συμβάσεις», για «αγορά» και γενικότερα χρησιμοποιούν ορολογία που είναι άγνωστη στους μη μυημένους. Όταν έρθει η ώρα του αγώνα, παίρνουν τη θέση τους σε ένα τραπέζι για τέσσερις, με το κάθε ζεύγος να κάθεται αντικριστά.
Το άθλημα στο οποίο επιδίδονται είναι το μπριτζ, ένα από τα δημοφιλέστερα παιχνίδια μνήμης, τακτικής, προβλεψιμότητας και επικοινωνίας παγκοσμίως. Το μπριτζ παίζεται με τραπουλόχαρτα, αλλά αυτό είναι το μοναδικό κοινό σημείο με τα υπόλοιπα χαρτοπαίγνια. Άλλωστε περιλαμβάνεται στα «τεχνικά παιγνίδια» με τράπουλα και συνεπώς δεν διώκεται, αντιθέτως θεωρείται φάρμακο κατά του τζόγου. Μάλιστα, διαφοροποιείται από τα άλλα χαρτοπαίγνια διότι στη δική του περίπτωση ο παράγοντας «τύχη» δεν παίζει κανένα ρόλο στην εξέλιξή του. Το μπριτζ αναγνωρίζεται και στη χώρα μας ως πνευματικό άθλημα και η ομοσπονδία του υπάγεται στην Γενική Γραμματεία Αθλητισμού.
Το μπριτζ είναι ένα από τα δημοφιλέστερα παιχνίδια μνήμης, τακτικής, προβλεψιμότητας και επικοινωνίας παγκοσμίως
Σε μια ισόγεια αίθουσα 150 τ.μ. λοιπόν στο Αθλητικό Πολιτιστικό Κέντρο Κραχτίδη, στεγάζεται ο Αγωνιστικός Όμιλος Μπριτζ «Αστέρας Δράμας». Εκεί, τα περισσότερα από 50 μέλη του, συναντιούνται τα απογεύματα της Δευτέρας και της Τετάρτης, απολαμβάνουν αγώνες, προετοιμάζονται για διοργανώσεις και κυρίως, περνούν όμορφες στιγμές. Εκτός από το κοινό τους ενδιαφέρον για το συγκεκριμένο άθλημα, οργανώνουν ημερίδες και εκδηλώσεις με διάφορες αφορμές, ενώ συχνά εκδράμουν για να συναντήσουν κι άλλους φίλους του μπριτζ, εκτός Δράμας. Στις μαζώξεις αυτές υπάρχει πάντα χώρος για νέα μέλη και αυτό είναι το ζητούμενό τους: Να συστήσουν κι αλλού το συναρπαστικό αυτό άθλημα και να μοιραστούν με νέους ανθρώπους ανεξαρτήτως ηλικίας τη μεγάλη αγάπη τόσο για το παιχνίδι, όσο και για ό,τι το περιβάλλει.
Η ιστορία του μπριτζ στη Δράμα
To Μπριτζ στη Δράμα «γεννήθηκε» το 2012 από μία μικρή παρέα ατόμων, που αναζήτησε πληροφορίες για το συγκεκριμένο άθλημα. Έμαθε ότι κάθε παρτίδα είναι μοναδική και κρατά διαρκώς αμείωτο το ενδιαφέρον, ότι η συνεργασία είναι βασική προϋπόθεση για την επιτυχία, καθώς και ότι όσοι ασχολούνται έχουν οφέλη στην καθημερινότητά τους, αφού είναι αποδεδειγμένο ότι το παιχνίδι αυτό οξύνει τη μνήμη. Λίγα χρόνια αργότερα, το 2016, ιδρύθηκε ο Αγωνιστικός Όμιλος Μπριτζ «Αστέρας Δράμας».
«Οι πρώτοι που βοήθησαν να γνωρίσουμε το μπριτζ, ήταν μία παρέα 4-5 ηλικιωμένων συμπολιτών μας, οι οποίοι τα προηγούμενα χρόνια ζούσαν στην Αγγλία κι εκεί έπαιζαν συχνά. Βέβαια δεν είχαν σχέση με το αγωνιστικό μπριτζ, αλλά με το παρεΐστικο, ωστόσο μας έδωσαν τις πρώτες χρήσιμες πληροφορίες για τον τρόπο με τον οποίο παίζεται το παιχνίδι και ξεκινήσαμε», θυμάται ένας εκ των ιδρυτών του ομίλου και πρώτος του πρόεδρος, ο Παύλος Παϊσίδης.
Το μπριτζ χαρακτηρίζεται κοινωνικό παιχνίδι και λέγεται ότι διαμορφώνει χαρακτήρες, είναι ακριβώς η σχέση αυτή που αναπτύσσεται μεταξύ των ζευγαριών και το γεγονός ότι βασίζεται στη συνεργασία
Ως τοπογράφος μηχανικός, εκείνη την περίοδο χτυπήθηκε από την κρίση, με αποτέλεσμα να του περισσεύει πολύς ελεύθερος χρόνος, τον οποίο ήθελε να καλύψει «για να μην τρελαθεί», όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει. «Δεν ήμουν ο μόνος που βρέθηκα σ’ αυτήν τη δυσάρεστη θέση και όλοι μαζί είπαμε να το προχωρήσουμε. Μας αντάμειψε η επιλογή μας γιατί ήταν μια ευχάριστη απασχόληση που άδειαζε το μυαλό από τις πολλές αγχωτικές σκέψεις εκείνης της περιόδου», αναφέρει και συμπληρώνει: «Την ώρα που παίζεις, αν θέλεις να παίξεις καλά, το μυαλό αφήνει απ’ έξω ό,τι δε σχετίζεται με το μπριτζ, οπότε και να θέλεις, δεν μπορείς να σκεφτείς κάτι άλλο. Είναι μια άμυνα του οργανισμού και για μένα τότε ήταν μια ψυχολογική υποστήριξη», δηλώνει.
Στην παρέα εκείνη των πρώτων ατόμων που δοκίμασαν να μυηθούν στον κόσμο του πνευματικού αυτού παιχνιδιού, ήταν και ο οδοντίατρος Στάθης Κεραμιτσόπουλος. Έως τότε έπαιζε περιστασιακά χαρτιά, αλλά από την ημέρα που γνωρίστηκε με τον «βασιλιά των χαρτοπαιγνιών», όπως χαρακτηρίζει το μπριτζ, δεν έπαιξε ξανά κανένα άλλο παιχνίδι. «Είναι ένα σπορ που μας άλλαξε τη ζωή προς το καλύτερο. Πιστεύω ότι όποιος το δοκιμάσει και το μάθει, δεν θα επιστρέψει ποτέ ξανά στο καφενείο για χαρτιά. Άλλωστε δεν πρόκειται για χαρτιά, είναι ένα άθλημα», εξηγεί.
Τα πρώτα …βήματα του Ομίλου
Η πρώτη περίοδος μέχρι να στηθεί ο Όμιλος ήταν αρκετά δύσκολη. Τα μέλη έπρεπε να βρουν μόνοι τους τις απαντήσεις στις αμέτρητες απορίες που είχαν γύρω από το καινούργιο τους χόμπι. Αρχικά προσπαθούσαν μέσα από βιβλία και στη συνέχεια ζήτησαν τη συνδρομή της Ελληνικής Ομοσπονδίας Μπριτζ, η οποία τους παρείχε πολύτιμες συμβουλές και οδηγίες, ενώ τους πρότεινε έναν δάσκαλο από γειτονικό νομό για να τους διδάξει.
Στάθης Κεραμιτσόπουλος: «Είναι ένα σπορ που μας άλλαξε τη ζωή προς το καλύτερο. Πιστεύω ότι όποιος το δοκιμάσει και το μάθει, δεν θα επιστρέψει ποτέ ξανά στο καφενείο για χαρτιά. Άλλωστε δεν πρόκειται για χαρτιά, είναι ένα άθλημα»
Λίγα χρόνια αργότερα όμως, επέστρεψε στην πατρίδα του ο Στέφανος Σιδηρόπουλος, ο οποίος ζούσε στην Αθήνα, όπου ήταν ενεργό μέλος ομίλου μπριτζ. Ως ο πιο έμπειρος λοιπόν, και όντας στην υψηλότερη κατηγορία σε σχέση με τα μέλη του ομίλου της Δράμας, χρίστηκε αυτός δάσκαλος της ομάδας. «Ο ρόλος του δασκάλου είναι όταν έρχονται νέα μέλη, ακόμη κι αν δεν έχουν ποτέ πριν πιάσει στα χέρια τους χαρτιά, να τους δώσει τις βάσεις, να τους μάθει το παιχνίδι και να τους βοηθήσει να ξεκινήσουν. Βέβαια γίνονται τμήματα και για τους πιο παλιούς, ώστε να μπορέσουν κι αυτοί να εξελιχθούν ακόμη περισσότερο», επισημαίνει.
Ο ίδιος εξελίχθηκε σε όμιλο μπριτζ της πρωτεύουσας, όπου έπαιζε δίπλα σε μεγάλες προσωπικότητες. «Ξεκίνησα να παίζω το 1998. Στις αρχές του 2000 ήμουν στον ίδιο όμιλο της οδού Μιχαλακοπούλου με τον πρώην πρωθυπουργό της Ελλάδας Γεώργιο Ράλλη. Μέλη του ομίλου που συχνά έδιναν το παρών ήταν επίσης ο πρώην υπουργός Ευάγγελος Κουλουμπής, πρόεδροι ομάδων και άνθρωποι που βρίσκονταν σε υψηλά κοινωνικά ή οικονομικά στρώματα. Θυμάμαι συγκεκριμένα τον Ράλλη να παίζει ανάμεσά μας με σεμνότητα και ταπεινότητα, αλλά πάντα ξεχώριζε, κυρίως από το ιδιαίτερο χιούμορ του», αναφέρει ο κ. Σιδηρόπουλος.
Στέφανος Σιδηρόπουλος: «Ξεκίνησα να παίζω το 1998. Στις αρχές του 2000 ήμουν στον ίδιο όμιλο της οδού Μιχαλακοπούλου με τον πρώην πρωθυπουργό της Ελλάδας Γεώργιο Ράλλη. Μέλη του ομίλου που συχνά έδιναν το παρών ήταν επίσης ο πρώην υπουργός Ευάγγελος Κουλουμπής, πρόεδροι ομάδων και άνθρωποι που βρίσκονταν σε υψηλά κοινωνικά ή οικονομικά στρώματα»
Σπουδαίες προσωπικότητες από όλο τον κόσμο επιλέγουν για χόμπι τους το μπριτζ, γι’ αυτό αν αναζητήσει κανείς τους ανθρώπους που ασχολούνται φανατικά παγκοσμίως, θα εντοπίσει πολιτικούς, πρωθυπουργούς και πολλούς καλλιτέχνες. Μάλιστα οι μεγιστάνες Γουόρεν Μπάφετ και Μπιλ Γκέιτς παίζουν μπριτζ συστηματικά, σε εβδομαδιαία βάση. Το γεγονός ότι η τύχη μένει έξω από το παιχνίδι και δεν έχει τη δύναμη να σε βοηθήσει να κερδίσεις, είναι αυτό που πολλοί βλέπουν ως πρόκληση για να ασχοληθούν. «Από τις συμμετοχές σε διάφορες διοργανώσεις, ανάλογα με την αγωνιστική μας εμφάνιση, κερδίζουμε βαθμούς. Οι βαθμοί είναι αυτοί που μας κατατάσσουν σε κατηγορίες. Η χαμηλότερη είναι η κατηγορία 1 και η υψηλότερη η 16», εξηγεί ο δάσκαλος που βρίσκεται στην κατηγορία 13, την υψηλότερη για την πόλη της Δράμας και συνεχίζει: «Σε ένα μίνι πρωτάθλημα για παράδειγμα, δεν υπάρχει περίπτωση κάποιος παίκτης χαμηλής κατηγορίας να κερδίσει κάποιον που βρίσκεται μερικές κατηγορίες παραπάνω. Είναι ένα καθαρά πνευματικό παιχνίδι, στο οποίο δεν παίζει κανένα ρόλο η τύχη, αλλά μόνο το μυαλό και η λογική», τονίζει. Οι παίκτες που αγωνίζονται ως ζευγάρια, συνήθως είναι της ίδιας κατηγορίας, αλλά αυτό που μετράει περισσότερο, είναι να είναι δεμένοι μεταξύ τους, να έχουν «δουλευτεί» ως ζευγάρι και να έχουν μιλήσει πολύ μεταξύ τους.
Ένας από τους λόγους που το μπριτζ χαρακτηρίζεται κοινωνικό παιχνίδι και λέγεται ότι διαμορφώνει χαρακτήρες, είναι ακριβώς η σχέση αυτή που αναπτύσσεται μεταξύ των ζευγαριών και το γεγονός ότι βασίζεται στη συνεργασία. «Μέσα από το μπριτζ έμαθα να μην είμαι εγωίστρια και να κάνω υπομονή. Έμαθα να μην τα παρατάω και να αγωνίζομαι για να βάλω ένα ακόμη λιθαράκι στην ατομική μου γνώση. Ούτε καν η επιτυχία που έρχεται -όταν έρχεται- δεν είναι ατομική. Και η επιτυχία λοιπόν μοιράζεται, διότι το μπριτζ είναι άθλημα που παίζεται με δύο έναντι δύο», επισημαίνει από την πλευρά της η Μιμή Τσιότσιου και εκτιμά ότι βασικό στοιχείο στο παιχνίδι είναι η ευγένεια, αφού όπως λέει «ο σεβασμός στον συμπαίκτη σου και στους αντιπάλους έρχεται να συμπληρώσει τους κανόνες».
Η ίδια, αποτελεί μέλος του «Αστέρα» εδώ και τέσσερα χρόνια. Τότε που έψαχνε να βρει μία δραστηριότητα που θα ήταν εντελώς διαφορετική από ό,τι ασχολούνταν έως τότε και κάτι που θα είναι εντελώς άγνωστο στην ίδια, ώστε να αποτελεί πρόκληση. Εκείνη την περίοδο κυκλοφορούσε σε τοπική εφημερίδα μία ανακοίνωση για νέα τμήματα μπριτζ. «Η αλήθεια είναι πως δεν είχα ιδέα περί τίνος πρόκειται. Δεν ήξερα καν ότι ήταν παιχνίδι με τράπουλα. Την ημέρα της παρουσίασης με εντυπωσίασαν οι πληροφορίες που μας έδωσε για το άθλημα ο τότε δάσκαλος. Μας μίλησε για την ιστορία του μπριτζ, ποιοί διάσημοι άνθρωποι στον κόσμο ήταν παίκτες και πώς εξελίχθηκε μέσα στα χρόνια για να φτάσει τελικά στην σημερινή, αθλητική του μορφή. Ήταν αυτό που με έπεισε αρχικά και είπα θα το τολμήσω», δηλώνει.
Μιμή Τσιότσιου: «Μέσα από το μπριτζ έμαθα να μην είμαι εγωίστρια και να κάνω υπομονή. Έμαθα να μην τα παρατάω και να αγωνίζομαι για να βάλω ένα ακόμη λιθαράκι στην ατομική μου γνώση»
Μια αντίστοιχη ανακοίνωση στην εφημερίδα, είδε και μια φίλη της 66χρονης σήμερα Εύας Περπερίδου λίγα χρόνια νωρίτερα. Χωρίς επίσης να γνωρίζει το μπριτζ, παρακινήθηκε σχετικά εύκολα, καθώς εκείνη την περίοδο είχε μόλις συνταξιοδοτηθεί και σκόπευε να περνάει τον ελεύθερο χρόνο της δημιουργικά. Άλλωστε, μετά την έντονη πίεση που ένιωθε όταν εργαζόταν στην τράπεζα, στον τομέα των δανείων, θα ήταν τεράστια αλλαγή όπως λέει, αν άφηνε ξαφνικά εντελώς ανενεργό το μυαλό της. «Η μόνη μου επαφή με την τράπουλα έως τότε, ήταν ίσως κάποια φιλική μπιρίμπα, αλλά όχι συχνά, καθώς οι υποχρεώσεις όσο δούλευα ήταν πολλές. Με εντυπωσίασε το γεγονός ότι ένα χαρτοπαίγνιο θεωρείται πνευματικό άθλημα και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο το ξεκίνησα, διότι πιστεύω πως μεγαλώνοντας, έχει ανάγκη το μυαλό να συνεχίσει να μαθαίνει νέα πράγματα και να τα επεξεργάζεται, ώστε να μην αδρανεί. Σκέφτηκα ότι το μπριτζ είναι ο καλύτερος τρόπος να ακονίζουμε το μυαλό μας και να μην το αφήσουμε να σκουριάσει», λέει η κ. Περπερίδου.
Το ίδιο ακριβώς επισημαίνει και επαυξάνει η Μιμή Τσιότσιου. «Ο πρώτος λόγος για να ξεκινήσω ήταν επειδή έμαθα πως το μπριτζ βοηθάει να αποφύγεις το Αλτσχάιμερ, κάτι που σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά, είμαι κι εγώ σε θέση να επιβεβαιώσω. Κάθε φορά πάνω στο παιχνίδι ανακαλύπτω νέες δυνατότητες του μυαλού μου, ενώ το σημαντικότερο είναι ότι πλέον έχω καταργήσει τις υπενθυμίσεις που έβαζα καθημερινά στο κινητό μου. Τα ψώνια του σούπερ μάρκετ της οικογένειας, οι υποχρεώσεις για τα παιδιά, τα φροντιστήρια, οι ακριβείς ώρες για το καθετί, είναι όλα στο μυαλό μου. Έχω γίνει κάτι σαν υπολογιστής», λέει χαρακτηριστικά.
«Η ενασχόλησή μου με το μπριτζ, μου έκανε μόνο καλό. Δεν φαντάζεστε σε τι βαθμό διευρύνει το μυαλό, την προσοχή και την παρατηρητικότητα», συμφωνεί και ο κ. Κεραμιτσόπουλος.
«Σιγά – σιγά αρχίζουμε και ξεχνάμε πράγματα», παραδέχεται η Νατάσσα Τσαούση κι επειδή διάβασα ότι το μπριτζ οξύνει πάρα πολύ τη μνήμη, σκέφτηκα να βοηθήσω κι εγώ τη δική μου μ’ αυτόν τον τρόπο. Συν το ότι είναι ένα συναρπαστικό και συνεχώς μεταβαλλόμενο παιχνίδι. Ξεκινάς με κάποιους κανόνες και όσο προχωράς οι κανόνες αυτοί ανατρέπονται. Αυτό μ’ αρέσει, που δεν είναι στατικό και συνέχεια εξελίσσεται», υποστηρίζει η 49χρονη δικηγόρος. Η ίδια αφιερώνει μόνο ένα απόγευμα την εβδομάδα για το μπριτζ, την ώρα που οι περισσότεροι συμπαίκτες της συναντιούνται κάθε Δευτέρα και Τετάρτη. «Μου αρκεί που έστω και μία φορά την εβδομάδα κάνω κάτι που μου αρέσει. Το μόνο αρνητικό είναι ότι με τις απουσίες μου δε μπορώ να έχω σταθερό συμπαίκτη, κάτι που είναι βασικό, γιατί αναπτύσσεται μεταξύ των δύο κώδικας επικοινωνίας», σημειώνει.
Διασυλλογικές διοργανώσεις εντός και εκτός Δράμας
Ένα άλλο κομμάτι στο οποίο δε μπορεί να συμμετέχει η κ. Τσαούση, λόγω και των επαγγελματικών και μητρικών της υποχρεώσεων, είναι τα τουρνουά μπριτζ, που διοργανώνονται σε όλη την Ελλάδα, ενώ ορισμένες φορές δίδεται η ευκαιρία στο μέλη του ομίλου της Δράμας να συμμετέχουν και σε διοργανώσεις που λαμβάνουν χώρα στο εξωτερικό.
Αντίθετα, η κ. Τσιότσιου, δηλώνει ότι σε όλη αυτήν την πορεία των τεσσάρων ετών, γνώρισε πολλούς ανθρώπους από όλη την Ελλάδα, τους οποίους χαρακτηρίζει έξυπνους ανθρώπους. «Όσες φορές αποδράσαμε για αγώνες, γνωρίσαμε ανθρώπους με τους οποίους έχουμε την ίδια αγάπη για το μπριτζ. Τους μήνες της καραντίνας ήταν δύσκολο να μετακινηθούμε και μας έλειψαν αρκετά όλες αυτές οι συναναστροφές», λέει χαρακτηριστικά.
Νατάσσα Τσαούση: «Ξεκινάς με κάποιους κανόνες και όσο προχωράς οι κανόνες αυτοί ανατρέπονται. Αυτό μ’ αρέσει, που δεν είναι στατικό και συνέχεια εξελίσσεται»
«Ταξίδεψα δυο φορές στην Αθήνα και έζησα αυτήν τη φανταστική ατμόσφαιρα που μου είχαν περιγράψει. Ήταν το πανελλήνιο διασυλλογικό πρωτάθλημα που διεξήχθη σε μία τεράστια αίθουσα ολυμπιακών διαστάσεων με συμμετέχοντες από όλη την Ελλάδα, που διαγωνίζονταν είτε σε ζεύγη είτε σε ομάδες», θυμάται η κ. Περπερίδου. Στη μία από τις δύο αυτές διοργανώσεις θυμάται ότι η ομάδα της ηττήθηκε από μία άλλη που αποτελούνταν από 14χρονα παιδιά και γι’ αυτό ήταν μια γλυκιά ήττα. «Η υπέροχη εμπειρία μοιάζει με …σχολική εκδρομή, όπου μπερδεύονται ευχάριστα όλοι οι συμμετέχοντες και παρατηρείς ανομοιόμορφες παρέες με νεαρούς, μεσήλικες ακόμη και ηλικιωμένους να μοιράζονται στιγμές, κάτι που σε διαφορετικές συνθήκες δε θα συνέβαινε», σχολιάζει.
Η ίδια διοργάνωση ήταν αυτή που εντυπωσίασε περισσότερο και τον κ. Κεραμιτσόπουλο. «Πήγαμε σε πάρα πολλές διοργανώσεις, ωστόσο δεν έζησα πιο ωραία εμπειρία από αυτήν του πανελληνίου στην Αθήνα, όπου διαγωνίζονταν ταυτόχρονα 2500 άτομα από όλη την Ελλάδα. Βέβαια, σε όλες τις διοργανώσεις, πέρα από παιχνίδι, υπάρχει και η διασκέδαση που προσπαθούμε να το συνδυάζουμε με φαγητό, μπαρ ή ακόμη και μπουζούκια, ανάλογα με τα γούστα», τονίζει.
Κοινή παραδοχή των μελών του «Αστέρα Δράμας», είναι ότι μέσα από την τριβή τόσο στον όμιλο και ακόμη περισσότερο στις εκδρομές σε άλλες πόλεις για τις διάφορες διοργανώσεις, αυτό που κυρίως συμβαίνει, είναι να «δένει» ακόμη περισσότερο η ομάδα. «Στα 39 μου χρόνια, είχα ήδη την οικογένειά μου και ήμουν σίγουρος ότι είχα κατασταλάξει με τις παρέες μου. Είχα τους κολλητούς μου, λίγους φίλους και λίγους περισσότερους γνωστούς και ήμουν σίγουρος ότι μ’ αυτούς θα πορευτώ, γιατί σ’ εκείνη την ηλικία συνήθως δεν έχεις διάθεση να δοκιμάσεις νέες φιλίες. Παρόλα αυτά, μέσα από το μπριτζ, λόγω του κοινού ενδιαφέροντος, βρήκα πολλούς ανθρώπους που ταίριαξαν στη φιλοσοφία μου, με αποτέλεσμα να κάνω νέους φίλους με τους οποίους αναπτύξαμε τόσο ισχυρούς δεσμούς, που μπορώ να πω ότι όσους φίλους έκανα έως τα 40 μου, άλλους τόσους έκανα μέσα στα πρώτα δύο χρόνια που ήμουν στον όμιλο», λέει με συγκίνηση ο 47χρονος σήμερα Παύλος Παϊσίδης.
Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι μιλώντας για τις σχέσεις που έχουν αναπτυχθεί μέσα στον όμιλο, κάνουν λόγο για έναν πολύ δεμένο σύλλογο, και φιλικές σχέσεις που θυμίζουν οικογένεια. Αυτή η οικογένεια όμως δεν ταξιδεύει μόνο, αλλά συχνά παίρνει και το ρόλο του οικοδεσπότη.
«Ναι, μέσα στον όμιλο νιώθουμε σαν οικογένεια, ενώ μέσα από το μπριτζ γενικότερα, κάναμε φίλους κι από άλλα μέρη. Μία από τις αγαπημένες μας διοργανώσεις είναι η… δική μας, στην οποία εκτός από αγώνες, εντάσσουμε και πολλές παράλληλες εκδηλώσεις, με αποτέλεσμα να θεωρούμαστε ένας από τους πιο φιλόξενους ομίλους και -όπως λένε οι φίλοι μας από την υπόλοιπη Ελλάδα, είναι εγγυημένο ότι στα δικά μας τουρνουά θα περάσουν καλά», υπογραμμίζει ο κ. Κεραμιτσόπουλος.
«Το να έρχονται για ένα τουρνουά μπριτζ 120 άτομα στην όμορφη Δράμα μας και να συνδυάζουν αθλητισμό και διακοπές είναι κάτι σπουδαίο! Όλοι αυτοί διαμένουν σε ξενοδοχεία, ανακαλύπτουν τον τόπο μας, γνωριζόμαστε καλύτερα και μεταξύ μας και αυτό είναι υπέροχο», λέει με ενθουσιασμό η κ. Τσιότσιου, της οποίας το πρόσωπο φωτίζεται κάθε φορά που μιλάει για το μπριτζ και για τους ανθρώπους του.
Εύα Περπερίδου: «Το μπριτζ είναι ο καλύτερος τρόπος να ακονίζουμε το μυαλό μας και να μην το αφήσουμε να σκουριάσει»
«Όταν κάνουμε τουρνουά, υποδεχόμαστε τους ανθρώπους από άλλες πόλεις, σαν να είναι προσωπικοί μας καλεσμένοι. Τα έσοδα από τη συμμετοχή τους στους αγώνες τα διαθέτουμε στο σύνολό τους για τη διοργάνωση, προκειμένου να τους προσφέρουμε φαγητό και άφθονο ποτό», συμπληρώνει η κ. Περπερίδου.
Τα λεγόμενα των μελών του «Αστέρα Δράμας», επιβεβαιώνει ο Θεσσαλονικιός Πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Μπριτζ Αλέκος Αθανασιάδης, που επισκέφθηκε για πρώτη φορά τη Δράμα λόγω ενός τουρνουά. «Πηγαίνω κάθε φορά στα τουρνουά της Δράμας, στα οποία στην κυριολεξία μας τρελαίνουν στη φιλοξενία. Από την εικόνα που παρουσιάζουν οι αίθουσες με τις προσεγμένες τσόχες με το λογότυπο του Αστέρα στα τραπέζια του μπριτζ, μέχρι την εικόνα που έχουν τα τραπέζια… που στήνουν προς τιμή μας με φαγητό, δείχνει το μεράκι και την αγάπη τους», δηλώνει. Από την πόλη της Δράμας έχει ξεχωρίσει μαγαζιά και γεύσεις, αν και όπως λέει «συνήθως δε μας δίνουν την ευκαιρία να φάμε έξω, γιατί μας κάνουν οι ίδιοι το τραπέζι, με ατελείωτες μπίρες και τοπικά κρασιά, τα οποία μάλιστα σε μία διοργάνωση γνωρίσαμε τα οινοποιία όπου παράγονται, καθώς μας έκαναν σχετική ξενάγηση στα οινοποιεία της περιοχής». Όσο για το αγωνιστικό κομμάτι, ο κ. Αθανασιάδης αναφέρει ότι τα μέλη του Αστέρα είναι αξιέπαινα, δραστήρια, πολύ εργατικά και κάνουν πολλή και συστηματική δουλειά».
Επιθυμία και στόχος των μελών του Αστέρα είναι η παρέα τους να μεγαλώσει και να υπάρχουν ακόμη περισσότερα μέλη με τα οποία θα μοιράζονται εμπειρίες. Για το λόγο αυτό, προσφέρονται από τον Αγωνιστικό Όμιλο Μπριτζ «Αστέρα Δράμας» δωρεάν μαθήματα μπριτζ, που αρχίζουν στο τέλος του Οκτώβρη 2021, προκειμένου φίλοι της τράπουλας και άνθρωποι που δεν την έχουν πιάσει ποτέ, να γνωρίσουν τα μυστικά αυτού του ιδιαίτερου και απαιτητικού αθλήματος.
Πληροφορίες – Εγγραφές:
Στέφανος Σιδηρόπουλος Τ. 6989509528
Μιμή Τσιότσιου Τ. 6932352225
Ιωάννης Σιάμπος Τ. 6972018359
e-mail: isiab@tee.gr
Εκδόσεις Ψίθυροι © 2021
