Δελτίο τύπου:
Το τέλος κάθε Σεπτέμβρη φέρνει έναν διάλογο ανάμεσα σε μας και τους νεότερους με τα αγέραστα πρόσωπα που με τις φωτογραφίες τους κοσμούν τα μνημεία στους μαρτυρικούς τόπους της περιοχής μας.
Κερί ανάβουμε στη μνήμη τους και τους τιμούμε. Δεν κλαίμε!
Άραγε το κλάμα είναι ντροπή ή στεντόρεια υπόσχεση πως η ζωή μας είναι στραμμένη στο Χθες και σηματοδοτείται από τη θυσία τους.
Όμως η Ιστορία πρέπει να υπηρετεί την αλήθεια και δεν την φτιάχνει η λογοτεχνία ούτε αποτελεί μυθιστόρημα!
Και αυτή η αλήθεια μάς προκαλεί ρίγος, πόνο και σεβασμό στην παρακαταθήκη που μας άφησαν αυτοί που ζήσαν δράματα, τραγικές στιγμές που ανθρώπου νους δε βάνει.
Αυτοί οι αθώοι, που στάθηκαν όρθιοι στη γραμμή της άρνησης!
Και οι γυναίκες τους και τα παιδιά τους που έμειναν χήρες και ορφανά.
Ας είναι τα τελευταία θύματα στο δρόμο της Λύτρωσης από τη φρίκη του πολέμου!
Αιωνία τους η μνήμη!