Γιάννης Μπύρος

Επιχειρηματίας – Χορηγός Δόξα Δράμας

Ο Γιάννης Μπύρος θυμάται πάντα τον εαυτό του στα βουνά μέσα στη μαρμαρόσκονη και την μαρμαρολάσπη. Γιος λατόμου, ιδιοκτήτη μια μικρής επιχείρησης μαρμάρου που διέκρινε το επιχειρηματικό ταλέντο του γιού του πολύ νωρίς.
Αυτοδημιούργητος, με την εργατικότητα, την διορατικότητα και το πείσμα του έγινε ικανότατος επιχειρηματίας αναγνωρισμένος από την παγκόσμια αγορά.
Κατάφερε να καθιερώσει το μάρμαρό του (λευκό δολομίτη), σε όλο τον κόσμο παρά την αρχική αμφισβήτηση ειδικών και μη για τα ποιοτικά του χαρακτηριστικά, πράγμα για το οποίο νοιώθει ιδιαίτερα υπερήφανος.
Ήταν και συνεχίζει να είναι ένας απλός «εργάτης» του γήινου υπεδάφους, κυνηγός των ονείρων του, παραμένοντας απλός, προσιτός και βαθιά λαϊκός.
Φέτος αποφάσισε να στηρίξει οικονομικά τη «Δόξα Δράμας» για να ξαναγίνει μεγάλη όπως της αξίζει.

Φωτογραφίες Βασίλης Κοβλακάς

– Κύριε Μπύρο πως ασχοληθήκατε με τον χώρο του μαρμάρου;
– Είμαι γιός λατόμου, από μικρός μεγάλωσα μέσα στα λατομεία. Οι γονείς μου είχαν μία μικρή επιχείρηση μαρμάρων. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν στα βουνά στο λατομείο του πατέρα μου. Ζούσα μέσα στην μαρμαρόσκονη και στην μαρμαρολάσπη. Μετά το σχολείο, αντί να ασχοληθώ με παιχνίδι ή αργότερα με παρέες κι εξόδους, βοηθούσα τον πατέρα μου στην εργασία του. Έτσι από πολύ μικρός έμαθα να είμαι εργατικός και ν’ αγαπάω τα βουνά και τα λατομεία.
Έτσι αφού από μικρός αυτό γνώριζα καλά να κάνω, αναγκαστικά με το μάρμαρο ασχολήθηκα. Ο πατέρας μου με παρότρυνε από ένστικτο να μην σπουδάσω, αλλά να ασχοληθώ επιχειρηματικά με τα λατομεία, γιατί όπως μου έλεγε διέκρινε σε μένα επιχειρηματικό πνεύμα και ότι θα μπορούσα, αν προσπαθούσα, να υλοποιήσω τα δικά του επιχειρηματικά οράματα. Του έκανα το χατίρι, και είμαι περήφανος που τον δικαίωσα. Βέβαια τέλειωσα τις βασικές σπουδές μου στο Λύκειο και κατόπιν σπούδασα λογιστική στη Θεσσαλονίκη. Στη συνέχεια, μπήκα ενεργητικά στην επιχείρηση -που ήταν μία πολύ μικρή επιχείρηση- και άρχισα να εργάζομαι εντατικά για να πετύχω το όνειρό μου: να δημιουργήσω ένα πολύ μεγάλο λατομείο.
Αν ζούσε σήμερα, δυστυχώς τον έχασα όταν ήμουν 20 χρονών, πιστεύω και αυτός ότι θα ήταν πολύ περήφανος.

– Η περιοχή μας φημίζεται για την ποιότητα των μαρμάρων, που αποτελούν τον καλύτερο πρεσβευτή του τόπου στο εξωτερικό. Σε ποιες χώρες εξάγετε προϊόντα της επιχείρησής σας, ποιο είναι το υλικό που επεξεργάζεσθε και πως το καθιερώσατε στην αγορά;
– Πράγματι τα δραμινά μάρμαρα είναι φημισμένα στην παγκόσμια αγορά. Εξάγω τα προϊόντα μου σε εβδομήντα δύο χώρες σε όλες τις Ηπείρους, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης.
Το παραγόμενο υλικό στο μεγάλο λατομείο μου στους Πύργους Δράμας, είναι ο λευκός δολομίτης. Καθιερώθηκε στην παγκόσμια αγορά μετά από τιτάνια δική μου προσπάθεια. Και αυτό γιατί ο μαρμάρινος όγκος του λευκού δολομίτη κατά την εξόρυξή του, εμφανίζει «ραγάδες», σας ρωγμές, λόγω των υγρών στοιχείων που περιέχει στο εσωτερικό του. Δίνει ακόμα και στους ειδικούς την εντύπωση, ότι για τον λόγο αυτό, κατά την επεξεργασία του θα θρυμματισθεί. Έτσι όλοι οι ασχολούμενοι με το μάρμαρο στην Ελληνική αγορά και όσοι έκαναν έρευνες πριν από μένα στο λατομείο που εγώ σήμερα εκμεταλλεύομαι, το εγκατέλειψαν ως μη ανταποκρινόμενο σε ποιοτικές προδιαγραφές λέγοντας ότι το υλικό αυτό, δεν θα έχει καμία αγοραστική τύχη στην παγκόσμια αγορά. Όταν μάλιστα εγώ πρωτοασχολήθηκα με τον λευκό δολομίτη, όλοι οι ειδικοί επιστήμονες και μη από όλη την Ελλάδα προσπαθούσαν να με αποθαρρύνουν.
Όμως πίστεψα στο υλικό αυτό και με την μεγάλη εμπειρία που είχα από μικρός και τις πρακτικές γνώσεις μου, διαπίστωσα ότι όταν ο μαρμάρινος όγκος ζεσταίνονταν από τον ήλιο, τα υγρά του στέγνωναν και οι ρωγμές υποχωρούσαν. Το πείραμά μου να θερμάνω τμήμα λευκού δολομίτη σε φούρνο μικροκυμάτων, έδειξε ότι όταν ο όγκος στεγνώσει τελείως, κάθε ρωγμή εξαφανίζεται και το μάρμαρο γίνεται συμπαγές, κατάλληλο για κάθε επεξεργασία και χρήση.
Η ανακάλυψή μου αυτή καθιέρωσε τον λευκό δολομίτη στην παγκόσμια αγορά και υπήρξε τεράστιο αγοραστικό ενδιαφέρον. Όλοι αυτοί που αμφισβητούσαν το προϊόν, τώρα θέλουν να το αγοράσουν.
Το λατομείο μου είναι ένα από τα μεγαλύτερα λατομεία λευκού μαρμάρου στον κόσμο. Ξεπέρασε μέσα σε 10 χρόνια τα αντίστοιχα Ιταλικά που λειτουργούν πάνω από 100 χρόνια. Εκτείνεται σε 500 στρέμματα χωρίς καμία επιβάρυνση στο περιβάλλον.

«Το παραγόμενο υλικό στο μεγάλο λατομείο μου στους Πύργους Δράμας, είναι ο λευκός δολομίτης. Καθιερώθηκε στην παγκόσμια αγορά μετά από τιτάνια δική μου προσπάθεια»

– Πόσο σας έχει βοηθήσει η επικοινωνία με τις διεθνείς αγορές. Πόσο σημαντική εμπειρία είναι;
– Η έξοδος στις διεθνείς αγορές ήταν και είναι μοναδική εμπειρία. Διεύρυνε τις σκέψεις και τους ορίζοντες μου και άνοιξε νέους επαγγελματικούς δρόμους. Από απλός εργάτης μαρμάρου να κατακτήσεις την παγκόσμια αγορά με ένα προϊόν αρχικά αμφισβητούμενο, δεν είναι και λίγο πράγμα. Έρχονται στιγμές που αναπολώ το παρελθόν και τρομάζω με την επιτυχία.

– Το πρώτο πράγμα που δημιουργήσατε και νοιώθετε υπέροχα γι’ αυτό σήμερα;
– Θυμάμαι με νοσταλγία το παρελθόν και αισθάνομαι υπέροχα όταν σκέφτομαι ότι ξεκίνησα εργοστάσιο και εργοτάξιο ως εργάτης με βοηθούς άλλα δύο άτομα, έναν χειριστή και έναν λατόμο. Αυτό δεν θα το ξεχάσω ποτέ, γιατί από το τίποτα, έστησα χωρίς χρήματα το σημερινό εργοτάξιο που δίνει μόνιμη δουλειά σε 300 εργαζόμενους στην Ελλάδα και σε άλλους 10.000 ανθρώπους σ’ ολόκληρο τον κόσμο.

– Οι γονείς σας πιστεύετε ότι σας μεγάλωσαν με όνειρα να κάνετε αυτό που κάνετε;
– Οι γονείς μου και το οικογενειακό περιβάλλον που μεγάλωσα ήταν καταλυτικός παράγοντας γι’ αυτό που είμαι σήμερα. Ο πατέρας μου είχε υψηλούς στόχους, αλλά έφυγε δυστυχώς νωρίς από την ζωή στα 20 χρόνια μου, όπως προανέφερα. Με εφοδίασε με το πάθος του για εργασία και δημιουργία. Με κάθε ευκαιρία τόνωνε την πίστη μου ότι μπορώ να πετύχω, λέγοντας ότι δίπλα του απέκτησα από νωρίς τις γνώσεις για το μάρμαρο, που αν τις αξιοποιούσα επιχειρηματικά η επιτυχία θα ήταν μονόδρομος. Και εγώ πάντα προσπαθούσα να τον δικαιώσω και να τον ξεπεράσω.

– Υπάρχει επιχειρηματίας που θαυμάζετε;
– Υπήρχαν πολλοί που τους θαύμαζα και ήθελα να τους μοιάσω στον επαγγελματικό χώρο που κινούμαι. Με το πάθος μου ένοιωσα χαρά γιατί αρκετούς από αυτούς που θαύμαζα τους ξεπέρασα. Ήμουν και είμαι κυνηγός των ονείρων μου. Σήμερα αρκετοί από αυτούς που θαύμαζα, απομυθοποιήθηκαν στα μάτια μου, όταν τους γνώρισα από κοντά και είδα τις επιχειρηματικές κινήσεις τους. Έτσι είναι η ζωή που συνεχίζεται, εξελίσσεται και απομυθοποιεί καταστάσεις και πρόσωπα, που κάποτε ήταν ακλόνητα πρότυπα. Αυτό ισχύει για όλους μας, χωρίς να εξαιρώ και τον εαυτό μου.

– Υπάρχουν άνθρωποι που επηρέασαν την σκέψη σας;
– Οι γονείς μου και το οικογενειακό μου περιβάλλον, που μου έμαθαν να εργάζομαι, να δημιουργώ και να πιστεύω στον εαυτό μου. Επίσης ο εργατόκοσμος, ο απλός κόσμος, που συναλλάχθηκα και συναλλάσσομαι μαζί του.
Τελικά τα πιο σοφά πράγματα τα ακούς και τα μαθαίνεις από τους απλούς λαϊκούς ανθρώπους. Αυτοί έχουν συμπυκνωμένη την λαϊκή γνώση. Γι’ αυτό και εγώ πάντα σ’ αυτούς ανήκα και σ’ αυτούς ανήκω παραμένοντας απλός, προσιτός και βαθιά λαϊκός.

«Από απλός εργάτης μαρμάρου να κατακτήσεις την παγκόσμια αγορά με ένα προϊόν αρχικά αμφισβητούμενο, δεν είναι και λίγο πράγμα. Έρχονται στιγμές που αναπολώ το παρελθόν και τρομάζω με την επιτυχία»

– Τι θα απαντούσατε σε έναν συνάδελφο επιχειρηματία που θα υποστήριζε μπροστά σας ότι το χρήμα είναι ο σύγχρονος Θεός;
– Πίστευα από τότε που ξεκίνησα τις επιχειρήσεις μου τα πρώτα πέτρινα χρόνια και πιστεύω και σήμερα, ότι το χρήμα δεν είναι αυτοσκοπός αλλά μόνο το μέσον για την βελτίωση της ζωής μας. Μεγαλύτερη σημασία έχει η εργασία και η δημιουργία και το χρήμα έχει αξία εάν είναι αποτέλεσμα δημιουργικής και αδιάκοπης προσπάθειας, σε συνδυασμό και με την τύχη που δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε ως παράγοντα της επιτυχίας.
Δυστυχώς σήμερα πολλοί θεοποίησαν το χρήμα και το επιζητούν με κάθε μέσον και τρόπο άκοπα. Όμως για μένα δεν είναι ο σύγχρονος θεός. Δεν ξεχνώ, γιατί έτσι μεγάλωσα, ότι δεν χρειάζονται πολλά για να ζήσει κάποιος με τιμή και αξιοπρέπεια, έννοιες για μένα πολύ σημαντικότερες από το χρήμα. Όσοι θεοποιούν το χρήμα, χάνουν την ψυχή τους και απομακρύνονται από τον ένα και πραγματικό Θεό. Γίνονται εγωιστές, αιθεροβάμονες και χάνουν την επαφή τους με την κοινωνία. Αν αγαπάει όμως κάποιος την δημιουργία κι έχει πάθος για την αγάπη του αυτή, ίσως έρθει η επιτυχία χωρίς καν να το περιμένει. Έχω στο μυαλό μου μερικούς επιστήμονες-εφευρέτες που κάποια στιγμή, χωρίς να επιδιώξουν την απόκτηση χρημάτων, ήρθε η επιτυχία κι ως εκ τούτου και τα χρήματα, όπως π.χ. έγινε με την ανακάλυψη του υπολογιστή.

– Από πού μαθαίνει ο άνθρωπος περισσότερο, από τις επιτυχίες ή τις αποτυχίες του;
– Ο άνθρωπος πιστεύω ότι μαθαίνει περισσότερο από τα λάθη και τις αποτυχίες του, και όχι από τις επιτυχίες. Αν τα σφάλματα τα αξιολογήσει σωστά και εάν τα παθήματα γίνουν μαθήματα μπορεί να τα αποφύγει στο μέλλον. Τα λόγια της χαράς βγαίνουν εύκολα και η εύκολη επιτυχία μπορεί να οδηγήσει σε αναιτιολόγητα λάθη. Γι’ αυτό διδάσκομαι-μαθαίνω από τα λάθη μου και προσπαθώ με την γνώση να πετύχω στόχους. Άλλωστε κανένας δεν είναι αλάνθαστος εκτός του Θεού. Λάθη γίνονται και θα γίνονται.
Τί αξία άλλωστε θα είχε η ζωή μας χωρίς την γοητεία του λάθους; Το ίδιο ισχύει και στο ποδόσφαιρο. Φαντάζεστε οι αποφάσεις των διαιτητών που είναι «δικαστές του δευτερόλεπτου» να ήταν πάντοτε σωστές και αλάνθαστες σαν να βγήκαν από κομπιούτερ; Θα έλειπε η γοητεία της κριτικής και του ενδιαφέροντος των φιλάθλων.

– Πείτε μου ένα λάθος που σας στοίχισε πολύ στην ζωή σας.
– Ασχολούμενος με την δημιουργία και την πολύωρη εργασία δεν ήμουν στην αρχή οικονομικά επιφυλακτικός. Προσπαθούσα να προβλέψω και να ξεπεράσω τις επαγγελματικές προκλήσεις. Ρίσκαρα πάντοτε χωρίς να κοιτάω το ταμείο μου ώστε να έχω κάποια οικονομική ασφάλεια.
Την τακτική αυτή λίγο έλειψε να την πληρώσω ακριβά, αλλά γρήγορα άλλαξα γραμμή πλεύσης. Η επιθετική τακτική μου χωρίς οικονομική επιφύλαξη ήταν μεν επικίνδυνη αλλά είχε και τα θετικά της γιατί με έβαλε γρήγορα στις διεθνείς αγορές.

«Το λατομείο μου στου Πύργους Δράμας είναι ένα από τα μεγαλύτερα λατομεία λευκού μαρμάρου στον κόσμο. Ξεπέρασε μέσα σε 10 χρόνια τα αντίστοιχα Ιταλικά που λειτουργούν πάνω από 100 χρόνια. Εκτείνεται σε 500 στρέμματα χωρίς καμία επιβάρυνση στο περιβάλλον»

– Ποιο πράγμα είναι αυτό που κεντρίζει το ενδιαφέρον σας;
– Κάθε μέρα ανακαλύπτω ενδιαφέρονται πράγματα, που για μένα αποτελούν πρόκληση και στόχους για κατάκτηση. Το πιο ενδιαφέρον πράγμα που με κεντρίζει είναι να βλέπω ένα βουνό και να προβλέπω εμπειρικά με το μάτι, τον θησαυρό μαρμάρου που κρύβει στο εσωτερικό του.

– Το λατομείο σας κινεί το ενδιαφέρον των Πανεπιστημίων που το επισκέπτονται. Σήμερα, συνέπεσε με την συνέντευξή μας, να έχετε τέτοια επίσκεψη. Τι λέτε γι’ αυτό;
– Φοιτητές και μεταπτυχιακοί φοιτητές της γεωλογίας όλων των Ελληνικών αλλά και πολλών ξένων Πανεπιστημίων, επισκέφθηκαν και επισκέπτονται το εργοτάξιό μας. Εντυπωσιάζουν οι εγκαταστάσεις μας, ο πρότυπος τρόπος εξόρυξης, τα σύγχρονα μηχανήματά μας, το «μέτωπο» του λατομείου και ιδιαίτερα η «ανακάλυψή μου» με τον φούρνο μικροκυμάτων.
Σήμερα είχαμε την τιμή να επισκεφθούν το εργοστάσιο οι τριτοετείς φοιτητές και οι μεταπτυχιακοί φοιτητές του τμήματος γεωλογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, συνοδευόμενοι από τον καθηγητή τους Νικόλαο Καντιράκη. Οι νέοι επιστήμονες εντυπωσιάζονται από όσα τους αναφέρει ένας απλός εργάτης του γήινου υπεδάφους σαν και μένα και αυτό, πιστέψτε με, ότι με συγκινεί αφάνταστα.

«Το πιο ενδιαφέρον πράγμα που με κεντρίζει είναι να βλέπω ένα βουνό και να προβλέπω εμπειρικά με το μάτι, τον θησαυρό μαρμάρου που κρύβει στο εσωτερικό του»

– Πόσο απέχει η επιτυχία από την αποτυχία;
– Η επιτυχία με την αποτυχία σχεδόν συμβαδίζουν και ελάχιστα απέχουν. Για την επιτυχία δεν χρειάζονται μόνο εργατικότητα, έξυπνες επιχειρηματικές ενέργειες, ρίσκο ή κεφάλαια. Καθοριστικός παράγοντας είναι και η τύχη. Πιστεύω και εσείς όπως και εγώ, να γνωρίζεται πολλούς που αγωνίσθηκαν και αγωνίζονται καθημερινά, αλλά από ατυχία δεν ευοδώθηκαν οι προσπάθειές τους. Πιστεύω όμως ότι η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς.

– Πάμε και στη Δόξα Δράμας, όνομα βαρύ με ιστορία. Πώς, πότε και γιατί αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την αγαπημένη μας ομάδα;
– Η «Δόξα» είναι για μένα μια μεγάλη πρόκληση. Η ομάδα μας και η ένδοξη ιστορική της πορεία, από μικρό παιδί με συγκινούσε. Χαιρόμουν πολύ που γεννήθηκα στη Δράμα που είχε την έδρα της η «Δόξα» στην οποία και διοικητικά και αγνωστικά υποκλίνονταν όλοι οι φίλαθλοι, ανεξάρτητα από το ποια ομάδα υποστήριζαν, στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ήμουν ενοχλημένος που έπεσε σε ποδοσφαιρική ανυποληψία τα τελευταία χρόνια και δεν βρίσκονταν στην κατηγορία που άξιζε να αγωνίζεται. Στεναχωριόμουν που όλες οι προσπάθειες δημιουργίας ισχυρής διοίκησης και αγωνιστικής ανάτασης έπεφταν στο κενό, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες λίγων ρομαντικών Δραμινών που αποφάσιζαν να εμπλακούν στα διοικητικά της. Αισθανόμουν επίσης άσχημα που οι φίλαθλοί μας ήταν πικραμένοι και απογοητευμένοι και δεν είχαν το κέφι και την διάθεση να πάνε στο γήπεδο.
Έτσι με ανιδιοτέλεια, από καθαρή αγάπη για την ομάδα μας και την Δράμα, δέχθηκα φέτος να γίνω ο βασικός οικονομικός χορηγός της, χωρίς να έχω καμία συμμετοχή στην διοίκηση του Γ.Σ.
Αισθάνθηκα την ανάγκη, ότι έπρεπε αφού υπήρχε και η οικονομική δυνατότητα, ενάντια στην οικονομική κρίση που μαστίζει την παγκόσμια αγορά, να προσφέρω μέσω της «Δόξας» στην πόλη που γεννήθηκα, δραστηριοποιούμαι επαγγελματικά και με ενδιαφέρει η πρόοδός της. Πολύ σύντομα το ύψος της οικονομικής χορηγίας, που αρχικά μου ζητήθηκε, σχεδόν δεκαπλασιάστηκε.
Δέχθηκα να καλύψω τις επιπλέον μεγάλες οικονομικές απαιτήσεις και θέλησα να οργανώσω την ομάδα κατά το πρότυπο των επιχειρήσεών μου. Έτσι σε αγαστή συνεργασία με τον Πρόεδρο του Γ.Σ. «Δόξα» Ηλία Χατζηελευθερίου, ενεπλάκην πέραν των αρμοδιοτήτων του απλού χορηγού, πιο ενεργά στα διοικητικά της ομάδος. Έτσι απλά και ρομαντικά αποφάσισα να ασχοληθώ με την ιστορική μας ομάδα. Για να κάνουμε όλοι μαζί ξανά την «Δόξα» μας μεγάλη όπως της αξίζει. Για να γίνει η «Δόξα» μας σκληρή σαν μάρμαρο.

«Τα πιο σοφά πράγματα τα ακούς και τα μαθαίνεις από τους απλούς λαϊκούς ανθρώπους. Αυτοί έχουν συμπυκνωμένη την λαϊκή γνώση»

– Οι στόχοι σας για την ομάδα από εδώ και πέρα;
– Οι αρχικοί μου στόχοι ήταν να γίνουν καλές μεταγραφές και να οργανωθεί η ομάδα διοικητικά. Να επιδιωχθεί, όπως και έγινε, άριστη συνεργασία με τον Γ.Σ. Δόξα η οποία από την πρώτη στιγμή διασφαλίσθηκε. Μην ξεχνάτε ότι εγώ είμαι μόνο χορηγός, δεν μετέχω στην διοίκηση, δεν έχω μετοχές στην ομάδα, που δεν είναι ΠΑΕ, αλλά ερασιτεχνικό σωματείο.
Η υπέρβαση πολλές φορές των ορίων του απλού χορηγού γίνεται στην αγωνία μου η ομάδα μας να ξαναγίνει μεγάλη σύντομα πράγμα που αποδέχεται, λόγω των αγαθών προθέσεών μου, η επίσημη διοίκηση της Δόξας.
Κοινοί μας στόχοι είναι ο πρωταθλητισμός στην Γ΄ Εθνική κατηγορία και η επιδίωξη της ανόδου στην Β΄ Εθνική, η χρήση των καλύτερων υφισταμένων υποδομών για τις προπονήσεις της ομάδας και η ενίσχυση των ακαδημιών.
Στηρίζω αρκετές ερασιτεχνικές ομάδες, ώστε κάποτε οι καλύτεροι παίκτες της ποδοσφαιρομάνας Δράμας να καταλήγουν στην «Δόξα». Σας γνωρίζω ότι εξασφαλίσθηκε η χρήση από την «Δόξα» του αθλητικού κέντρου της ΕΠΣ Δράμας στον Νικοτσάρα και το αθλητικό κέντρο του Πανδραμαϊκού στον Μυλοπόταμο. Αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω για την συνεργασία μας αυτή τους Προέδρους της ΕΠΣ Δράμας Γεώργιο Χατζησαρόγλου και του Πανδραμαϊκού Κώστα Καΐρη.

«Θυμάμαι με νοσταλγία το παρελθόν και αισθάνομαι υπέροχα όταν σκέφτομαι ότι ξεκίνησα εργοστάσιο και εργοτάξιο ως εργάτης με βοηθούς άλλα δύο άτομα, έναν χειριστή και έναν λατόμο»

– Είστε ικανοποιημένος από την στήριξη του κόσμου;
– Ο Δραμινός φίλαθλος της «Δόξας» ήταν απογοητευμένος και στενοχωρημένος που έβλεπε την ομάδα να αγωνίζεται σε κατηγορία που δεν της άξιζε. Είναι λυπηρό να ζεις μόνο με τις αναμνήσεις του ένδοξου παρελθόντος της «Δόξας» και η ομάδα στην πεζή καθημερινότητα να βρίσκεται σε ποδοσφαιρική ανυποληψία.
Η «Δόξα» μου θύμιζε την ίδια την χώρα μας που την έσωζαν πάντοτε οι πρόγονοί της, η ιστορία της και ο πολιτισμός της. Όμως πιστεύω την «Δόξα», όπως και την χώρα μας, δεν πρέπει να την σώζει το ένδοξο παρελθόν της, αλλά η σημερινή της παρουσία.
Με τις ενέργειές μας δώσαμε την ελπίδα στους Δραμινούς φιλάθλους να είναι περήφανοι όχι μόνο για το παρελθόν αλλά και για το σήμερα. Ναι, είμαι ευχαριστημένος για την μέχρι σήμερα στήριξη του κόσμου. Είμαι πεπεισμένος ότι η στήριξη του κόσμου θα αυξάνεται από Κυριακή σε Κυριακή. Προσωπικά είμαι υπερήφανος που βλέπω ανθρώπους που είχαν να πατήσουν το πόδι τους στο γήπεδο πάνω από πέντε ή δέκα χρόνια.
Με την ευκαιρία καλώ όλους τους Δραμινούς, Δοξαίους και μη, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, να έρχονται στο γήπεδο και να στηρίζουν την «Δόξα». Γιατί Δράμα και «Δόξα» ήταν, είναι και θα είναι το ίδιο πράγμα.

– Τα περί παράγκας και αναξιοπιστίας του πρωταθλήματος σας προβληματίζουν;
– Τα περί παράγκας και αναξιοπιστίας ισχύουν, γι’ αυτό ο κόσμος εγκατέλειψε τα γήπεδα. Κάποτε ο Κυριακάτικος αγώνας ήταν γιορτή και όλη την εβδομάδα οι φίλαθλοι συζητούσαν και ζούσαν γι’ αυτόν. Δυστυχώς τώρα οι φίλαθλοι ασχολούνται με το παρασκήνιο περισσότερο από το προσκήνιο.
Όμως όλα αυτά κάποτε πρέπει να βελτιωθούν γιατί είναι δύσκολο να αλλάξουν τελείως. Δεν είμαι αιθεροβάμων και ανυποψίαστος ιδεολόγος. Αντίθετα είμαι πραγματιστής και ρεαλιστής.
Όταν η «Δόξα» ήταν μεγάλη και έγραφε ιστορία και τότε ήταν θύμα του ποδοσφαιρικού κατεστημένου. Μπορεί να αδικούνταν αλλά αγωνίζονταν με ήθος και αξιοπρέπεια. Έτσι κέρδισε τον σεβασμό των αγνών φιλάθλων και την αναγνώρισαν ακόμα και οι ισχυροί της αντίπαλοι και οι φανατικοί οπαδοί τους. Την επαναφορά αυτού του σεβασμού και της αναγνώρισης εγώ και οι συνεργάτες μου επιδιώκουμε. Και θα τα καταφέρουμε.
Δουλεύουμε με σοβαρότητα, καθαρότητα, ήθος, αγωνιστικότητα και ρεαλισμό κατά τα πρότυπα της διοίκησης του Αντώνη Καστρινού του μεγάλου και φωτισμένου τ. Προέδρου της «Δόξας».
Τα περί παράγκας και αναξιοπιστίας του ποδοσφαίρου με προβληματίζουν αλλά δεν με φοβίζουν, με τις ισχυρές βάσεις που προσπαθούμε να βάλουμε. Οι παράγκες γκρεμίζονται με το κύρος και την σοβαρότητα. Όταν δηλαδή σε παραδέχονται και σε υπολογίζουν. Να ξέρετε ότι την «Δόξα» όλοι την υπολόγιζαν για την ιστορικότητά της, σήμερα αρχίζουν να την υπολογίζουν γι’ αυτό που στήνουμε και προσπαθούμε να οργανώσουμε. Παντρεύουμε το ένδοξο ιστορικό παρελθόν με το σημερινό σοβαρό και υπεύθυνο αγωνιστικό παρόν, που εγγυάται ένα ελπιδοφόρο μέλλον.
Φέτος με τη δυναμική διοικητική και αγωνιστική παρουσία μας, ταράξαμε τα λιμνάζοντα ποδοσφαιρικά νερά. Δώσαμε παντού το στίγμα ότι δεν «μασάμε» και δεν «κωλώνουμε» πουθενά. Η «Δόξα» θα ξαναγίνει μεγάλη, να είστε σίγουρος γι’ αυτό.

«Με ανιδιοτέλεια, από καθαρή αγάπη για τη Δόξα και τη Δράμα, δέχθηκα φέτος να γίνω ο βασικός οικονομικός χορηγός της, χωρίς να έχω καμία συμμετοχή στην διοίκηση του Γ.Σ.»

– Η άνοδος φέτος στην Β’ Εθνική είναι μονόδρομος;
– Αυτό φαίνεται από όλες τις πράξεις και ενέργειές μας. Το αν τελικά θα τα καταφέρουμε, πράγμα που ελπίζουμε, θα το δείξει ο χρόνος. Το πρωτάθλημα της Γ΄ Εθνικής είναι δύσκολο και όλοι οι αντίπαλοί μας, μικροί και μεγάλοι, παθιάζονται όταν αγωνίζονται μαζί μας. Τα δίνουν όλα για να αποκτήσουν δόξα και κύρος αποσπώντας νίκη ή ισοπαλία από την ιστορική ομάδα μας. Αυτό το κλίμα δυστυχώς αντιμετωπίζουμε στους αγώνες, πληρώνοντας το τίμημα της βαριάς μας ιστορίας.
Γι’ αυτό ζητώ από τους ικανούς ποδοσφαιριστές μας να «ματώνουν» τη φανέλα σε κάθε αγώνα. Είναι ικανότατοι, μεγάλα ονόματα για την κατηγορία, αλλά στους αγώνες δεν παίζουν ούτε τα ονόματα, ούτε οι φανέλες.
Ζητώ να καταλάβουν ότι είναι ευχή και ευλογία που αγωνίζονται στη «Δόξα», αλλά απαιτούνται θυσίες. Επιδιώκουμε λοιπόν την άνοδο, ξέρουμε τις δυσκολίες και αν παρ’ ελπίδα η άνοδος δεν επιτευχθεί φέτος, θέτουμε τις βάσεις για το μέλλον. Σιγά – σιγά και σταθερά στήνονται οι μεγάλες ομάδες.

– Οι φορείς του τόπου σας στήριξαν;
– Όπως όλοι στην Δράμα έτσι και οι θεσμικοί φορείς αλλά και οι οικονομικοί συμπαραστάτες-χορηγοί στήριζαν την ομάδα στο παρελθόν, περισσότερο από αγάπη, γιατί η ομάδα έπρεπε να συντηρηθεί και να υπάρχει, σεβόμενοι την ιστορία της. Δυστυχώς και αυτοί, αισθάνθηκα από την πρώτη στιγμή, ότι έπρατταν μεν το καθήκον τους αλλά χωρίς να ελπίζουν ότι η στήριξή τους αυτή θα οδηγήσει σε αγωνιστική αναγέννηση και ανάταση.
Βλέποντας την προσπάθειά μας, σιγά – σιγά αρχίζει να ξυπνά το «θηρίο». Και μεγαλύτερο ενδιαφέρον στήριξης υπάρχει από τους θεσμικούς φορείς και περισσότεροι χορηγοί εμφανίζονται παρά την οικονομική κρίση. Ναι, είμαι προς το παρόν ευχαριστημένος. Περιμένω περισσότερα στο μέλλον. Είμαι σίγουρος ότι όλοι θα αγκαλιάσουν την σοβαρή προσπάθεια μας γιατί βλέπουν και θα δουν στο μέλλον τα αποτελέσματά της. Όλοι οι Δραμινοί, θεσμικοί, χορηγοί, φίλαθλοι, θα στηρίζουν σύντομα πολύ περισσότερο την ομάδα. Γιατί αγαπούν την Δράμα, γιατί αγαπούν την «Δόξα» και ξέρουν ότι μέσω της «Δόξας» θα γευτούν μεγάλες χαρές που θα τους κάνουν υπερήφανους στο παρόν και στο μέλλον.

«Το χρήμα δεν είναι αυτοσκοπός. Μεγαλύτερη σημασία έχει η εργασία και η δημιουργία και το χρήμα έχει αξία εάν είναι αποτέλεσμα δημιουργικής και αδιάκοπης προσπάθειας»

– Είστε αισιόδοξος γενικότερα για την πορεία του δραμινού ποδοσφαίρου;
– Η Δράμα ήταν και είναι ποδοσφαιρομάνα. Έχουμε από τους καλύτερους στην Ελλάδα αθλητικούς χώρους και υποδομές, έχουμε την αγάπη των παλαιοτέρων για το ποδόσφαιρο την οποία μεταλαμπαδεύουν στους νεώτερους και τα μικρά παιδιά. Έχουμε δηλαδή όλα τα εχέγγυα που με κάνουν να είμαι αισιόδοξος για το παρόν αλλά και το μέλλον του Δραμινού ποδοσφαίρου

– Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή και ποια ήταν η ποιο κρίσιμη απόφαση που έπρεπε να πάρετε από τότε που ασχοληθήκατε με την «Δόξα»;
– Η πιο δύσκολη στιγμή ήταν όταν η ΕΠΟ αποφάσισε την ματαίωση του αγώνα της πρώτης αγωνιστικής εντός έδρας με τον Καμπανιακό, λόγω της αποβολής της ΕΠΣ Δράμας από το δυναμικό της. Η ματαίωση σήμαινε ότι η ομάδα μας θα ξεκινούσε το πρωτάθλημα με μείον 3 βαθμούς. Όμως δεν πανικοβλήθηκα ούτε εγώ ούτε οι συνεργάτες μου. Με ακαριαίες, άμεσες και συντονισμένες προσπάθειες ολίγων ωρών, αποτρέψαμε την δυσμενή αυτή εξέλιξη. Ο αγώνας έγινε κανονικά και κερδίσαμε τους τρείς πρώτους βαθμούς.
Οι πιο κρίσιμες αποφάσεις μου ήταν να υποβάλλουμε, ως έχοντες έννομο συμφέρον, ένσταση σε βάρους του Απόλλωνα Καλαμαριάς για παραβίαση των κανονισμών στον αγώνα με την ΑΕ Ποντίων Βαθυλάκκου, όπως και η πρόσφατη αλλαγή προπονητή. Ήταν ένα ρίσκο. Είπαμε η ζωή θέλει ρίσκο και τύχη. Και η τύχη είναι με τους τολμηρούς.