Γεωργία Garinois – Μελενικιώτου

Η ιστορία της Γεωργίας Garinois – Μελενικώτου ξεκινά από το σπίτι της οδού Ιουστινιανού στη Δράμα, όπου μεγάλωσε σε μια παραδοσιακή οικογένεια. Έχοντας ως δεύτερή της φύση τα μαθηματικά και την επίλυση προβλημάτων ξεκινά την πανεπιστημιακή της μόρφωση με αριστεύσεις, διακρίσεις και υποτροφίες. Με πολλή δουλειά, θαρραλέα και με εμπιστοσύνη στο ένστικτό της διαγράφει μία εκπληκτική πορεία στον χώρο μεγάλων επιχειρήσεων παγκοσμίως.
Η Γεωργία Garinois – Μελενικώτου κάνει εμάς του δραμινούς να αισθανόμαστε περήφανοι όχι μόνο για την επαγγελματική της πορεία αλλά και την διαρκή της προσπάθεια να βελτιώσει τη ζωή των ανθρώπων γύρω της.

Συνέντευξη Βαγγέλης Ελευθεριάδης / Μεταφράσεις Αθηνά Αντωνιάδου

Η Γεωργία Garinois – Μελενικιώτου γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μια παραδοσιακή οικογένεια της Δράμας. Το 1982 ολοκληρώνει τις σπουδές στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο στο Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών και ανακηρύσσεται κορυφαία φοιτήτρια μεταξύ όλων των τμημάτων του ΕΜΠ κερδίζοντας έξι διακρίσεις και υποτροφίες.

Στη συνέχεια, λαμβάνοντας διπλή υποτροφία από τα Ιδρύματα Μποδοσάκη και Fullbright μεταβαίνει στις ΗΠΑ για μεταπτυχιακές σπουδές στο MIT και το 1984 παίρνει το δίπλωμα MBA, κατατασσόμενη στο 5% των ταλαντούχων σπουδαστών του MIT.
Εμφανίζει μία εκπληκτική επαγγελματική πορεία εδώ και περίπου 40 χρόνια στο παγκόσμιο στερέωμα και συγκεκριμένα στο χώρο των καταναλωτικών και φαρμακευτικών προϊόντων και των προϊόντων ομορφιάς.

Τα πρώτα της επαγγελματικά βήματα τα κάνει το 1981 ως πυρηνικός μηχανικός στο CERN – Ευρωπαϊκό Κέντρο Πυρηνικής Έρευνας στη Γενεύη της Ελβετίας.
Από το 1984 ξεκινά την καριέρα της στην “Johnson & Johnson” αρχικά στις Ηνωμένες Πολιτείες και αργότερα στην Ελλάδα, Ιταλία, Γαλλία, Βέλγιο, Αγγλία και καθιερώνεται ως ταλαντούχα και χαρισματική παγκόσμια ηγέτης.

Το 1998, ιδρύει τη θυγατρική της “J&J”στη Γαλλία και γίνεται η αρχιτέκτονας του “J&J Beauty Business Unit” που σήμερα έχει τζίρο 4 δις δολάρια. Σε ηλικία μόλις 35 ετών χρίζεται Παγκόσμια Πρόεδρος στην J&J. Το 2010, μετά από 27 χρόνια στην J&J, μετακινείται στη Νέα Υόρκη στα headquarters τοu ομίλου εταιρειών Estée Lauder, όπου το 2014 γίνεται Εκτελεστική Αντιπρόεδρος (Executive Vice President). Κατά τη δεκαετία που ηγήθηκε διαφόρων νευραλγικών θέσεων στον όμιλο της Estée Lauder η αξία κεφαλαίου του ομίλου δεκαπλασιάστηκε από 9 σε 87 δις δολάρια.

Παράλληλα, το 2012 εκλέγεται να υπηρετήσει στο Διοικητικό Συμβούλιο του ομίλου “Bacardi Ltd” και ανακηρύσσεται από το Advertising Age ως “Woman to Watch”.
Είναι μέλος του MIT Sloan Board από το 2014 και μέλος του  Διοικητικού Συμβουλίου της “Almirall Pharmaceuticals” στην Ισπανία από το 2016. To 2020 εκλέγεται σε τρία ακόμη νέα Διοικητικά Συμβούλια των εταιρειών “Inspire Medical” και “Pulmonx” στις ΗΠΑ καθώς επίσης και της “Talomon Capital” στο Ηνωμένο Βασίλειο. To 2021 γίνεται μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου “Fulbright One to World” στη Νέα Υόρκη και του “Natura&Co” στη Βραζιλία.
Το 2019 της απονέμεται το παγκόσμιο βραβείο Fulbright, “One to World” για την προσφορά της στην παγκόσμια επιχειρηματική ηγεσία.

Ανάμεσα στα πολυάριθμα επιτεύγματα της είναι και η πρόσληψη και επαγγελματική εξέλιξη κορυφαίων ταλέντων που σήμερα κατέχουν ηγετικές θέσεις σε όλο τον κόσμο.
Μια από τις πιο αξιοσημείωτες δημιουργίες της είναι το “Global Marketing Symposium” στο Wharton, όπου στελέχη marketing από όλο τον κόσμο εκπαιδεύονται στις νέες τεχνολογίες και μεθόδους.

Είναι παθιασμένη υποστηρικτής της εκπαίδευσης των γυναικών. Τα τελευταία 25 χρόνια έχει καθοδηγήσει περισσότερες από 30 νέες γυναίκες, οι οποίες σήμερα κατέχουν θέσεις ηγεσίας παγκοσμίως.

– Σε τι περιβάλλον μεγαλώσατε;
– Μεγάλωσα σε μια παραδοσιακή οικογένεια. Και οι δυο γονείς μου είχαν προσφυγική καταγωγή, κάτι που ισχύει για πολλές οικογένειες της Δράμας. Η καταγωγή της μητέρας μου Αφροδίτης είναι από τη Μικρά Ασία, συγκεκριμένα από την Κωνσταντινούπολη και του πατέρα μου Σωτήρη από το Μελένικο.
Το σπίτι της γιαγιάς Μάρθας ήταν στο κέντρο τριών άλλων σπιτιών, των τριών παιδιών της. Ο πατέρας μου ήταν ο μικρότερος από τα τρία αδέλφια. Η μητέρα του η Μάρθα δούλευε ως καθαρίστρια στο Γυμνάσιο Αρρένων και ο πατέρας του ο Γιώργος ήταν καπνεργάτης. Για την ιστορία πρέπει να αναφέρω, ότι ο χώρος όπου χτίστηκε το Γυμνάσιο Αρρένων ήταν πριν αμπελώνας τους και η πολιτεία κατά την απαλλοτρίωση του οικοπέδου τους πρόσφερε ως αντάλλαγμα ένα σπίτι στην οδό Ιουστινιανού και μία θέση εργασίας.
Πήρα το όνομά μου από τον παππού Γιώργο καθώς δεν υπήρχε αγόρι στην οικογένειά μου, ωστόσο ποτέ δεν τον γνώρισα, καθώς είχε πεθάνει πριν γεννηθώ.
Είμαι η μεσαία από τις τρεις κόρες ενός πατέρα που ήθελε απεγνωσμένα ένα αγόρι, έναν γιο που θα σπούδαζε μηχανικός. Μεγάλωσα λοιπόν με δύο αδελφές και τέσσερα ξαδέρφια. Και οι επτά ζούσαμε σε σπίτια που βρίσκονταν το ένα δίπλα στο άλλο, στην οδό Ιουστινιανού. Από την οικογένεια της μητέρας μου είχα άλλα επτά ξαδέρφια, που ζούσαν στη Δράμα, αλλά μακριά από το σπίτι μας.

«Τα μαθηματικά και η επίλυση προβλημάτων είναι δεύτερη φύση για μένα. Νομίζω ότι κληρονόμησα αυτό το χαρακτηριστικό από τον πατέρα μου. Είχα επίσης μεγάλη περιέργεια ως παιδί κι έτσι η μάθηση και τα μαθηματικά ήταν διασκέδαση για μένα»

– Οι γονείς σας τι δουλειά έκαναν;
-Ο πατέρας μου ήταν ηλεκτρολόγος, γεννημένος το 1930. Ήταν ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος που έφερε βαρέως το γεγονός ότι δεν κατάφερε να τελειώσει το σχολείο εξαιτίας του πολέμου. Ήταν φιλόδοξος, τολμηρός και ανοιχτόμυαλος. Ένας άνδρας σκληρός – όπως πολλοί άντρες της γενιάς του – που όμως είχε όραμα και ήταν εξαιρετικά ευφυής, καταφέρνοντας πάντοτε πράγματα πάνω από τις δυνατότητές του. Εφηύρε σύστημα άντλησης για σιντριβάνια, γεγονός αξιοθαύμαστο για έναν άνδρα που δεν είχε τελειώσει το δημοτικό. Ήθελε πολύ έναν γιο μηχανικό και θεωρούσε την εκπαίδευση εξαιρετικά σημαντική καθώς ήταν μια ευκαιρία που δεν δόθηκε ποτέ στον ίδιο.
Η μητέρα μου ήταν νοικοκυρά και μας φρόντιζε όλους μας πολύ. Ήταν μια μητέρα γεμάτη αγάπη, παραδοσιακή και γενναιόδωρη. Όταν ο πατέρας μου άνοιξε το δικό του μαγαζί, προσέφερε τα πρωινά τη βοήθειά της και εκεί. Τα απογεύματα αναλαμβάναμε το μαγαζί οι αδελφές μου, η Μάρθα η Ειρήνη κι εγώ, ενώ ο πατέρας μου δούλευε σε εργοστάσια ή σε άλλα σπίτια.
Οι γονείς μου, ακριβώς όπως και οι παππούδες μου, ήταν σκληρά εργαζόμενοι, αξιοπρεπείς άνθρωποι με μεγάλες αντοχές. Δημιούργησαν μια καλή ζωή για εμάς από το τίποτα. Είχα το προνόμιο να μεγαλώνω με έναν φιλόδοξο πάτερα και ταυτόχρονα με μια πολύ γενναιόδωρη παραδοσιακή μητέρα.

Με την ομάδα της και τον William Lauder

– Αξιοσημείωτες οι σπουδές σας με υποτροφίες και μεταπτυχιακά. Μηχανολογία στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, MBA στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης. Πρέπει να έχετε διαβάσει πολύ στη ζωή σας…
– Τα μαθηματικά και η επίλυση προβλημάτων ήταν δεύτερη φύση για μένα. Νομίζω ότι κληρονόμησα αυτό το χαρακτηριστικό από τον πατέρα μου. Είχα επίσης μεγάλη περιέργεια ως παιδί κι έτσι η μάθηση και τα μαθηματικά ήταν διασκέδαση για μένα. Αγαπούσα πολύ το σχολείο, ήταν πολύ καλύτερα εκεί από ότι τα απογεύματα στο μαγαζί του πατέρα μου ή στο σπίτι.
Ήθελα πάντα όχι απλά να τα πηγαίνω καλά αλλά να «κάνω καλά μια δουλειά», με οτιδήποτε κι αν ασχολούμουν, όχι μόνο με το σχολείο. Από τότε αναλαμβάνω στόχους και προγράμματα με σοβαρότητα και θέλω να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ. Είμαι πολύ αποφασιστική αλλά όχι εμμονική.

«Έχω κάνει αλλαγές στην καριέρα μου και έχω κινηθεί από την πυρηνική φυσική, στα φαρμακευτικά και στη συνέχεια στα καταναλωτικά αγαθά και στα προϊόντα ομορφιάς, ενώ τώρα ασχολούμαι με τον τομέα της ιατρικής τεχνολογίας»

Είναι αλήθεια ότι δούλεψα πολύ σκληρά, ωστόσο δεν ήμουν ένα άνθρωπος μονόπλευρος. Μου άρεσαν ο κινηματογράφος, η τηλεόραση, η τέχνη, η μουσική, οι φίλοι και τα φλερτ. Το να είμαι η κορυφαία μαθήτρια ήταν το όνειρο των γονιών μου και κυρίως του πατέρα μου, όχι δικό μου. Δεν με ένοιαζε τόσο όσο ένοιαζε αυτόν. Εγώ ήμουν χαρούμενη που οι γονείς μου ήταν περήφανοι για μένα αλλά διαισθητικά γνώριζα ότι η επιτυχία στη ζωή ήταν κάτι περισσότερο από αυτό.
Πήγα στο Πολυτεχνείο, όχι επειδή ήθελα να γίνω μηχανικός αλλά επειδή αυτό ήταν το όνειρο του πατέρα μου καθώς και επειδή ήμουν πολύ ικανή στην επίλυση προβλημάτων και στην αναλυτική σκέψη.

Με την ομάδα της στο Wharton

– Υπήρξατε για 38 περίπου χρόνια μέλος της ηγετικής ομάδας σε δύο παγκόσμιους κολοσσούς την Johnson & Johnson και την Estée Lauder… μία αξιοζήλευτη καριέρα. Πώς βρίσκουμε τον δρόμο μας; Πώς επιλέγουμε δηλαδή να κάνουμε αυτό και όχι κάτι άλλο;

– Εμπιστεύομαι το ένστικτό μου. Είμαι γενναία και δεν διστάζω να παίρνω ρίσκα και να αλλάζω επαγγελματική κατεύθυνση. Έχω κάνει αλλαγές στην καριέρα μου και έχω κινηθεί από την πυρηνική φυσική, στα φαρμακευτικά και στη συνέχεια στα καταναλωτικά αγαθά και στα προϊόντα ομορφιάς, ενώ τώρα ασχολούμαι με τον τομέα της ιατρικής τεχνολογίας.
Πιστεύω πως είμαι ένα άνθρωπος με θάρρος και ανοιχτό μυαλό που δεν φοβάται τις αλλαγές και το ρίσκο, ώστε να βελτιώσει τη ζωή του καθώς και των ανθρώπων γύρω του. Ήθελα πάντα να κατευθύνω η ίδια την πορεία της ζωής μου, να είμαι εγώ η πρωταγωνίστρια, η ηρωίδα της βιογραφίας μου.

Η Γεωργία Garinois – Μελενικιώτου έχει δημιουργήσει ένα ισχυρό δίκτυο μέσω του οποίου καθοδηγεί, συμβουλεύει και βοηθάει νέες, ταλαντούχες γυναίκες να πετύχουν τους εργασιακούς και προσωπικούς τους στόχους και να βελτιώσουν τις ηγετικές τους ικανότητες. Είναι αυτό που της δίνει μια απόλυτη αίσθηση σκοπού.

Στα πρώτα βήματα της καριέρας μου έβρισκα ευκολότερο να ορίσω τι δεν μου αρέσει. Επίσης ήμουν αρκετά θαρραλέα, ώστε να κάνω τις αλλαγές που θα περιόριζαν ό,τι δεν μου αρέσει καθώς και να αναγνωρίσω τι μου αρέσει και να το διεκδικήσω. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι οι αποφάσεις μου να μετακινηθώ από την πυρηνική φυσική στα οικονομικά κ.ο.κ. Ακόμη και σήμερα, μετά από 40 χρόνια στον εργασιακό στίβο, δεν μπορώ να σας πω ποια είναι η δουλειά που πραγματικά θα λάτρευα, μπορώ όμως να σας πω τι δεν μου αρέσει να κάνω.

Η Γεωργία Garinois – Μελενικιώτου με τον Leonard Lauder, ιδιοκτήτη της Estée Lauder Companies

Είχα την τύχη να έχω μέντορες που πίστευαν σε έμενα, με καθοδηγούσαν και με συμβούλευαν. Για τον ίδιο λόγο συμβουλεύω και καθοδηγώ γυναίκες εδώ και 30 χρόνια. Επίσης έχω επενδύσει πολλές δυνάμεις στη δημιουργία ενός ισχυρού δικτύου στο οποίο προσφέρεις χωρίς να υπάρχει η προσδοκία να λάβεις. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να δημιουργηθεί ένα δίκτυο, όπου οι άνθρωποι θα βρίσκονται εκεί όταν τους χρειαστείς.
Όταν κοιτάζω πίσω στους μέντορές μου και στο δίκτυό μου, έχω μόνο μια λέξη που συνοψίζει το πώς νιώθω γι’ αυτούς: ευγνωμοσύνη.
Το γεγονός ότι έζησα σε επτά διαφορετικές χώρες ίσως ήταν αυτό που με άλλαξε και μου δίδαξε τα περισσότερα. Κάθε μια από αυτές τις εμπειρίες διεύρυνε τον ορίζοντά μου και με έκανε να καταλάβω ότι στην πραγματικότητα οι άνθρωποι, ανεξαρτήτως θρησκείας, χρώματος ή εθνικότητας, έχουμε όλοι τα ίδια ζητούμενα στη ζωή μας.
Επίσης το γεγονός ότι ξεκίνησα από το μηδέν επτά φορές, ήταν το καλύτερο μάθημα ταπεινότητας για μένα και την οικογένειά μου. Όπως έξαλλου το θέτει και ο γιος μου, ο Αlessando, ένιωθε «από πρώτος… ξαφνικά τελευταίος» κάθε φορά που αλλάζαμε χώρα, άρα και γλώσσα, φίλους κι εκπαιδευτικό σύστημα.
Είχα την τύχη να έχω «ούριους ανέμους» στην πορεία μου καθώς και την ταπεινότητα να μαθαίνω από τα λάθη μου. Οι αποτυχίες ήταν εξαιρετικά επώδυνες αλλά με βοήθησαν να βελτιωθώ και να προχωρήσω. Η τύχη είναι καλή, αλλά η αποτυχία είναι το καλύτερο δώρο, γιατί τότε κάποιος κατανοεί και βελτιώνεται περισσότερο.

«Εμπιστεύομαι το ένστικτό μου. Είμαι γενναία και δεν διστάζω να παίρνω ρίσκα και να αλλάζω επαγγελματική κατεύθυνση»

– Νιώθετε πετυχημένη με αυτά που έχετε καταφέρει ως τώρα στη ζωή σας;
– Θεωρώ ότι είμαι ακόμη «υπό κατασκευή»- εν εξελίξει, έχω το ένα τρίτο της ζωής μου ακόμη να διανύσω, εφόσον είμαι υγιής. Δεν έχω ολοκληρώσει την πορεία μου ακόμη. Ωστόσο θεωρώ ότι ως τώρα υπήρξα σχετικά επιτυχημένη καθώς κατάφερα να ισορροπήσω τρεις τομείς: την καριέρα μου, την οικογένειά μου και ταυτόχρονα να βοηθώ τους γύρω μου.
Αυτός ο τρίτος τομέας που ανέφερα παραπάνω, να βοηθώ τους γύρω μου, είναι το πεδίο στο οποίο θα βάλω περισσότερη ενέργεια στα επόμενα χρόνια. Να καθοδηγώ, να συμβουλεύω και να βοηθάω ταλαντούχες και τολμηρές νέες γυναίκες αλλά και άντρες να πετύχουν τους εργασιακούς και προσωπικούς τους στόχους και να ενδυναμώσουν το ηγετικό τους ταλέντο. Αυτό μου δίνει μια απόλυτη αίσθηση σκοπού.

Με τον Alex Gorski, Πρόεδρο και Διευθύνοντα Σύμβουλο της Johnson & Johnson

– Διακεκριμένη παγκοσμίως business woman, σύζυγος και μητέρα, αλήθεια, πώς τα συνδυάσατε;
– Με πολύ κόπο, δεν υπάρχει κανένα ιδιαίτερο μυστικό, απλά… δουλειά, δουλειά, δουλειά! Μεγάλωσα τα παιδιά μου χωρίς να έχω κανέναν από την οικογένειά μου στις χώρες που ζούσα, ενώ παράλληλα προωθούσα την καριέρα μου κι έτσι έπρεπε να δουλέψω περισσότερο. Βασιζόμουν πολύ σε νταντάδες φυσικά και στον σύζυγό μου για βοήθεια.
Οι συνθήκες ήταν ιδιαίτερα σύνθετες και δύσκολες τα πρώτα πέντε χρόνια, όταν τα παιδιά μου ήταν πολύ μικρά. Όταν πια πήγαν στο σχολείο όλα ήταν ευκολότερα. Αυτό ακριβώς λέω και στις νέες γυναίκες σήμερα: μην ανησυχείτε για την μητρότητα, τα μωρά μεγαλώνουν γρήγορα και πέντε χρόνια από τα 45 της εργασιακής σας ζωής δεν είναι τίποτα. Τo να ισορροπήσει η καριέρα με την οικογένεια είναι δύσκολο αλλά δυνατό. Και τα δύο είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής και αν στερηθούν οποιοδήποτε από τα δύο κάποιες γυναίκες μπορεί να γίνουν δυστυχισμένες. Πρέπει να βρούμε τρόπους ώστε να συνδυαστούν αυτά τα δύο. Ένα τέτοιο παράδειγμα ήταν η επιλογή μου να παίρνω τα παιδιά μου στα μακρινά μου ταξίδια, όταν δεν είχαν σχολείο.

Με την Arianna Huffington στο Wharton

Επίσης, είχα την στήριξη ενός υπέροχου συζύγου, ο οποίος είχε το ίδιο όραμα με εμένα για τη ζωή. Χρειάζεται πολλή αυτοπεποίθηση σε έναν άνδρα για να καταφέρει να αγαπήσει μια δυνατή και πετυχημένη γυναίκα.
Δεν με ένοιαζε ποτέ πώς όριζαν οι γύρω μου την καλή μητέρα ή σύζυγο. Θεωρούσα ότι όλα, όπως και οι κανόνες, ήταν απλά κατασκευάσματα. Έτσι λοιπόν, κατασκεύασα κι εγώ το δικό μου μοντέλο ζωής και αξιών. Ο Philippe κι εγώ ήμασταν σε απόλυτη συμφωνία για το πώς να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας, δεν υπήρχε ποτέ διαφωνία. Εφαρμόζαμε επίσης τις έννοιες «ρίζες – άγκυρες» στην ανατροφή τους. Οι «ρίζες» είναι που μας κάνουν δυνατούς και τις τρέφουμε, οι «άγκυρες» είναι αυτές που μας κρατάνε πίσω και τις κόβουμε.

«Ήμουν αρκετά θαρραλέα ώστε να ενισχύσω τις αλλαγές που θα περιόριζαν ό,τι δεν μου άρεσε καθώς και να αναγνωρίσω τι μου αρέσει και να το διεκδικήσω»

– Έχετε εικόνα για το μέγεθος της ζημιάς που υπέστη η οικονομία των ΗΠΑ λόγω της πανδημίας του Covid 19;
– Δύο οικονομολόγοι του Πανεπιστήμιου του Χάρβαρντ υπολόγισαν ότι μόνο στις ΗΠΑ ο ιός, εφόσον τελειώσει το φθινόπωρο που μας έρχεται, θα έχει κοστίσει 16 τρις. Οι απώλειες στο ΑΕΠ για τα επόμενα 10 χρόνια υπολογίζονται στα 7.6 τρις. Οι ασθένειες, λόγω έλλειψης προληπτικής ιατρικής τον τελευταίο χρόνο, θα προκαλέσουν ακόμη μια απώλεια 4.4 τρις. Η μακροχρόνια φροντίδα των πασχόντων 2.6 τρις και η ψυχική υγεία θα κοστίσει 1.6 τρις.
Οι αριθμοί είναι αντίστοιχοι για την Ευρώπη και το Ηνωμένο Βασίλειο. Το σύνολο του κόστους στον δυτικό κόσμο εκτιμάται ότι θα είναι 40 τρις.
Συμπερασματικά, η επίδραση του ιού είναι δραματικά σοβαρή. Με τον ίδιο τρόπο σοβαρή και άμεση πρέπει να είναι και η αντιμετώπιση της κατάστασης, ιδιαίτερα σε ότι αφορά στους πολύ γρήγορους εμβολιασμούς.
Η Κίνα τα πηγαίνει πολύ καλύτερα. Στην πραγματικότητα βγαίνουν από αυτή την κατάσταση ισχυροποιημένοι και με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση.
Η Ασία γενικά τα πάει καλύτερα, ενώ εμείς πρέπει να κατανοήσουμε τους λόγους και να μάθουμε από τα λάθη μας. Κατά τη γνώμη μου είναι εξαιρετικά απλοϊκό να αποδίδουμε την κακοδιαχείριση της πανδημίας στον δυτικό τρόπο ζωής και στην κακώς εννοούμενη ατομική ελευθερία.

30 χρόνια πριν με την μητέρα της Αφροδίτη

– Πώς πιστεύετε πως θα πρέπει ένα κράτος να τονώσει την επιχειρηματικότητα στο επόμενο διάστημα; Ποια μέτρα θα βοηθούσαν προς αυτή την κατεύθυνση;
– Θα σας πω τη γνώμη μου γενικά για όλες τις χώρες καθώς και ειδικά για την Ελλάδα. Η επιδημία έχει προκαλέσει θεμελιώδεις αλλαγές στον τρόπο που ζούμε και κάποιες από αυτές θα είναι μόνιμες. Επίσης μας έμαθε να είμαστε ευπροσάρμοστοι και ευέλικτοι καθώς και γρήγοροι στις αντιδράσεις μας. Όλα αυτά είναι κρίσιμες δεξιότητες σε έναν κόσμο που αλλάζει γρήγορα, ενώ σε αυτές τις αλλαγές έχουμε πλέον ελάχιστο έλεγχο. Οι τάσεις αυτές προϋπήρχαν, ο ιός όμως τις επιτάχυνε. Οι τρεις τομείς στους οποίους όλες οι κυβερνήσεις, οι επιχειρήσεις και οι άνθρωποι ως μονάδες θα πρέπει να επικεντρωθούν είναι:
α) Η προσαρμοστικότητα: Επιτυχημένοι θα είναι αυτοί που θα μπορούν να προσαρμόζουν τα σχέδια τους γρήγορα και αδιάκοπα. Αυτό απαιτεί ένα κράτος δυναμικό και ευέλικτο.
β) Επαναπροσδιορισμός της παγκοσμιοποίησης και της κινητικότητας των ανθρώπων: Διαμορφώνονται νέα εργασιακά μοντέλα βασισμένα στον σύγχρονο τρόπο ζωής. Για παράδειγμα η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να λάβει ένα τεράστιο μερίδιο από τους “nomad workers”, τους νέους δηλαδή που θα ζουν σε μία χώρα ενώ θα δουλεύουν σε άλλη χώρα.
γ) Η επιτάχυνση της τεχνολογίας και της ψηφιακής κοινωνίας: Ξεκίνησαν χρόνια πριν αλλά ο ιός ήταν καταλύτης για την επιτάχυνσή τους. Το αποτέλεσμα είναι να δημιουργηθούν νέα επιχειρηματικά μοντέλα που προάγουν τη συνεργασία επιχειρηματιών, κρατών και πανεπιστήμιων.
Η Ελλάδα είναι μια πολύ μικρή χώρα. Θεωρητικά μιλώντας, θα ήταν πολύ εύκολο να αντιστρέψουμε την κατάσταση λόγω του μεγέθους της. Επιπλέον οι Έλληνες διακρίνονται για την ανθεκτικότητα και την ευρηματικότητά τους και είμαι σίγουρη ότι πολλοί νέοι θα εκμεταλλευτούν αυτές τις νέες ευκαιρίες.

Με τον πατέρα και τον σύζυγό της Philippe το περασμένο καλοκαίρι

– Για την Ελλάδα είστε αισιόδοξη για το τέλος αυτής της περιπέτειας που ήρθε αμέσως μετά την δεκαετή οικονομική κρίση; Πιστεύετε πως η πατρίδα μας θα τα καταφέρει και πάλι;
– Η Ελλάδα έχει περάσει 100 δύσκολα χρόνια, όχι μόνο 10. Δύο παγκόσμιους πολέμους, μια ανταλλαγή πληθυσμών, έναν εμφύλιο πόλεμο, μια δικτατορία, τα τελευταία 10 χρόνια οικονομικής κρίσης και τώρα τον Covid-19. Η ανθεκτικότητα και η ευρηματικότητα είναι κάποια από τα εθνικά μας χαρακτηριστικά, που είναι αναγκαία για την επιτυχία ενάντια στον Covid-19.
Κάθε μεγάλη κρίση είναι πάντα μια ευκαιρία, ιδιαίτερα για μια μικρή χώρα που μπορεί να είναι ευπροσάρμοστη και να εφαρμόσει γρήγορα τις όποιες αλλαγές. Όλες οι τεχνολογικές εταιρείες κολοσσοί των ΗΠΑ γεννήθηκαν κατά την οικονομική κρίση του 2008. Αυτή λοιπόν, η τελευταία κρίση, έχει αγγίξει τους πάντες στον πλανήτη και άρα δεν είμαστε μόνοι μας σε αυτό, όπως στη διάρκεια της ελληνικής οικονομικής κρίσης.
Έχω την πεποίθηση ότι με την σωστή ηγεσία και την προσωπική εργασία θα διαμορφώσουμε νέα επιχειρηματικά μοντέλα και θα αλλάξουμε την πελατειακή, γραφειοκρατική χώρα μας.

20 χρόνια πριν με τον σύζυγο και τα παιδιά τους

– Ποια είναι η εικόνα που έχετε για την απόλυτη ευτυχία;
-Πιστεύω ότι η ευτυχία είναι υπερεκτιμημένη! Είμαι ευτυχισμένη όταν είμαι σε απόλυτη αρμονία με τον εσωτερικό μου κόσμο.

– Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας;
-Να «χάσω το μυαλό μου», την ικανότητα να μαθαίνω και να επιλύω προβλήματα.

«Ήθελα πάντα όχι απλά να τα πηγαίνω καλά αλλά να “κάνω καλά μια δουλειά”. Πάντα αναλαμβάνω στόχους και προγράμματα με σοβαρότητα και θέλω να κάνω το καλύτερο που μπορώ. Είμαι πολύ αποφασιστική αλλά όχι εμμονική»

– Ποιο εν ζωή πρόσωπο εκτιμάτε περισσότερο;
– Από τους ανθρώπους που γνωρίζω προσωπικά, είναι ο Leonard Lauder. Παρόλη την τεράστια επιχειρηματική και οικονομική του επιτυχία είναι εξαιρετικά ταπεινός και απλός ως άνθρωπος καθώς και προσιτός σε όλους. Δείχνει τον ίδιο σεβασμό προς κάθε άνθρωπο, είτε πρόκειται για τον πρόεδρο της Αμερικής είτε για τον θυρωρό του. Είναι ένας ευγενής άνδρας. Μπορεί να είναι σκληρός κάποιες στιγμές αλλά είναι συγχρόνως πολύ καλόψυχος. Παρά την απώλεια της γυναίκας του, που απεβίωσε από καρκίνο του μαστού, επενδύει τον χρόνο και τα χρήματά του, για να βελτιώσει τη ζωή των συνανθρώπων του με γενναιοδωρία και διακριτικότητα. Δεν επιζητά ποτέ την δημοσιότητα. Είναι ένα μάθημα γενναιοδωρίας για μένα. Είναι ηλικιωμένος, έχει ζήσει πολλές απώλειες και η υγεία του είναι σε άσχημη κατάσταση, ωστόσο δεν σταματάει να θέλει να ζήσει όσο περισσότερο γίνεται, να συνεχίσει να μαθαίνει, να απολαύσει την ζωή ολοκληρωτικά. Αγαπώ την φράση που έχει επιλέξει να τον χαρακτηρίζει, «Siempre Nuevo» (Πάντα κάτι νέο).

30 χρόνια πριν με τις αδελφές της Μάρθα και Ειρήνη

– Σε ποιο πράγμα προδώσατε τον εαυτό σας και μετανιώνετε περισσότερο γι’ αυτό;
– Δεν μετανιώνω ποτέ για πράγματα που έχω κάνει, μετανιώνω για πράγματα που δεν έχω κάνει. Ήθελα να είχα ασχοληθεί περισσότερο με τη ζωγραφική.

– Ποιο είναι το πιο εξωφρενικό πράγμα που έχετε κάνει;
– Έχω ζήσει σε διαφορετική ήπειρο με τον άνδρα μου και έπαιρνα τα παιδιά μου μαζί σε μακρινά ταξίδια, όπου έπρεπε να περνάνε όλη τη μέρα σε νηπιακούς σταθμούς.

«Είμαι η μεσαία από τις τρεις κόρες ενός πατέρα που ήθελε απεγνωσμένα ένα αγόρι, έναν γιο που θα σπούδαζε μηχανικός. Είχα το προνόμιο να μεγαλώσω με έναν φιλόδοξο πάτερα και ταυτόχρονα με μια πολύ γενναιόδωρη παραδοσιακή μητέρα»

– Ποιο είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό σας;
– Είμαι γενναία, αποφασιστική και ανθεκτική.

– Ποιο χαρακτηριστικό προτιμάτε περισσότερο σε κάποιον;
– Την γενναιότητα. Είναι η πιο σημαντική από όλες τις ανθρώπινες αρετές, γιατί ενεργοποιεί όλα τα αλλά προτερήματα.

– Τι θεωρείτε πιο σημαντικό στους φίλους σας;
Την αξιοπιστία. Είμαι επίσης άνθρωπος που εκτιμά την διακριτικότητα.

– Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει;
– Να είμαι καλή με τον εαυτό μου. Όλοι κάνουμε λάθη.

Πέρυσι, με τον πατέρα της Σωτήρη, τα παιδιά της Alessando και Laura-India και τον ανιψιό της Χρήστο στο «Νησάκι» στη Δράμα

– Τι θεωρείτε ως έσχατο βαθμό δυστυχίας;
– Το να ζει κάποιος με ατελείωτο και φοβερό πόνο. Να ζει με πείνα και να βλέπει τα παιδιά του να πεθαίνουν από πείνα.

– Πού θα θέλατε να ζείτε;
– Έχω την τύχη να μην χρειάζεται να κάνω μια συγκεκριμένη επιλογή. Ο Philippe κι εγώ ονειρευόμασταν πάντα να μένουμε σε διαφορετικά μέρη στην τρίτη φάση της ζωής μας. Έτσι λοιπόν διατηρήσαμε τη σύνδεσή μας με τις ρίζες μας στην Ελλάδα και τη Γαλλία και δημιουργήσαμε νέες ρίζες στη Νέα Υόρκη, όπου ζουν τα παιδιά μας και στο Λονδίνο, που βρίσκεται στη μέση όλων αυτών. Από τον προηγούμενο Ιανουάριο ζούμε μεταξύ Νέας Υόρκης, Λονδίνου, Ελλάδας και Γαλλίας. Είχαμε την ευλογία να μην χρειάζεται να επιλέξουμε μεταξύ της μεγαλούπολης και της παραθαλάσσιας πόλης, του εκσυγχρονισμού και της απλότητας. Φυσικά αυτός είναι ένας σύνθετος και πολυέξοδος τρόπος ζωής και ο Covid-19 έχει κάνει πολύ δύσκολα τα ταξίδια. Όμως θα συνεχίσουμε να δουλεύουμε μέχρι τέλους προκειμένου να τον διατηρήσουμε, γιατί νιώθουμε ότι αυτός ο τρόπος ζωής επιτρέπει το απόφθεγμα του Leonard Lauder – Siempre nuevo.

– Ποια είναι η αγαπημένη σας απασχόληση;
– Αγαπώ τη μουσική. Λατρεύω τηv όπερα και μου έχει λείψει πολύ αυτήν την περίοδο της πανδημίας.

Με την κόρη της Laura-India και τις ανιψιές της Χριστίνα και Celine

– Τι ή ποιον αγαπάτε περισσότερο στη ζωή σας;
– Πολλά πράγματα. Τα δυο μου παιδιά, την Laura-India και τον Alessandro. Το νερό, τον σύζυγό μου Philippe, ένα δείπνο με αγαπημένους φίλους.
Το να βρω τη λύση σε ένα πολύ δύσκολο πρόβλημα που θα φέρει σημαντικές αλλαγές στους ανθρώπους γύρω μου ή στον κόσμο ολόκληρο.
Επίσης αγαπώ τις νέες γυναίκες που καθοδηγώ, μου δίνουν σκοπό και είναι κατά κάποιον τρόπο και αυτές παιδιά μου.
Όλα αυτά με βοηθούν να έχω ουσιαστική επίδραση και όχι απλά να κάνω εντύπωση.

«Δεν με ένοιαζε ποτέ πώς όριζαν οι γύρω μου την καλή μητέρα ή σύζυγο. Θεωρούσα ότι όλα, όπως και οι κανόνες, ήταν απλά κατασκευάσματα. Έτσι λοιπόν, κατασκεύασα κι εγώ το δικό μου μοντέλο ζωής και αξιών»

– Πότε και πού υπήρξατε ευτυχισμένη;
– Η ευτυχία είναι και επιλογή. Το ποτήρι είναι μισό για όλους. Εγώ είμαι αισιόδοξη. Επιλέγω να το βλέπω μισογεμάτο. Είμαι ευτυχισμένη κάθε φορά που είμαι μέσα στο «νερό» – είναι το στοιχείο μου…

Στο γάμο του γιου της Alessandro με την Jaclyn

– Τι είναι για σας η Ελλάδα και τι η Δράμα;
– Για μένα η Ελλάδα είναι πηγή περηφάνιας, όχι μόνο για τη θάλασσα, το φαγητό, τη φιλοξενία, η γιατί είμαστε το λίκνο του πολιτισμού και της δημοκρατίας, αλλά και για όλα όσα μας κάνουν Έλληνες.
Όταν σκέφτομαι την εθνική μας ταυτότητα, ο νους μου πάει σε πολλά χαρακτηριστικά μας. Αρχικά, ανθεκτικότητα, σίγουρα το έχουμε δείξει τόσα χρόνια ως λαός. Οι γονείς μου κατάφεραν ό,τι κατάφεραν μόνοι τους, με αντοχή, αξιοπρέπεια και εργατικότητα, στοιχεία που μου εμφύτευσαν και τους ευχαριστώ για αυτό.
Δύο ακόμα χαρακτηριστικά εμάς των Ελλήνων, που τα συνάντησα σε όλους τους Έλληνες που έτυχε να γνωρίσω σε κάθε γωνιά του κόσμου, είναι η εφευρετικότητά μας και εκείνο το πάθος, με το οποίο μπορούμε να κάνουμε θαύματα.

«Η Δράμα είναι η αφετηρία μου, που όρισε ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου»

Ανθεκτικότητα λοιπόν, εφευρετικότητα και πάθος είναι τα τρία μεγαλύτερα δώρα που μου χάρισε η Ελλάδα, αυτά είναι το «διαβατήριό» μου. Γι’ αυτό και κρατάω μόνο ένα διαβατήριο στα χέρια μου, το ελληνικό, παρά το γεγονός ότι είχα τη δυνατότητα να αποκτήσω και γαλλική και αμερικανική υπηκοότητα.
Η Δράμα είναι η αφετηρία μου, που όρισε ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου. Ο μπαμπάς μου ο Σωτήρης, η αδελφή μου η Ειρήνη, ο ανιψιός μου ο Χρήστος, το σπίτι που γεννήθηκα και μοιραζόμουν ένα κρεβάτι με την αδελφή μου Μάρθα, ο τάφος της μητέρας μου, το μαγαζί του πατέρα μου όπου εγώ και οι αδελφές μου δουλεύαμε, το σπίτι της Ειρήνης όπου γιορτάζουμε κάθε χρόνο την γιορτή του Χρήστου και της Χριστίνας, η φίλη μου η Λένα και τόσοι πολλοί φίλοι. Όλα αυτά τα πολύτιμα είναι η Δράμα μου.
Η Δράμα είναι επίσης το σημείο αναφοράς μου. Όταν γυρίζει πίσω η σκέψη, θυμάμαι τον μακρύ δρόμο που έχω διανύσει και πώς με έχει αλλάξει.
Η Δράμα είναι κομμάτι μου. Ο Philippe κι εγώ συνηθίζαμε να ερχόμαστε τουλάχιστον δυο φορές τον χρόνο με τα παιδιά μας, πριν την περίοδο του Covid-19. Βοηθούσε τα παιδιά να καταλάβουν τη μητέρα τους καλύτερα.