Χρήστος Καραγιαννίδης

Βουλευτής Ν. Δράμας / ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

Ο Χρήστος Καραγιαννίδης δεν φαντάστηκε ποτέ ότι θα γίνει βουλευτής του ελληνικού κοινοβουλίου. Η συμμετοχή του στα ψηφοδέλτια γινόταν στο πλαίσιο της συστράτευσης στην αριστερά καθώς και της προσωπικής συμβολής του στην υποστήριξη του πολιτικού του χώρου. Ακόμη και τώρα δεν νοιώθει επαγγελματίας πολιτικός, είναι κάτι που δεν τον συναρπάζει. Δεν στέλνει φωτογραφίες από εκδηλώσεις, ούτε δελτία τύπου πραγμάτων που έγιναν «κατόπιν ενεργειών του» και δεν στριμώχνεται για μια φωτογραφία δίπλα στον πρωθυπουργό.
Πιστεύει πως ο καιρός της «απολυτότητας» έχει περάσει από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση τον Ιανουάριο του 2015.
Δεν πιστεύει σε μεγάλους πολιτικούς, ήρωες πολιτικούς και άλλα τέτοια μεγαλόσχημα τα οποία λατρεύουμε να παραμυθιαζόμαστε και να πιστεύουμε, ενώ θεωρεί ότι χρήσιμοι πολιτικοί είναι άνθρωποι που μπορούν να εμπνεύσουν άλλους ανθρώπους αλλά και να εμπνευστούν από τις κοινωνικές ανάγκες έτσι ώστε να παλέψουν γι’ αυτές.
Ο Χρήστος Καραγιαννίδης δεν είναι ο κοινότυπος βουλευτής που έχουμε συνηθίσει να έχουμε στο Ν. Δράμας, είναι ένας διαφορετικός βουλευτής.

Συνέντευξη Βαγγέλης Ελευθεριάδης / Φωτογραφίες Βασίλης Κοβλακάς

– Ποια είναι η αρχή της σχέσης σας με την Αριστερά;
– Στις αρχές της δεκαετίας του 80 με την ένταξη μου στη νεολαία της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος ξεκινά ένα ταξίδι που κρατά μέχρι σήμερα. Εντάχθηκα στην κομμουνιστική νεολαία του ΚΚΕ εσωτερικού με ισχυρές, όμως, αμφισβητήσεις για τον «υπαρκτό» σοσιαλισμό των χωρών της ανατολικής Ευρώπης και με την προσδοκία πως μπορεί να υπάρξει μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση.

– Ποια ήταν τα πρώτα πράγματα που μάθατε στον «δρόμο της Αριστεράς» και σας καθόρισαν στη συνέχεια;
– Η συλλογικότητα, η έννοια δηλαδή της συνεργασίας και της συμμετοχής σε κοινά πράγματα που επηρεάζουν πολλούς αλλά καμιά φορά και λιγότερους. Η υπεράσπιση των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων που είναι ο πυρήνας μιας κοινωνίας που θέλει να είναι δημοκρατική κι ελεύθερη. Ο διεθνισμός, η προσπάθεια δηλαδή να μιλήσουμε και να συνεργαστούμε με ανθρώπους σε όλο τον κόσμο στην προσπάθεια υπεράσπισης των κοινωνικών συμφερόντων πέρα από τα σύνορα μιας χώρας. Η στράτευση στην αριστερά που πρέπει να γίνεται με όρους κοινωνίας και πολιτικής αξιοπρέπειας, χωρίς οι ατομικές επιλογές να πληγώνουν τον αγώνα των συντρόφων και συντροφισσών που συμμετέχουν σ’ αυτόν.

– Οι γονείς σας τι δουλειά έκαναν;
– Ο πατέρας μου ήταν δημόσιος υπάλληλος στις υπηρεσίες της τότε νομαρχίας και η μητέρα μου μεγάλωσε τρία παιδιά με πολύ αγάπη και προσήλωση σε αυτό το σκοπό. Αυτή τη θεωρώ τη δυσκολότερη δουλειά.

– Ήσασταν καλός μαθητής;
– Όχι και θα έλεγα πως ούτε και εύκολος στη διαχείριση από τους εκπαιδευτικούς. Εκτίμησα τα σχολικά χρόνια πολύ αργότερα όταν μου ερχόταν στο μυαλό οι όμορφες αλλά και οι άσχημες στιγμές που πέρασα μέσα κι έξω από τις σχολικές αίθουσες.

– Τι έχετε σπουδάσει;
– Μετά την αποφοίτηση μου από το λύκειο πήγα σε μία, εκ των τριών που υπήρχαν τότε, σχολή κινηματογράφου για να σπουδάσω ηχοληψία. Ολοκλήρωσα τις σπουδές μου σε αυτό το αντικείμενο με ένα εξάμηνο παρακολούθησης μαθημάτων στο Λονδίνο στο School of Audio Engineering κι επέστρεψα στην Ελλάδα όπου και ξεκίνησα να δουλεύω ως ηχολήπτης από το 1990.

«Θεωρώ ότι μπορεί και πρέπει να υπάρξει αριστερή κυβέρνηση σε καπιταλιστικό περιβάλλον, με την προϋπόθεση ότι αλλάζει τους συσχετισμούς υπέρ της κοινωνίας σε καθημερινή βάση»

– Γνωρίζω ότι έχετε κάνει πολλές και διάφορες δουλειές…
– Δε θα έλεγα πολλές αλλά αρκετές. Πέρα από το βασικό μου αντικείμενο που είναι η ηχοληψία, έχω δουλέψει σε εταιρεία courier, σε ιδιωτική εταιρεία που είχε αναλάβει την κατασκευή του νοσοκομείου της Δράμας, σε βενζινάδικο και -τα τελευταία χρόνια πριν την εκλογή μου ως βουλευτής- σε αντιπροσωπία αυτοκινήτων στο τμήμα ανταλλακτικών του συνεργείου. Το κομμάτι της ηχοληψίας βέβαια είχε διάφορες εκδοχές με συναυλίες σε όλη την Ελλάδα αλλά και σε μαγαζιά της Δράμας που είχαν ζωντανή μουσική.

– Τα «Πέτρινα χρόνια» φανταστήκατε ποτέ ότι γίνετε βουλευτής της Αριστεράς;
– Ποτέ κανείς και καμιά από όσους κι όσες συμμετείχαμε στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχαμε κατά νου ότι θα εκλεγούμε στην ελληνική βουλή. Κι αυτό γιατί καταρχάς η συμμετοχή μας στα ψηφοδέλτια αυτά ήταν μέσα στα πλαίσια της στράτευσης μας στην αριστερά αλλά και μέρος της προσωπικής συμβολής του καθενός και της καθεμιάς μας στην υποστήριξη του πολιτικού χώρου που ανήκαμε. Δεν υπήρχε δηλαδή κάποια βούληση από εμάς στο άμεσο ορατό μέλλον να γίνουμε βουλευτές, ίσως και γιατί μέχρι το 2012 η εκλογική αποδοχή του ΣΥΡΙΖΑ δεν έδινε τέτοιες προοπτικές.
Προσωπικά, ακόμα και τον Μάιο του 2012, στη πρώτη δηλαδή εκλογική αναμέτρηση όταν ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε τέταρτος στο νομό και δεν εξέλεξε βουλευτή, δεν είχα μπει στη διαδικασία να σκεφτώ ότι θα εκλεγώ βουλευτής. Μέχρι και την παραμονή της δεύτερης εκλογικής αναμέτρησης εκείνης της χρονιάς συνέχισα να πηγαίνω κανονικά στη δουλειά μου χωρίς να έχω σκεφτεί το ενδεχόμενο εκλογής μου γι’ αυτό και συνέχισα να δουλεύω και μετά την εκλογή μου για κάποιες ημέρες, μέχρι να διευθετηθούν διάφορες εκκρεμότητες.

– Πώς νιώσατε την πρώτη φορά που μπήκατε στη Βουλή των Ελλήνων;
– Όπως νιώθουν φαντάζομαι όσοι μπαίνουν για πρώτη φορά σε έναν χώρο που μέχρι τότε τον έβλεπαν μόνο από την τηλεόραση και αποτελεί την κεντρική πολιτική σκηνή της χώρας μας. Περιέργεια, δέος για την ιστορικότητα του χώρου αλλά και μία απομυθοποίηση που έρχεται σιγά σιγά, βλέποντας και γνωρίζοντας από μέσα πολλά κακώς κείμενα της βουλής και του πολιτικού συστήματος.
Οι περισσότεροι βουλευτές και βουλεύτριες του ΣΥΡΙΖΑ, η συντριπτική πλειοψηφία θα έλεγα, επειδή δεν ήμασταν κι επαγγελματίες πολιτικοί είχαμε και την ενεργητικότητα του πρωτάρη: να συμμετέχουμε σε όλες τις διαδικασίες της βουλής, να παρακολουθούμε τις περισσότερες συνεδριάσεις της Ολομέλειας, να πηγαίνουμε σε μαζικούς χώρους για να μιλήσουμε αλλά και να ακούσουμε, να προσπαθήσουμε τέλος-τέλος να αλλάξουμε όσα περισσότερα μπορούμε σε σχέση με αυτά που και οι ίδιοι κριτικάραμε όταν ήμασταν έξω από αυτόν το χώρο.

«Η Αριστερά υποστηρίζει πως οι κοινωνικές ανισότητες είναι αποτέλεσμα του καπιταλισμού που αρθρώνεται πάνω στην εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης και της υπεραξίας που παράγει αυτή»

– Νιώθετε πλέον επαγγελματίας πολιτικός;
– Όχι και δε νομίζω ότι θα νιώσω ποτέ γιατί είναι κάτι που δε με συναρπάζει. Δε στέλνω δελτία τύπου με φωτογραφίες μου από εκδηλώσεις, δε στέλνω δελτία τύπου διαφόρων πραγμάτων που έγιναν «κατόπιν ενεργειών μου», δε στριμώχνομαι για να βγω φωτογραφίες με τον πρωθυπουργό, δε βγαίνω σχεδόν ποτέ σε τηλεοπτικά κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας και τέλος δεν έχω προσωπικό πολιτικό γραφείο για να εξυπηρετώ ατομικά ρουσφέτια. Ούτε, φυσικά, ξόδεψα και μια περιουσία για να εκτυπώσω προσωπικά προεκλογικά φυλλάδια που αναδεικνύουν το υποτιθέμενο έργο που έχω κάνει για τους συμπολίτες μου. Το μόνο μου έξοδο προεκλογικά ήταν το παράβολο για την υποψηφιότητα μου και τίποτε πέραν αυτού. Αν όλα τα παραπάνω κάτι σας θυμίζουν, μπορείτε να ρωτήσετε τους συναδέρφους μου της αντιπολίτευσης που τα έχουν ως κανόνα για την πολιτική τους επιβίωση.

– Όσο περνά ο καιρός με το κόμμα σας στην κυβέρνηση της χώρας, γίνεστε πιο απόλυτος ή πιο διαλλακτικός;
– Πιστεύω πως ο καιρός της «απολυτότητας» έχει περάσει από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση τον Ιανουάριο του 2015. Πολλές βεβαιότητες που είχαμε κατέρρευσαν όταν η πραγματικότητα αλλά και η υπεράσπιση των όσων είχαμε αναλάβει έπρεπε, με συμβιβασμούς, να συνεχίσει να υφίσταται με άλλους όρους. Καταλαβαίνω και το πιστεύω κι ο ίδιος πως ο συμβιβασμός πολύ εύκολα μπορεί να σε οδηγήσει σε υποχώρηση και αλλοτρίωση, δηλαδή σε έναν δρόμο χωρίς επιστροφή. Θεωρώ ότι κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί μέχρι σήμερα αλλά μπορεί να κάνω και λάθος. Πάντως, στις κρίσιμες στιγμές του καλοκαιριού του 2015 η τελική μου επιλογή επηρεάστηκε από την άποψη πως όταν οι συσχετισμοί αλλά και το κλίμα είναι αρνητικά, δεν παρατάς την προσπάθεια γιατί έτσι δικαιώνεις τον αντίπαλο που θα υποστηρίξει πως δεν είμαστε ικανοί στα δύσκολα και μένουμε μόνο στη κριτική. Σε κάθε περίπτωση αυτό που στο τέλος θα μείνει είναι και αυτό για το οποίο θα κριθούμε αν ήταν θετικό ή αρνητικό, όχι για το σύνολο της κοινωνίας, αλλά για τις κοινωνικές εκείνες τάξεις που πιστεύουμε ότι πρέπει να υποστηρίζουμε.

– Πιστεύετε ότι τα λάθη είναι πηγή γνώσης για έναν άνθρωπο που ψάχνει να βρει το σωστό; Τι είναι το λάθος; Είναι φως ή σκοτάδι;
– Τα λάθη είναι πηγή γνώσης όταν σε κάνουν καλύτερο κι όταν γίνονται σηματοδότες ώστε να μην τα επαναλαμβάνεις. Η επανάληψη τους σημαίνει δύο πράγματα, είτε ανοησία και δυσκολία αντίληψης, είτε κυνικότητα που έχει βάλει τον τελικό στόχο πάνω από τα προβλήματα που δημιουργεί η επίτευξη του. Τα λάθη καταρχάς είναι ανθρώπινα και θα υπάρχουν πάντα γιατί κανείς μας δεν είναι τέλειος, κι ευτυχώς δηλαδή. Όσοι υποστηρίζουν ότι δεν κάνουν λάθη είναι πολύ επικίνδυνοι και πρέπει να απορρίπτονται από θέσεις εξουσίας ή ευθύνης.

– Τι είναι αυτό που κάνει τη μεγάλη διαφορά μεταξύ του κοινού πολιτικού και του μεγάλου πολιτικού;
– Δεν πιστεύω σε μεγάλους πολιτικούς, ήρωες πολιτικούς και άλλα τέτοια μεγαλόσχημα τα οποία λατρεύουμε να παραμυθιαζόμαστε και να πιστεύουμε. Οι χρήσιμοι πολιτικοί είναι άνθρωποι που μπορούν να εμπνεύσουν άλλους ανθρώπους αλλά και να εμπνευστούν από τις κοινωνικές ανάγκες έτσι ώστε να παλέψουν γι’ αυτές. Η ηγεσία σε πολιτικούς σχηματισμούς της αριστεράς πρέπει να αντιμετωπίζεται με σεβασμό αλλά ταυτόχρονα και με έλεγχο ως προς τις πράξεις της και τα λάθη που σίγουρα θα κάνει. Δεν πιστεύω στις πεφωτισμένες ηγεσίες που οι άνθρωποι τις ακολουθούν υπνωτισμένοι και βέβαιοι για τις αποφάσεις που αυτές παίρνουν. Επίσης πιστεύω πως τα πολιτικά όργανα στους κομματικούς σχηματισμούς πρέπει να είναι ενεργά και οι αποφάσεις τους προϊόν δημοκρατικής σύνθεσης και διαλόγου. Θεωρώ πλήγμα στη λειτουργία και την εσωκομματική δημοκρατία των κομμάτων τη φιέστα της εκλογής αρχηγού από ανθρώπους που δεν είχαν κάτι άλλο να κάνουν τη συγκεκριμένη ημέρα ψηφοφορίας και πήγαν να ψηφίσουν. Πολλώ δε μάλλον όταν δεν υπάρχει καμία δέσμευση για την νικητή και χωρίς ο ίδιος ο νικητής να μπορεί να ελεγχθεί από κάποιο κομματικό όργανο, μιας και αυτό το όργανο που τον εξέλεξε δεν υπάρχει πια. Ζούμε σε εποχές μεταδημοκρατίας και πολιτικού μάρκετινγκ εις βάρος ιδεολογικών αξιών και πολιτικών αρχών.

«Ζούμε σε εποχές μεταδημοκρατίας και πολιτικού μάρκετινγκ εις βάρος ιδεολογικών αξιών και πολιτικών αρχών»

– Αριστερή κυβέρνηση σε καπιταλιστικό περιβάλλον. Πως μπορούν και συμβαδίζουν αυτά μαζί;
– Συμβαδίζουν εκ της πραγματικότητας. Η άποψη της κατάληψης της κυβερνητικής εξουσίας μόνο όταν οι κοινωνικές συνθήκες θα είναι ώριμες είναι άποψη της δογματικής αριστεράς και μας μεταφέρει σε ένα μεταφυσικό επέκεινα, δηλαδή, όταν όλοι θα έχουμε αφήσει αυτό το μάταιο κόσμο. Η δική μας ανάλυση είναι πως αυτό που μπορεί να εμπνέει τις τάξεις που εκπροσωπούμε είναι τα μικρά καθημερινά παραδείγματα, οι ρήξεις στις δομές του κράτους και η αλλαγή τους σε προοδευτική κι αριστερή κατεύθυνση, ο συνεργατισμός σε επιχειρηματικά εγχειρήματα, οι συλλογικές ανανοηματοδοτήσεις σε ζητήματα ανθρώπινων δικαιωμάτων. Με αυτά τα δεδομένα, λοιπόν, θεωρώ ότι μπορεί και πρέπει να υπάρξει αριστερή κυβέρνηση σε καπιταλιστικό περιβάλλον, με την προϋπόθεση ότι αλλάζει τους συσχετισμούς υπέρ της κοινωνίας σε καθημερινή βάση.

– Υπάρχουν σήμερα προοδευτικοί; Ποιος είναι, για σας, ο σημερινός προοδευτικός;
– Υπάρχουν προοδευτικοί και προοδευτικοί αριστεροί θα μπορούσα να σας πω. Όπως υπάρχουν και συντηρητικοί κομμουνιστές και συντηρητικοί αριστεροί. Κι εξηγούμαι. Όταν έρχεται στη Βουλή νομοθετική ρύθμιση που αφορά δικαιώματα μίας κοινότητας ανθρώπων, ανεξάρτητα από το μέγεθος της, και συ στο όνομα του κομμουνισμού υποστηρίζεις το πηχτό σκοτάδι του συντηρητισμού με τον πιο αντιεπιστημονικό τρόπο, τότε όσο κομμουνιστής και να φωνάζεις ότι είσαι, αυτό που μένει στο τέλος είναι η εναντίωση σε μια προσπάθεια κλασικής ανθρώπινης χειραφέτησης στην οποία εσύ συντάχθηκες με τους ακροδεξιούς εναντίον της.

– Πιστεύετε ότι οι ήττες μας μαθαίνουν περισσότερα πράγματα από τις νίκες;
– Μας μαθαίνουν πολλά όταν μας προφυλάσσουν από την επανάληψη λαθών. Η αριστερά στα τελευταία εκατό χρόνια είχε αρκετές ήττες που κόστισαν: στην πίστη αυτών που ήταν ενταγμένοι σε αυτή τη πολιτική παράταξη αλλά και στη θετική έκβαση που θα μπορούσαν να έχουν οι αγώνες αυτοί. Ποτέ όμως η αριστερά δεν είχε επιλογές που ήταν εύκολες και κυρίως ποτέ δεν είχε τα εργαλεία προπαγάνδας κι εξουσίας που είχε και έχει η δεξιά.

– Ορισμένες φορές δηλώσεις σας προκαλούν σάλο, νοιώσατε ποτέ πως «ξεφεύγετε»;
– Κοιτάξτε τι γίνεται τώρα με αυτό. Ανέφερα και πριν ότι η δεξιά πάντα είχε το ισχυρό εργαλείο της προπαγάνδας. Τώρα τελευταία αυτό γίνεται κάνοντας αναφορά σε ψεύτικα γεγονότα ή, ακόμα χειρότερα, σε διαστρεβλωμένα γεγονότα. Όταν σε μία τοποθέτηση ξεκόψεις λέξεις ή φράσεις που βολεύουν για το ψέμα που θα επιχειρήσεις να υποστηρίξεις τότε δημιουργείται ο υποτιθέμενος σάλος. Σε αυτά τα πέντε χρόνια, λοιπόν, και καθώς ξεχνιούνται όσα στο παρελθόν έχω πει όπως τα έχω πει, βγαίνουν διάφοροι και υποστηρίζουν πως έχω πει το α ή το β χωρίς αυτό να συμβαίνει. Οι δηλώσεις και οι πράξεις μου που αφορούν ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κοινωνικών δικαιωμάτων και υπεράσπισης μειονοτήτων δε πρόκειται να σταματήσουν. Θεωρώ λοιπόν πως δε «ξεφεύγω». Και σε κάθε περίπτωση οι αντιπαράθεση σε μια πολιτική κουβέντα γίνεται με επιχειρήματα και όχι με αναθέματα, προσωπικές προσβολές ή ακόμα και με απειλές για τη σωματική μου ακεραιότητα.

«Δεν πιστεύω στις πεφωτισμένες ηγεσίες που οι άνθρωποι τις ακολουθούν υπνωτισμένοι και βέβαιοι για τις αποφάσεις που αυτές παίρνουν»

– Ο Ελληνικός λαός είπε ναι, στο πρώτη φορά Αριστερά, όμως ούτε τα μνημόνια σταμάτησαν, ούτε οι φόροι και οι περικοπές σε συντάξεις και μισθούς…
– Ο ελληνικός λαός ψήφισε δύο φορές μέσα στο 2015. Και τις δύο φορές έδωσε την εκλογική νίκη στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Στη δεύτερη εκλογική αναμέτρηση το Σεπτέμβρη του 2015 πήγαμε με την συμφωνία που είχε υπογραφεί τον Αύγουστο του 2015 και άρα οι έλληνες πολίτες γνώριζαν τους συμβιβασμούς και τις απαιτήσεις που υπήρχαν από αυτή τη συμφωνία. Εδώ και αρκετούς μήνες έχει επανέλθει η σταθερότητα στην οικονομία και έχουμε βάσιμες ελπίδες πως τον Αύγουστο του 2018 θα μπορέσουμε να δώσουμε ένα τέλος στη κρίση με την έξοδο μας από την μνημονιακή επιτροπεία. Οι συμβιβασμοί, οι δύσκολες αποφάσεις αλλά και η πάλη μας με τους θεσμούς διαμορφώνουν ένα πλαίσιο που μας δίνει το περιθώριο να δίνουμε κοινωνικό μέρισμα για δεύτερη χρονιά. Κόντρα στις καταστροφολογικές προβλέψεις αυτών που μας οδήγησαν στη κρίση έχουμε καταφέρει να αναστρέψουμε το κλίμα σε μεγάλο βαθμό έτσι ώστε οι προσπάθειες μας να έχουν θετικό αντίκτυπο στη κοινωνία.

– Αλήθεια, πιστεύετε ότι η οικονομική κατάσταση της Ελλάδας μπορεί να αλλάξει σύντομα;
– Η οικονομική κατάσταση, όπως ανέφερα και πιο πάνω, αλλάζει με θετικό τρόπο. Μόνο που η οικονομική κατάσταση της χώρας σε όποια στιγμή και αν την μελετήσουμε, είναι και συνάρτηση εξωτερικών παραγόντων και συσχετισμών. Σε αυτό το επίπεδο έχουμε καταφέρει και μέσα από συμμαχίες με άλλες χώρες να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη και την αξιοπιστία έναντι των εταίρων και των θεσμών. Η τήρηση των συμφωνιών -παρά το ότι δεν τις υιοθετούμε- και η επιτυχία των στόχων που αναλάβαμε δε δίνει πλέον κανένα δικαίωμα σε κανέναν στην Ευρώπη και στο κόσμο να αμφισβητήσει ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε.

– Είναι αποδεκτό πλέον από όλους ακόμη και τους πρωταγωνιστές πως χρόνια στην πολιτική του τόπου κυριάρχησαν η δημαγωγία και ο λαϊκισμός. Νιώθετε ότι εσείς απέχετε από αυτό;
– Αυτές οι έννοιες είναι πολυφορεμένες και τείνουν να χάσουν το νόημά τους από την κατάχρηση τους. Αυτό όμως που είναι εξοργιστικό είναι η χρήση τους από τους κατ’ εξοχήν λαϊκιστές και δημαγωγούς ως κατηγορία εναντίον μας. Τα κόμματα που έκαναν το ρουσφέτι πολιτική αξία, τη μίζα πολιτική μαγκιά, την πατριδοκαπηλία διχαστική απειλή, την εκμαύλιση συνειδήσεων πολιτικό εργαλείο μας κατηγορούν τώρα για λαϊκισμό και δημαγωγία. Αφού οδήγησαν το καράβι στα βράχια ανακάλυψαν πως η αιτία ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ που αμφισβήτησε τις πολιτικές τους και ξεσκέπασε την καταστροφική διαδρομή που ακολουθήσαμε όλα αυτά τα χρόνια. Και ναι απέχω συνειδητά από τούτη την επιλογή.

– Ο ρόλος των βουλευτών της Κ.Ο. είναι να ελέγχει το κυβερνητικό έργο, αλλά και να τηρεί την επαφή με το κόμμα και με την κοινωνία. Πιστεύετε ότι το έχετε καταφέρει;
– Πολλές φορές καταφέρνουμε να περνάμε την κριτική και την αγωνία των πολιτών προς τα κυβερνητικά στελέχη και το κόμμα. Πολλές φορές μάλιστα αυτά γίνονται και νομοθετική ύλη και έχουν αντίκτυπο στις ζωές των πολιτών. Δε μπορώ να υποστηρίξω ότι το καταφέρνουμε πάντα αλλά γίνεται προσπάθεια να μένουμε μέσα στην κοινωνία και τα αιτήματα της.

«Ποτέ η αριστερά δεν είχε επιλογές που ήταν εύκολες και κυρίως ποτέ δεν είχε τα εργαλεία προπαγάνδας κι εξουσίας που είχε και έχει η δεξιά»

– Όταν είστε μαζί με άλλους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, τι συζητάτε;
– Τα πάντα! Κυρίως βέβαια οι βουλευτές της επαρχίας συζητούν ζητήματα της περιφέρειας τους και τους τρόπους που μπορούμε να τα επιλύσουμε. Σίγουρα οι περισσότερες συζητήσεις είναι πολιτικές αλλά αρκετές φορές μιλάμε για ποδόσφαιρο, συναυλίες, θεατρικά και κινηματογραφικά έργα, δηλαδή ότι συζητούν και οι υπόλοιποι πολίτες στις παρέες τους. Εδώ να πω πως με τους συντρόφους μου βουλευτές της περιφέρειας ΑΜΑΘ έχουμε τακτικές και συντεταγμένες συζητήσεις για την περιφέρεια μας και τον τρόπο συνολικής αντιμετώπισης των θεμάτων που προκύπτουν στο τόπο μας. Γι’ αυτό και μέχρι τώρα έχουμε κοινή γραμμή σε όλα τα θέματα, βάζοντας στην άκρη τοπικισμούς και συμφέροντα που αφορούν αποκλειστικά την εκλογική μας περιφέρεια.

– Στο περασμένο τεύχος, πέσαμε θύμα παραπληροφόρησης και δημοσιεύσαμε ένα γεγονός που αφορούσε εσάς και το οποίο δεν έλαβε χώρα ποτέ. Το οξύμωρο είναι πως αυτό το διέδιδε στην τοπική κοινωνία πρόσωπο που ασχολείται με τα κοινά. Πιστεύετε ότι κινδυνεύει κάποιος, αν κάποιος άλλος διαδίδει ψέματα για αυτόν;
– Διάβασα με μεγάλη έκπληξη το συγκεκριμένο δημοσίευμα κυρίως γιατί αναφερόταν σε περιστατικό που ουδέποτε συνέβη. Ήταν μάλιστα τόσο εξόφθαλμο το ψέμα γιατί ενέπλεκε ανθρώπους με τους οποίους έχω μια απλή καλημέρα και τίποτε παραπάνω. Μάλιστα, η ιστορία πέρασε σε αστυνομικό μυθιστόρημα που γράφεται κάτω από την επήρεια ψυχοτρόπων ουσιών, όταν υποτιθέμενα πήγα στην αστυνομία με δικηγόρο. Για το πρόσωπο που διέδιδε αυτό το χονδροειδέστατο ψέμα έχω να πω πως η τελευταία μου επαφή μαζί του ήταν τον Αύγουστο του 2015, όταν και ήρθε να μας παρακαλέσει να μπει στο ψηφοδέλτιο για τις επικείμενες εκλογές και δεν τα κατάφερε, κάτι που δεν είχε καταφέρει να πετύχει και τον Ιανουάριο του 2015. Ίσως να με θεωρεί υπαίτιο γι΄ αυτές τις αποφάσεις, αλλά πρέπει να ξέρετε ότι οι αποφάσεις αυτές είναι συλλογικές και παίρνονται από την Νομαρχιακή Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ Δράμας και την Κεντρική Εκλογική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ. Καταλαβαίνω πως η πολιτική ασημαντότητα ορισμένων τους οδηγεί σε ακρότητες έτσι ώστε να αποκτήσουν 10 λεπτά δημοσιότητας, αλλά δε πίστευα ποτέ ότι θα υπάρξει τέτοιος ξεπεσμός.

– Πολλοί ασπάζονται την άποψη που λέει ότι στις μέρες μας η αλήθεια στην πολιτική ηττήθηκε; Και αν ηττήθηκε, ποιος νίκησε; Ποια αξία πήρε τη θέση της αλήθειας;
– Δε θεωρώ ότι η αλήθεια μπορεί να ηττηθεί γιατί θα υπάρχει πάντα μέχρι κάποιος/κάποιοι να την αποκαλύψουν. Όμως η αλήθεια στη πολιτική έχει και ιδεολογικές χρήσεις. Να δώσω ένα παράδειγμα, ο κύριος Μητσοτάκης είπε στο πρόσφατο παρελθόν πως η κοινωνική ανισότητα είναι φυσικό φαινόμενο, πως είναι δηλαδή μία αξιωματική αλήθεια που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης και πως οι άνθρωποι πρέπει να αποδεχτούν τη μοίρα τους χωρίς να αγωνιστούν για να την αλλάξουν. Η Αριστερά αντίθετα υποστηρίζει πως οι κοινωνικές ανισότητες είναι αποτέλεσμα του καπιταλισμού που αρθρώνεται πάνω στην εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης και της υπεραξίας που παράγει αυτή. Άρα, για την αλήθεια -εκτός των άλλων- έχει και σημασία να βλέπουμε ποιος την εκφωνεί και τι εκπροσωπεί στη κοινωνία.

– Δυόμισι χρόνια συμπληρώθηκαν από όταν ο ΣΥΡΙΖΑ εκλέχθηκε στην κυβέρνηση για να διαχειριστεί το μνημόνιο, αλλά και να οδηγήσει τη χώρα στην έξοδο από αυτές τις πολιτικές. Να επιχειρήσουμε έναν απολογισμό; Οι βηματισμοί του ΣΥΡΙΖΑ προς ποια κατεύθυνση γίνονται;
– Ο απολογισμός σε αυτά τα τρία χρόνια θα έλεγα ότι είναι θετικός δεδομένων των συνθηκών οικονομικών και κοινωνικών που υπήρχαν στη χώρα αλλά και στην Ευρώπη. Θα πρέπει να τονίσω την προσπάθεια ανασυγκρότησης της δημόσιας υγείας μετά την κατάρρευση που υπήρξε από τις ασκούμενες πολιτικές των προηγούμενων κυβερνήσεων. Η δωρεάν πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη όλων των πολιτών που ζουν στη χώρα. Η κατάργηση των πέντε ευρώ για την πρόσβαση στα νοσοκομεία, η διαγραφή των χρεών ανέργων ασθενών που είχαν νοσηλευτεί σε δημόσια νοσοκομεία και αδυνατούσαν να πληρώσουν. Στο πεδίο της εργασίας για πρώτη φορά μετά από πέντε χρόνια ο αριθμός των ανέργων πέφτει κάτω από το ένα εκατομμύριο ανέργους. Τεράστιος παραμένει ο αριθμός τους, αλλά θα πρέπει να ξέρουμε ότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις εκτίναξαν την ανεργία από το 8% το 2008 στο 27% το 2015. Αντίστοιχα στο νομό Δράμας σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία από το 16,3% που ήταν το 2010 έφτασε στο 35,3% το 2015 και καταφέραμε να την μειώσουμε στο 22% σήμερα. Και όχι, δεν είμαστε ευχαριστημένοι ούτε και σταματάμε την προσπάθεια αλλά θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι υπήρξε μια ολοκληρωτική καταστροφή στην αγορά εργασίας τα προηγούμενα χρόνια.
Για την Δράμα τώρα υπάρχει μία συνεχής προσπάθεια για ζητήματα που είτε είναι χρόνια κολλημένα, είτε επιδιώκουμε να τα ξεκινήσουμε τώρα ώστε να δημιουργηθούν δυνατότητες να ξεκολλήσει η Δράμα από τον πάτο. Και με την τοπική αυτοδιοίκηση αλλά και με άλλους φορείς όπως το Εμπορικό Επιμελητήριο συνεργαζόμαστε για όσα τους αφορούν και όσα θέλουν να πετύχουν. Όμως θα πρέπει να πω και τούτο. Οι πολιτικοί του παρελθόντος αρέσκονταν να απαριθμούν τα έργα στα οποία συνέβαλαν ή δε συνέβαλαν στη κατασκευή τους. Δε πρόκειται προσωπικά να το κάνω. Από την άλλη θα πρότεινα να ρωτήσετε τους δημάρχους, τον αντιπεριφερειάρχη αλλά και όλους τους θεσμικούς για το επίπεδο της συνεργασίας μας και την βοήθεια που στο μέτρο των δυνατοτήτων μου προσφέρω.
Συνολικά θα επαναλάβω πως η χώρα είναι σε σταθεροποιητική τροχιά κι αυτό είναι κοινή αντίληψη στο εξωτερικό και στο εσωτερικό. Στο εσωτερικό τουλάχιστον όσων δεν είναι τυφλωμένοι από το αντιΣΥΡΙΖΑ μένος τους.

«Δε στέλνω δελτία τύπου με φωτογραφίες μου από εκδηλώσεις, δε στέλνω δελτία τύπου διαφόρων πραγμάτων που έγιναν «κατόπιν ενεργειών μου», δε στριμώχνομαι για να βγω φωτογραφίες με τον πρωθυπουργό…»

– Την ίδια ώρα το ασφυκτικό πλαίσιο των μνημονίων δίνει μικρές δυνατότητες πρωτοβουλιών. Έγιναν κάποιες παρεμβάσεις υπέρ των φτωχών και αναξιοπαθούντων;
– Το πρώτο νομοσχέδιο που φέραμε στη Βουλή έπειτα από την εκλογή μας τον Ιανουάριο του 2015 ήταν εκείνο για την ανθρωπιστική κρίση. Το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης στο οποίο έχουν πρόσβαση πλέον εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας ήταν το δεύτερο βήμα σε αυτήν την κατεύθυνση. Μόνο που το όραμά μας δε σταματάει εκεί, γιατί η Αριστερά δεν είναι εδώ για να διαχειριστεί την φτώχεια, αλλά για την εξαλείψει. Δε μένουμε σε αυτά λοιπόν. Στόχος μας είναι η ανεργία να πέσει στα επίπεδα προ της κρίσης μέχρι το 2020. Στόχος μας είναι -ακόμα περισσότερο- η εργασία να αφορά καλοπληρωμένες και πλήρους απασχόλησης θέσεις. Κι αν δείτε τα στατιστικά στοιχεία, τα ποιοτικά τους χαρακτηριστικά δηλαδή, θα καταλάβετε πως για πρώτη φορά το ισοζύγιο μεταξύ θέσεων μερικής και πλήρους απασχόλησης αλλάζει υπέρ της δεύτερης. Η Αριστερά, με αυτήν ακριβώς την έννοια, είναι και χρήσιμη και αποτελεσματική. Γι’ αυτό παράλληλα με όλες μας τις προσπάθειες για μείωση της ανεργίας, κάναμε τόσο μεγάλη διαπραγμάτευση για την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων. Αυτό δεν είναι χωρίς σημασία για τους εργαζόμενους. Με τις διαπραγματεύσεις για τις συλλογικές συμβάσεις για πρώτη φορά οι εργαζόμενοι θα μπορέσουν να διεκδικήσουν αύξηση των μισθών τους και έπειτα από την άρση της επιτροπείας αυτός θα είναι και ένας από τους κύριους στόχους μας.

– Η έξοδος στις αγορές συνιστά επιτυχία; Η αντιπολίτευση υποστηρίζει ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να επιστρέψει στη θέση στην οποία βρισκόταν η χώρα το 2014…
– Η έξοδος στις αγορές έγινε μια φορά και θα γίνει άλλες δυο τουλάχιστον μέχρι τον Αύγουστο του 2018, έτσι ώστε να συσσωρευτούν τα απαραίτητα αποθέματα που θα μας επιτρέψουν την όσο το δυνατόν περισσότερη οικονομική ανεξαρτησία. Αυτό είναι που ονομάζει και ο Υπουργός Οικονομικών το απαραίτητο «μαξιλαράκι». Δεν έχουμε να κάνουμε με μια προσπάθεια όπως εκείνη που έκανε ο κ. Σαμαράς το 2014 με τις αγορές, για να υπηρετηθεί το επικοινωνιακό αφήγημα του σαξές στόρυ. Η άρση της επιτροπείας, δηλαδή η έξοδος από το μνημόνιο, γίνεται με όσο το δυνατόν πιο συντεταγμένο και ασφαλή τρόπο για τους πολίτες και αυτό δε θα είναι αφήγημα αλλά η απτή πραγματικότητα.

– Σε ποιους τομείς του κυβερνητικού έργου θεωρείτε εσείς πως θα πρέπει να δοθεί έμφαση, προκειμένου να δημιουργηθούν τα αντίβαρα;
– Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τη δυνατότητα -και για μένα έχει και την υποχρέωση αν θέλετε- να υλοποιήσει τις προϋποθέσεις για την δεύτερη τετραετία της κυβέρνησής του, στις εκλογές που θα διεξαχθούν το 2019. Αυτό θα συμβεί υπό δύο όρους. Πρώτον, η κυβέρνηση να ολοκληρώσει το πρόγραμμα του 3ου μνημονίου με μια καθαρή έξοδο από τα προγράμματα επιτροπείας, χωρίς βαρίδια. Η πλοήγηση για κάτι τέτοιο είναι φυσικά δύσκολη, αλλά όπως έχουμε αποδείξει μέχρι τώρα, όχι ακατόρθωτη. Δεύτερον, στα περίπου δυο χρόνια που μας απομένουν το προοδευτικό μας στίγμα χρειάζεται να είναι εμφανές στις ζωές των πολιτών. Μένουν να γίνουν πολλές μεταρρυθμίσεις που όχι απλώς θα ανακουφίζουν μερίδες πολιτών, αλλά θα δίνουν προοπτική για τη δημιουργία μιας διαφορετικής κοινωνίας όπου όλοι θα νιώθουν πως οι δυνατότητές τους αξιοποιούνται και οι επιθυμίες τους είναι πιθανόν να γίνουν πραγματικότητα. Το στυλ πολιτικής που έχουμε, ο τρόπος που λέμε και κάνουμε τα πράγματα εδώ είναι κομβικός. Δε ζητάμε τη διαχείριση του υπάρχοντος, θέλουμε την αλλαγή του για την καλυτέρευση της ζωής και της προοπτικής της για τους πολλούς. Εμείς, η Αριστερά, όχι απλώς θα βγάλουμε τη χώρα από την κρίση, αλλά θα δημιουργήσουμε τα εργαλεία εκείνα που θα την καταστήσουν πιο πλούσια πολιτισμικά, περισσότερο μορφωμένη, πιο συλλογική και δυνατή, αλληλέγγυα και συνεργατική, δεκτική και ταυτόχρονα κριτική, δημοκρατική και συμμετέχουσα στο δημόσιο χώρο. Οι αξίες μας αυτές είναι ο οδοδείκτης της επόμενης διετίας αλλά και της επόμενης τετραετίας. Στο κενό νοήματος των σύγχρονων κοινωνιών η Αριστερά έχει την καλύτερη δυνατή απάντηση κι αυτό οι πολίτες θα το αναγνωρίσουν και το 2019.

«Δεν νοιώθω επαγγελματίας πολιτικός και δε νομίζω ότι θα νιώσω ποτέ γιατί είναι κάτι που δε με συναρπάζει»

– Στο διπολισμό ΣΥΡΙΖΑ – Ν.Δ. προσπαθούν οι δυνάμεις του κέντρου να ανασυσταθούν. Θεωρείτε ότι αυτή η ανασύνταξη μπορεί να συμβεί;
– Το Κέντρο, πλέον υπό τον καθόλου πρωτότυπο τίτλο «Κίνημα Αλλαγής», δε μπορεί να ανασυσταθεί λόγω των δομικών του αδυναμιών να εντοπίσει τις αιτίες που το έφεραν σε αυτή την κρίση. Το νέο ΠΑΣΟΚ έχει ρεβανσιστική διάθεση απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ, θεωρούν πως τους υφαρπάξαμε τις ψήφους. Αυτή η θυμική διάθεση για την πολιτική δεν είναι μακράς προοπτικής, μιας και δεν αφορά την εκπροσώπηση τάξεων μέσω ενός πολιτικού σχεδίου, την κυρίως δουλειά δηλαδή που κάνουν τα προοδευτικά κόμματα. Η γνώμη μου είναι πως ο εσωτερικός αλληλοσπαραγμός των φατριών του Κέντρου δε θα σταματήσει, μιας και η εύθραυστη ενότητα είναι ένα εξωτερικό κέλυφος που δε μπορεί να καλύψει την εσωτερική φαγωμάρα. Οι προοδευτικοί πολίτες στηρίζουν πλειοψηφικά τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί γνωρίζουν πως είναι ο φυσικός πολιτικός τους χώρος που δεν ευθύνεται για την κρίση και κάνει ότι καλύτερο μπορεί.

– Την ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη πώς την βλέπετε;
– Η ΝΔ είναι ένα παλιό κόμμα, θα έλεγα πως είναι τόσο παλιό που έχει κακοφορμίσει. Ο κ. Μητσοτάκης, ο γιός του μπαμπά του για να μην ξεχνιόμαστε, όχι απλώς δεν μπορεί να δείξει πως θέλει να παράξει έστω φιλελεύθερη πολιτική, αλλά στην πραγματικότητα μόνο πιο ακροδεξιά και νεοφιλελεύθερα μπορεί να πάει. Άλλωστε, έχω τη βεβαιότητα πως ο ίδιος θεωρείται ήδη καμένο χαρτί από τους άσπονδους φίλους του εντός του κόμματος του, μια και «δεν τραβάει». Η μόνη «θετική» υπόσχεση του κ. Μητσοτάκη είναι η μείωση των φόρων, που όμως ο ίδιος αρνείται να μας πει από που θα προέλθει, λες και πρόκειται για εσωκομματικό μυστικό της ΝΔ. Αυτά είναι αστεία πράγματα για ένα κόμμα που θέλει να κυβερνήσει. Ο κ. Μητσοτάκης αν ποτέ εκλέγονταν θα απέλυε δημοσίους υπαλλήλους, θα έκλεινε νοσοκομεία και σχολεία, θα δημιουργούσε Οικονομικές Ζώνες με μισθούς πείνας. Κατά κανένα τρόπο αυτά δε συνιστούν μια θετική αφήγηση, ακόμα και για τους σώφρονες συντηρητικούς συμπολίτες μας. Άλλωστε εμείς, με την τελευταία συμφωνία που κάναμε με τους θεσμούς, θα μειώσουμε έτσι κι αλλιώς τη φορολογία, άρα καταρρέει και το μόνο θετικό που μας λέει η ΝΔ.

– Η συγκυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ σας προβληματίζει;
– Φυσικά και μας προβληματίζει μιας και εμείς είμαστε ένα κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς που βρίσκεται σε κυβερνητική συμμαχία με ένα δεξιό κόμμα. Παρόλα αυτά όμως, δε θα μπορούσα να πω πως αυτή μας η συνεργασία δεν έχει πολύ θετικές πτυχές αλλά και άλλες που μας καθυστερούν στα σχέδια μας. Υπό τις παρούσες συνθήκες η κυβερνητική δομή ήταν εκείνο που θα μπορούσε να γίνει έτσι ώστε να μη συμμαχίσουμε με μερίδες του παλιού πολιτικού συστήματος που κατέστρεψαν τη χώρα. Και είμαι εντελώς βέβαιος πως με αυτήν την έννοια, οι πολίτες το εκτιμούν θετικά.

– Πάμε και τοπικά, όπου κυριαρχεί το αναπτυξιακό Συνέδριο της Περιφέρειας παρουσία του Πρωθυπουργού. Κερδίσαμε κάτι ως Δράμα ή για ακόμη μια φορά μείναμε με άδεια χέρια;
– Πάντα η κριτική σε κάποιο βαθμό θα είναι κατεδαφιστική. Κυρίως απ’ όσους δεν έκαναν και πολλά όταν ήταν σε θέσεις εξουσίας αλλά κι από όσους καθήμενοι στον καναπέ γνωρίζουν τα πάντα. Η δημιουργία δικτύου φυσικού αερίου για οικιακή κι επαγγελματική χρήση, η χρηματοδότηση του Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους με 1.3 εκατομμύριο ευρώ, η χρηματοδότηση του κατασκευής βιολογικού καθαρισμού στο Δοξάτο με ταυτόχρονη αποσόβηση του προστίμου που είχε επιβληθεί από την Ε.Ε., η ολοκλήρωση των μελετών του δρόμου Μαυρολέυκη-Παλαιοκώμη και η δημοπράτηση του, η ολοκλήρωση των φυλακών Νικηφόρου δεν είναι λίγα πράματα. Όμως προσέξτε, ποια είναι η εξοργιστική αντίφαση, όλοι οι νεκροθάφτες της Δράμας σήμερα βγαίνουν και μιλούν γι’ αυτά που έπρεπε να κάνουμε σε δύο χρόνια και δεν έχουν γίνει αντί να ζητούν δημόσια συγνώμη για τα επόμενα 40 χρόνια κάθε μέρα για τις ευθύνες που έχουν και για τα καταστροφικά αποτελέσματα που έφεραν οι ίδιοι.

– Η επίθεσή σας εναντίον του Περιφερειάρχη προκάλεσε αίσθηση. Τι ακριβώς συνέβη που σας ενόχλησε;
– Με ενόχλησε η επιμονή του σε μία απόφαση του για την οποία δεν συμβουλεύτηκε κανέναν θεσμικό από τη Δράμα, είπε ψέματα στον πρωθυπουργό και ήταν και προσβλητικός προς όλους όσους με επιχειρήματα προκρίνουν διαφορετική λύση για τη σύνδεση της Δράμας με την Εγνατία. Το ύφος του σουλτάνου και η απαξίωση του διαλόγου δε μπορεί να είναι τα χαρακτηριστικά ενός περιφερειάρχη που θεωρητικά θα έπρεπε να τον ενδιαφέρει η περιφέρεια στο σύνολο της. Κι επειδή στη Δράμα καταλαβαίνουμε κι αναγνωρίζουμε τους συμμάχους μας για τα τοπικά ζητήματα θα θυμόμαστε πολύ καλά το ρόλο του κ. Μέτιου στις περιφερειακές εκλογές.

«Εντάχθηκα στην κομμουνιστική νεολαία του ΚΚΕ εσωτερικού με ισχυρές, όμως, αμφισβητήσεις για τον «υπαρκτό» σοσιαλισμό των χωρών της ανατολικής Ευρώπης και με την προσδοκία πως μπορεί να υπάρξει μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση»

– Η Δράμα επί δεκαετίες είναι αδικημένη. Το ανέφερε και ο Πρωθυπουργός. Τι φταίει κατά την άποψή σας που οδηγηθήκαμε σε αυτό το σημείο;
– Η συνεχής πτωτική πορεία της Δράμας δεν είναι φυσικό φαινόμενο αλλά αποτέλεσμα πολιτικών που εφαρμόστηκαν στο παρελθόν. Όταν η ανάπτυξη της τοπικής οικονομίας βασίστηκε στα πήλινα πόδια της βιοτεχνίας που κατέρρευσε μέσα σε ελάχιστα χρόνια και πήρε όλες τις κρατικές επιχορηγήσεις για να πάει σ’ άλλη γη κι άλλα μέρη κανείς από τους τοπικούς άρχοντες δε συγκινήθηκε. Όταν για χρόνια η αγροτική παραγωγή βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό κανείς δεν ενημέρωσε-οργάνωσε τους αγρότες σε διαφορετική βάση έτσι ώστε να αντέξουν το τέλος των επιδοτήσεων αλλά και να συνεργαστούν μεταξύ τους για να ρίξουν το κόστος παραγωγής. Όταν τα εκατομμύρια έπεφταν σα βροχή για τη δημιουργία υποδομών η τοπική αυτοδιοίκηση «πετούσε αετό» και έκανε πλατείες και γήπεδα 5Χ5 σε χωριά χωρίς παιδιά. Όλα αυτά φυσικά έλαβαν τέλος με την κρίση και περάσαμε όντας κατεστραμμένοι σα νομός στη πιο δύσκολη, μεταπολεμικά, περίοδο χωρίς κανένα δίχτυ ασφαλείας.

– Κύριε Καραγιαννίδη, εάν είχατε ένα ψηφοφόρο σας μπροστά σας, τι θα του λέγατε ώστε να επιλέξει και πάλι ΣΥΡΙΖΑ;
– Να επιλέξει ΣΥΡΙΖΑ γιατί υπερασπίστηκε την προσπάθεια να βγούμε από την κρίση με όσο το δυνατόν λιγότερες κοινωνικές και οικονομικές απώλειες. Γιατί, στο βαθμό ελευθερίας που είχε από την επιτροπεία, προσπάθησε να βοηθήσει, να στηρίξει τα κοινωνικά στρώματα που επλήγησαν περισσότερο στη κρίση. Γιατί δεν επεδίωξε να καταλάβει το κράτος ως τρόπαιο ώστε να διαιωνίσει την εξουσία του. Γιατί απέναντι στην αξιωματική αντιπολίτευση του Μητσοτάκη που επιθυμεί να επαναλάβει τις καταστροφικές της πολιτικές μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να δώσει ελπίδα για να υπάρξει μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων και επανάκτηση της αξιοπρέπειας των πολιτών.