Δημήτρης Τούμπανος

Ιατρός / Καρδιολόγος

Συνέντευξη Βαγγέλης Ελευθεριάδης

Ο Δημήτρης Τούμπανος σε μια σύντομη συνέντευξη μας μιλά για το ρόλο του ιδιώτη καρδιολόγου στη σημερινή πραγματικότητα σε μια επαρχιακή πόλη, πιστεύει πως οι δραμινοί γιατροί δεν υστερούν σε ποιότητα συγκριτικά με συναδέλφους μεγάλων αστικών κέντρων, συμβουλεύει για το πότε πρέπει να επισκεφτούμε τον καρδιολόγο μας και τονίζει τη μεγάλη συμβολή στην υγεία μας των υγιεινοδιαιτητικών αλλαγών συγκριτικά με τα φάρμακα.

– Καλησπέρα σας κύριε Τούμπανε.
– Καλησπέρα και σε σας. Να μου επιτρέψετε πρωτίστως να ευχηθώ καλές γιορτές, με υγεία και χαρά, στους αναγνώστες σας αλλά και σε όλους τους Δραμινούς και Δραμινές για τις άγιες μέρες που διανύουμε.

«Στο ιατρείο μου η μέση διάρκεια της εξέτασης ξεπερνά την μια ώρα. Θεωρώ προσωπική αποτυχία να φύγει ο ασθενής χωρίς να εμπεδώσει και το όφελος από τις όποιες αλλαγές στο lifestyle του»

– Ας ξεκινήσουμε λοιπόν γνωρίζοντάς σας. Πόσο καιρό βρίσκεστε στη Δράμα;
– Θα ήθελα αρχικά να πω δυο λόγια για τον εαυτό μου. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Δράμα. Οι γονείς μου κατάγονται από τα Κύργια και το Κεφαλάρι Δράμας.
Ξεκίνησα και ολοκλήρωσα το σχολείο στη Δράμα. Πέρασα μέσω πανελληνίων στην Ιατρική Πάτρας την οποία τελείωσα στα έξι έτη ακριβώς.
Υπηρέτησα το αγροτικό μου σε χωριά του Νευροκοπίου. Ξεκίνησα την ειδικότητά μου στο Νοσοκομείο μας, ενώ την ολοκλήρωσα στο «Γ.Ν. Παπανικολάου» της Θεσσαλονίκης.
Είμαι παντρεμένος με την καθηγήτρια Αναστασία Τέγου και έχω δύο πανέμορφες κόρες. Από το 2013 λοιπόν, έχω επιστρέψει και διατηρώ ιδιωτικό ιατρείο στην πόλη μας.

– Το 2013; Δεν σας επηρέασε η κρίση; Όταν ξεκινήσατε οι συνθήκες δεν ήταν και τόσο ευνοϊκές.
– Η αλήθεια είναι πως η κρίση έχει επηρεάσει όλους μας. Οι συνθήκες όντως τότε ήταν οι χειρότερες. Το μυστικό για να την ξεπεράσει κανείς είναι δουλειά, δουλειά, δουλειά και υπομονή. Άλλωστε πιστεύω πως ο μεγαλύτερος αντίπαλος για έναν νέο επιστήμονα τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, οποιασδήποτε ειδικότητας, δεν είναι η κρίση. Αυτό βέβαια είναι θέμα που έχει σαφή συσχέτιση και με το λεγόμενο drain – brain και μπορούμε αν θέλετε να το αναλύσουμε άλλη φορά.

– Απ’ ότι βλέπω έχετε ένα πολύ ζεστό και όμορφο χώρο.
– Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Στη διαμόρφωση και διακόσμηση του ιατρείου έχει παίξει κύριο ρόλο η σύζυγός μου. Πιστεύω πως έχει μεγάλη σημασία να ευχαριστεί κάποιον ο χώρος που εργάζεται. Η πρόκληση γι’ αυτό ήταν μεγάλη. Προσπαθήσαμε να το κάνουμε οικείο τόσο για εμάς όσο και για τους ηλικιωμένους ασθενείς αλλά και για τους νεαρούς αθλητές που όλο και συχνότερα μας επισκέπτονται τελευταία.

– Αυτό εδώ που μοιάζει με κρεβάτι με πηδάλια τί ακριβώς είναι;
– Αυτό λέγεται εργομετρικό ποδήλατο. Αποτελεί τον εναλλακτικό τρόπο τέλεσης δοκιμασίας κόπωσης εκτός από τον γνωστό σε όλους διάδρομο. Ουσιαστικά ξαπλώνεις και κάνεις τεστ κόπωσης, χωρίς να κινδυνεύεις να πέσεις. Είναι κατάλληλο και για ασθενείς με συγκεκριμένα κινητικά προβλήματα που δε μπορούν να βαδίσουν γρήγορα σε κεκλιμένο επίπεδο. Στη Γερμανία πχ το 90% και πλέον των κοπώσεων γίνεται με εργομετρικό ποδήλατο. Στην Ελλάδα προτιμούμε ακόμα το διάδρομο, χωρίς να είναι λάθος βεβαίως. Το συγκεκριμένο υπάρχει και στο εργοδυναμικό εργαστήριο του «Ωνασείου». Αντίστοιχα στο εργαστήρι υπερήχων του «Γ.Ν. Παπανικολάου» έχουν το ίδιο μηχάνημα υπερήχων με το δικό μου, το οποίο αντικατέστησε το προηγούμενο εδώ και έξι μήνες (η τεχνολογία στον τομέα μας καλπάζει και ο εχθρός του καλού είναι πάντα το καλύτερο).
Γνωρίζω επίσης πως και οι συνάδελφοί μου έχουν αντίστοιχης ποιότητας εξοπλισμό. Τα παραπάνω τα αναφέρω θέλοντας να θίξω το γεγονός πως μερικοί, λίγοι, συντοπίτες μας ακόμα έχουν την παρωχημένη αντίληψη να διατηρούν ως κύριους θεράποντες γιατρούς συναδέλφους άλλων περιοχών και δη της Θεσσαλονίκης.

«Το εργομετρικό ποδήλατο αποτελεί τον εναλλακτικό τρόπο τέλεσης δοκιμασίας κόπωσης εκτός από τον γνωστό σε όλους διάδρομο. Ουσιαστικά ξαπλώνεις και κάνεις τεστ κόπωσης, χωρίς να κινδυνεύεις να πέσεις. Είναι κατάλληλο και για ασθενείς με συγκεκριμένα κινητικά προβλήματα που δε μπορούν να βαδίσουν γρήγορα σε κεκλιμένο επίπεδο»

– Πιστεύετε στην ποιότητα των παροχών υγείας στην πόλη μας;
– Είμαι σε θέση να γνωρίζω πως οι Δραμινοί γιατροί είμαστε εφάμιλλης ποιότητας και τα ιατρεία μας επαρκώς εξοπλισμένα και δεν έχουν σε τίποτα να ζηλέψουν τα αντίστοιχα κάποιων «ονομάτων» στα μεγάλα αστικά κέντρα.
Στο «Παπανικολάου» π.χ., που ως Γ’ Βάθμιο Κέντρο βλέπαμε περιστατικά απ΄ όλη τη βόρεια Ελλάδα, τους λέγαμε να επιλέξουν έναν γιατρό της περιοχής τους να τους παρακολουθεί. Τι να το κάνω να με κουράρει ο «κορυφαίος» αν έχει διαθέσιμο ραντεβού έξι μήνες μετά ή αν βρίσκεται 150 χλμ. Μακριά; Τους λέγαμε πως ο γιατρός θα πρέπει να είναι διαθέσιμος ανά πάσα σχεδόν στιγμή, όταν τον χρειαστούν, στα πλαίσια βεβαίως του ανθρωπίνως δυνατού.
Άλλωστε πάντα πίστευα πως, εκτός από την επιστημονική κατάρτιση, ένα από τα προτερήματα του θεράποντος ιατρού θα πρέπει να είναι η εύκολη προσέγγιση και η ενσυναίσθηση του ασθενούς, όχι η προσποιητή, αλλά η πραγματική. Αυτό θεωρώ πως είναι και το μειονέκτημα του νοσοκομείου μας σήμερα στο οποίο το 2015 παρείξα εθελοντικά τις υπηρεσίες μου στην καρδιολογική κλινική σε μία περίοδο μεγάλης ένδοιας ιατρικού προσωπικού.
Διαπίστωσα λοιπόν πως ενώ υπάρχουν πολύ καλοί και καλά καταρτισμένοι συνάδελφοι, οι παροχές υγείας που προσφέρει μειονεκτούν εξαιτίας του γεγονότος πως είναι πολύ λίγοι σε σχέση με το πλήθος των ασθενών που καλούνται να αντιμετωπίσουν.
Στο ιατρείο μου η μέση διάρκεια της εξέτασης ξεπερνά την μια ώρα, πράγμα που είναι μη συμβατό με τις παρούσες συνθήκες ενός κρατικού νοσοκομείου. Από την άλλη θεωρώ ως το μεγαλύτερο προτέρημα ενός ιατρού σε ιδιωτικό ιατρείο να γνωρίζει πού φτάνουν τα όρια του ώστε αν χρειαστεί να παραπέμψει σε Β΄ Βάθμιο ή Γ΄ Βάθμιο Κέντρο. Πεπερασμένα όρια έχει πάντα ο ιδιώτης στο ιατρείο του, είτε βρίσκεται στη Δράμα είτε στην Αθήνα ή στη… Νέα Υόρκη.

«Ο ρόλος ο δικός μας είναι ουσιαστικά να αναγνωρίσουμε τους παράγοντες κινδύνου και να τους μετατρέψουμε έτσι ώστε, να προσφέρουμε περισσότερα χρόνια καλής και ποιοτικής ζωής στους ασθενείς μας…»

– Ποιοί και πότε πρέπει να επισκεφτούν έναν καρδιολόγο;
– Ο ρόλος ενός ιδιώτη καρδιολόγου είναι κυρίως η προληπτική ιατρική. Καλό είναι να μην περιμένουμε να πάθουμε κάτι και μετά να τον επισκεφτούμε γιατί ένα σεβαστό ποσοστό των καρδιαγγειακών συμβαμάτων δεν έχει αίσιο τέλος. Το γεγονός αυτό κάνει κάπως άχαρο το ρόλο μας, μια και δεν οικειοποιούμαστε π.χ. την ανακούφιση του πόνου στο δόντι που οφείλεται στους χειρισμούς του οδοντίατρου ή του πόνου στην άρθρωση που θα διώξει ο ορθοπεδικός. Ο ρόλος ο δικός μας είναι ουσιαστικά να αναγνωρίσουμε τους παράγοντες κινδύνου και να τους μετατρέψουμε έτσι ώστε, αλλάζοντας τις πιθανότητες καρδιαγγειακού συμβάματος, να προσφέρουμε περισσότερα χρόνια καλής και ποιοτικής ζωής στους ασθενείς μας. Για παράδειγμα έχουμε έναν πλήρως δραστηριοποιημένο ενήλικα με πολύ υψηλή πίεση και χοληστερόλη, καπνιστή και παχύσαρκο που πρόκειται να πάθει καρδιαγγειακό σύμβαμα στα επόμενα πέντε χρόνια. Αν σήμερα αλλάξουμε και διορθώσουμε φαρμακευτικά τους παράγοντες κινδύνου και τον πείσουμε ταυτόχρονα να μην καπνίζει και να αθλείται τότε θα περάσουν αρκετές 5ετίες που θα παραμένει ελεύθερος ιστορικού και μάλλον ποτέ δεν θα μας αποδώσει τα εύσημα.
Μια λοιπόν ενδεδειγμένη ηλικία πρώτης επαφής με τον καρδιολόγο, με απόκλιση 5ετίας, είναι τα 45 έτη για τους άνδρες και τα 50 για τις γυναίκες. Οι καπνιστές να αφαιρέσουν από τα παραπάνω μια δεκαετία παρακαλώ. Ας σημειωθεί πως προσωπική μου διαπίστωση είναι πως όλο και περισσότεροι προσέρχονται στο ιατρείο για πρωτογενή παρά για δευτερογενή πρόληψη και αυτό από μόνο του είναι ενθαρρυντικό.

– Φάρμακα ή άσκηση;
– Στους περισσότερους ασθενείς μου λέω το εξής αυθαίρετο αλλά με νόημα παράδειγμα: Αν υποθέσουμε ότι σας παρακολουθεί ο καλύτερος καρδιολόγος και σας δίνει την καλύτερη φαρμακευτική αγωγή τότε, ναι, θα σας βοηθήσει σίγουρα με μία τάξη μεγέθους, 1 έως 10 «μονάδων βοήθειας» (ας την ονομάσουμε έτσι χάριν της συζήτησης). Αν σας πείσει και κόψετε το τσιγάρο και ξεκινήσετε κάποιου είδους φυσικής δραστηριότητας και χάσετε και βάρος, η βοήθεια θα είναι πολλαπλάσια, της τάξης των 100 με 200 «μονάδων βοήθειας».
Και οι δυο βοήθειες είναι απαραίτητες, αλλά δεν τίθεται θέμα σύγκρισης. Τα φάρμακα είναι συνήθως βοηθητικά σε αυτούς που δεν μπορούν ή λόγω άλλων συνθηκών δε θέλουν να αλλάξουν τον τρόπο ζωής τους. Άλλωστε κάθε φάρμακο κάνει 10 ζημιές και 1 καλό και το δίνουμε μόνο αν το όφελος έχει μεγαλύτερο ειδικό βάρος της πιθανής βλάβης. Θεωρώ προσωπική αποτυχία να φύγει ο ασθενής από το ιατρείο χωρίς να εμπεδώσει το όφελος από τις όποιες αλλαγές στο lifestyle του.

– Καλά όλα αυτά, αλλά με τους ηλικιωμένους ασθενείς που είναι πιο εύθραυστοι και δεν μπορούν να μετακινηθούν;
– Νομίζω πως η πολυετής συνεργασία μου με τη μονάδα φροντίδας ηλικιωμένων «Το σπίτι της συντροφιάς» του κ. Βουγιουκλή στην Προσοτσάνη Δράμας, (έξι χρόνια υπεύθυνος γιατρός της μονάδας), με έχουν μάθει να προσεγγίζω διαφορετικά τον ηλικιωμένο ασθενή, κατανοώντας τις ιδιαιτερότητές του. Από την άλλη μεγάλο αβαντάζ και χρήσιμο εργαλείο στις κατ’ οίκον επισκέψεις αποτελεί και ο compact φορητός υπέρηχος που διαθέτω από το 2015.

– Σας ευχαριστώ πολύ.
– Εγώ σας ευχαριστώ και σας εύχομαι τα καλύτερα σε εσάς και στους αναγνώστες σας.