Γιώργος Σιαμίδης

Ιδιοκτήτης «Μύλου»

Ο Γιώργος Σιαμίδης θεωρείται ένας από τους πλέον επιτυχημένους επιχειρηματίες της γενιάς του στο χώρο της ψυχαγωγίας. Το όνομά του είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την δημιουργία και την πορεία του φημισμένου ανά την Ελλάδα «Μύλου» που βρίσκεται στο πάρκο της Αγίας Βαρβάρας.
Γέννημα θρέμμα πολυμελούς αγροτικής οικογένειας, ο Γιώργος μεγάλωσε με αξίες, σεβασμό και αγάπη.
Μικρός ήθελε να γίνει δικηγόρος ή διευθυντής ορχήστρας όμως σπούδασε κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και τελικά δραστηριοποιήθηκε στον τομέα της ψυχαγωγίας.
Νοιώθει ικανοποιημένος με ότι έχει καταφέρει στη ζωή του. Διευθύνει ένα από πιο αναγνωρίσιμα και πολυφωτογραφημένα μαγαζιά του είδους του στην Ελλάδα και πάνω απ’ όλα έχει μία πολύ όμορφη οικογένεια που τον στηρίζει και τον ενθαρρύνει σε κάθε του βήμα.

Συνέντευξη Βαγγέλης Ελευθεριάδης / Φωτογραφίες Βασίλης Κοβλακάς

– Σε τι περιβάλλον μεγαλώσατε;
– Γεννήθηκα στην Πρασινάδα, χωριό του νομού Δράμας και εκεί πέρασα τα πρώτα σχολικά μου χρόνια. Η οικογένειά μου ήταν μια πολυμελής αγροτική οικογένεια, πολύ δεμένη και μεγαλώσαμε με αξίες, σεβασμό και αγάπη. Στη Δράμα εγκατασταθήκαμε το 1967 και συνέχισα το σχολείο στο 10ο Δημοτικό.

– Ήσασταν καλός μαθητής;
– Μου άρεσε από μικρή ηλικία το σχολείο και ήμουν πολύ καλός μαθητής με αποτέλεσμα, αποφοιτώντας από το εξατάξιο τότε γυμνάσιο Αρρένων, να καταφέρω να περάσω στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στο τμήμα της κοινωνιολογίας.

– Τι θέλατε να γίνετε όταν ήσασταν μικρός;
– Το όνειρό μου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήταν να γίνω δικηγόρος και μετέπειτα διευθυντής ορχήστρας. Το πρώτο βέβαια θεωρώ πως ήταν μια επιρροή από το συγγενικό περιβάλλον καθώς κάποια μέλη είχαν ακολουθήσει αυτό το επάγγελμα. Βέβαια οι επιλογές μου στην πορεία ήταν εκ διαμέτρου αντίθετες με τα παιδικά μου όνειρα.

Ο Γιώργος Σιαμίδης φωτογραφισμένος κάτω από τις εμβληματικές ομπρέλες που σημάδεψαν το χώρο για 12 χρόνια.

– Θυμάστε τη στιγμή που πήρατε την απόφαση να δραστηριοποιηθείτε επιχειρηματικά στο χώρο της διασκέδασης; Ήταν επιλογή ή έτυχε;
– Από νεαρή ηλικία ασχολήθηκα με το επάγγελμα του σερβιτόρου σε διάφορα μαγαζιά για να κερδίζω το χαρτζιλίκι μου. Φτάνει μόνο να σου πω φίλε Βαγγέλη, για να κατανοήσεις το νεαρό της ηλικίας, ότι το πρώτο κατάστημα στο οποίο εργάστηκα ως σερβιτόρος ήταν ένα εξοχικό κέντρο της εποχής, στον Αμπελόκηπο, με την επωνυμία «Αμπελάκια» και παράλληλα καταγινόμουν και με διάφορες αγροτικές εργασίες. Καθοριστική χρονιά ήταν το 1978 όταν εργαζόμουν εποχιακά στο εργοστάσιο επεξεργασίας ντομάτας Σεκοβέ. Στην επιστροφή από το εργοστάσιο έκανα ωτοστόπ γιατί δεν υπήρχε συγκοινωνία εκείνη την ώρα και σταμάτησε ο Μιχάλης Μαυρόπουλος που είχε τη Ρέμβη, ο οποίος μου πρότεινε να τον βοηθήσω. Αυτή ήταν η αφετηρία της ενασχόλησής μου πλέον σοβαρά με το επάγγελμα του σερβιτόρου και μπάρμαν. Από το σημείο αυτό και έπειτα, το συγκεκριμένο επάγγελμα ήταν επιλογή μου και όπως φυσικά αντιλαμβάνεσαι ουδέποτε ασχολήθηκα με το αντικείμενο των σπουδών μου.

«Δεν υπάρχουν κοινά χαρακτηριστικά με τη διασκέδαση περασμένων δεκαετιών γιατί οι κοινωνικές συνθήκες είναι εντελώς διαφορετικές, όπως και οι μετέπειτα γενιές, οι οποίες έχουν διαφορετικά ενδιαφέροντα και κατ’ επέκταση διαφορετικό τρόπο διασκέδασης»

– Υπήρχε κάποιος που σας καθοδήγησε επιχειρηματικά;
– Δεν υπήρξε κάποιος συγκεκριμένα που να με καθοδήγησε επιχειρηματικά, όμως μέσα από τα διάφορα καταστήματα που εργάστηκα και τις γνωριμίες που απέκτησα, όλοι λίγο πολύ έβαλαν το λιθαράκι τους στη μετέπειτα πορεία μου. Το 1988, μετά από μία κοινωνική εκδήλωση, ο φίλος μου ο αείμνηστος Βαρθολομαίος Ευτυχίδης μου πρότεινε να πάμε να ρίξουμε μια ματιά σε έναν χώρο, με την σκέψη να δημιουργήσουμε την δική μας επιχείρηση. Το αποτέλεσμα αυτής της σκέψης πήρε το όνομα «Αρένα» καθώς αποφασίσαμε ακαριαία και με μεγάλο ρίσκο να στήσουμε στον συγκεκριμένο χώρο, έξω από την πόλη, (στη θέση που βρίσκεται σήμερα το Lidl) ο οποίος δεν πληρούσε καμία τεχνική υποδομή, ένα κέντρο διασκέδασης. Στην τοποθεσία αυτή, οι μόνες επιχειρήσεις που υπήρχαν τότε ήταν βιοτεχνίες, σιδεράδικα και συνεργεία και φυσικά δεν γινόταν ούτε καν λόγος για επιχειρήσεις διασκέδασης. Το εγχείρημα με συνεργάτες εμένα, τον Βαρθολομαίο και τον Βαγγέλη Γεωργιάδη είχε τεράστια αποδοχή και η επιτυχία μας, έδωσε το κίνητρο και σε άλλους επιχειρηματίες να υιοθετήσουν την ιδέα και να ξεκινήσουν παρόμοιες επιχειρήσεις, με αποτέλεσμα να καταλήξει η περιοχή το επίκεντρο της διασκέδασης σε όλη την Ανατολική Μακεδονία και Θράκη. Να σου υπογραμμίσω ότι εκείνη την εποχή, μέχρι πριν την έναρξη της «Αρένας», το κέντρο της διασκέδασης ήταν μόνο στην Καβάλα (εποχή «Salina») και όπως αντιλαμβάνεσαι, μεταφέρθηκε πολύ σύντομα το κοινό της Καβάλας στη Δράμα. Αξιοσημείωτο ήταν το γεγονός ότι οι επιχειρηματίες της Καβάλας αντιστάθηκαν σε αυτήν την ανατροπή με αθέμιτα μέσα, χωρίς επιτυχία βέβαια.

– Ο «Μύλος» κλείνει φέτος 28 χρόνια. Τι σημαίνει αυτό για σένα και για το μαγαζί;
– Για να σου πω την αλήθεια, δεν αντιλήφθηκα ότι πέρασαν τόσα πολλά χρόνια από την έναρξη λειτουργίας του «Μύλου». Παρόλα αυτά, η πάροδος τόσων πολλών ετών, για μένα σημαίνει καταξίωση και αποδοχή από τον κόσμο όχι μόνο της πόλης μας, αλλά και από τους επισκέπτες άλλων νομών που επιλέγουν τον «Μύλο» για τη διασκέδασή τους. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά τους δραμινούς για την πολυετή υποστήριξή τους. Για την επιχείρησή μου δε, τα 28 χρόνια λειτουργίας σημαίνουν καταρχάς σεβασμό στον πελάτη, ευχάριστο περιβάλλον και άψογη εξυπηρέτηση.

– Ο «Μύλος» καθιερώθηκε γρήγορα, έγινε σημείο αναφοράς. Πώς το καταφέρατε αυτό;
– Όταν ξεκίνησε να αναδομείται ο «Μύλος» το 1992, η περιοχή ήταν αρκετά υποβαθμισμένη με παλιατζίδικα παράπλευρα του κτίσματος. Πολλοί γνωστοί μου, θεώρησαν την ιδέα ανακατασκευής του παλιού υδρόμυλου σε κέντρο διασκέδασης, ιδέα δική μου και του ανιψιού μου Αγάπιου Νικηφορίδη, άκρως παράτολμη. Πάραυτα σε ενάμιση περίπου χρόνο η καινοτόμος απόφασή μας ολοκληρώθηκε και ο «Μύλος» άνοιξε τις πόρτες του για να υποδεχτεί τον κόσμο, στις 17 Δεκεμβρίου 1993. Βέβαια δεν ήταν τόσο απλά τα πράγματα γιατί αντιμετώπισα πολλές αντιξοότητες στην πορεία. Μια από αυτές ήταν το γεγονός ότι στη διάρκεια της λειτουργίας του πέρασε τρείς φορές από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΚΑΣ) στην Αθήνα, όπως και αμέτρητα δικαστήρια για τη χρήση του ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο. Όμως με την άριστη και ποιοτική εξυπηρέτηση των πελατών και την φυσική ομορφιά του περιβάλλοντα χώρου, κατάφερε να γίνει σημείο αναφοράς. Ένα κομμάτι της πορείας του «Μύλου» είναι και το φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους της Δράμας. Γεγονός είναι ότι από την εποχή της Αρένας ακόμη, υποδεχόμασταν πολλούς καταξιωμένους σκηνοθέτες και γενικότερα γνωστά άτομα του καλλιτεχνικού χώρου που μας επέλεγαν για την διασκέδασή τους στη διάρκεια του φεστιβάλ. Αυτό μεταφράζεται ως πολλές γνωριμίες με τον καλλιτεχνικό χώρο, οι οποίοι με ακολούθησαν και στο «Μύλο». Ήταν συνυφασμένο το φεστιβάλ με τον «Μύλο» γιατί κατάφερε να ενσωματώσει τους φεστιβαλικούς καλλιτέχνες με τους δραμινούς θαμώνες σε ατέλειωτα βράδια διασκέδασης.

– Τι είναι αυτό που έκανε το «Μύλο» διαχρονικό;
– Είναι κυρίως όσα ανέφερα παραπάνω καθώς και η προσπάθεια, η όρεξη και το μεράκι όλων των παιδιών που συνεργάστηκαν μαζί μου.

«Δεν θα έλεγα ότι το κράτος και ειδικότερα η πόλη κατάφερε ποτέ να βρίσκεται στο πλευρό του επιχειρηματία δίνοντάς του κατάλληλα κίνητρα ή ουσιαστικές διευκολύνσεις… αντί η πόλη να εξελίσσεται, εξακολουθεί και παραμένει στάσιμη χάνοντας σταδιακά την αίγλη της»

– Ο «Μύλος» φημίζεται και για τα κοκτέιλ του. Θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι έμαθε τους δραμινούς να πίνουν κοκτέιλ;
– Δεν θέλω να φανώ εγωιστής, όμως η αλήθεια είναι ότι ήμουν πρωτοπόρος και σε αυτόν τον τομέα. Να υπογραμμίσω επίσης ότι πολλοί μπάρμαν του «Μύλου» έχουν πάρει διακρίσεις σε πανελλήνιους διαγωνισμούς για τα κοκτέιλ τους και κάνουν καριέρα στην Ελλάδα και ορισμένοι και στο εξωτερικό.

– Νιώθετε ευτυχισμένος για ότι έχετε καταφέρει ως τώρα στη ζωή σας;
– Πραγματικά νιώθω ευτυχισμένος και ευγνώμων για όσα έχω καταφέρει έως τώρα. Στον επαγγελματικό τομέα, η επιχείρησή μου ανήκει ανάμεσα στα πιο αναγνωρίσιμα και πολυφωτογραφημένα μαγαζιά του είδους του στην Ελλάδα και στον προσωπικό τομέα, έχω την οικογένειά μου που συμπληρώνει την ευτυχία μου, με στηρίζει και με ενθαρρύνει σε κάθε μου εγχείρημα.

– Μπορείτε να φανταστείτε πώς θα ήταν η ζωή σας σήμερα αν δεν είχατε κάνει αυτή την επιλογή;
– Αν δεν είχα κάνει αυτήν την επιλογή, φαντάζομαι ότι θα είχα ακολουθήσει το αντικείμενο των σπουδών μου διαγράφοντας μια ήπια πορεία με πολύ λιγότερο άγχος αλλά και με λιγότερες επαγγελματικές συγκινήσεις.

– Υπάρχει ένας άλλος άνθρωπος που να κάνει την ίδια «δουλειά» με εσάς και να τον θαυμάζετε;
– Δεν υπάρχει συγκεκριμένος συνάδελφος που να τον θαυμάζω κατά αποκλειστικότητα, όμως υπάρχουν διάφοροι επαγγελματίες τους οποίους θαυμάζω για κάποιες ιδιότητες που έχουν, διαφορετικές ο καθένας.

«Μετά τη δοκιμασία που πέρασα λόγω προβλήματος υγείας, αναθεώρησα πολλές στάσεις της ζωής μου, έγινα πιο ευαίσθητος αλλά και πιο ρεαλιστής»

– Πιστεύετε ότι οι χώροι ψυχαγωγίας της Δράμας είναι σε καλό επίπεδο;
– Το επίπεδο της ψυχαγωγίας στη Δράμα, παρ’ όλες τις αντίξοες συνθήκες που υπάρχουν και εννοώ οικονομική κρίση, ανεργία κλπ., θεωρώ ότι είναι πολύ υψηλό με καλαίσθητες και καθαρές από όλες τις απόψεις επιχειρήσεις.

– Η απαγόρευση του καπνίσματος είχε κάποιο τίμημα;
– Σαφώς και είχε επιπτώσεις στις επιχειρήσεις εστίασης και διασκέδασης, σε αρκετά μεγάλο βαθμό μάλιστα με τίμημα τη μείωση του πελατολογίου και αντίστοιχα τη μείωση του προσωπικού.

– Παρατεταμένη οικονομική κρίση για την πατρίδα μας και τώρα η πανδημία του Covid-19. Υπάρχει διασκέδαση σε περιόδους κρίσης;
– Στον νομό μας η οικονομική κρίση δεν ξεκίνησε το 2010 αλλά υπήρχε ήδη από τη δεκαετία του ’90 και αυτό γιατί το πλήθος των βιοτεχνιών μεταποίησης ενδυμάτων που απασχολούσε πολύ κόσμο, μεταφέρθηκε σε διπλανές χώρες όπως Βουλγαρία, Σκόπια κτλ., αφήνοντας αρκετά μεγάλο μέρος του πληθυσμού σε κατάσταση ανεργίας. Στη συνέχεια, με την ένταξη του νομού στην περιφερειακή ενότητα, έγινε αποδυνάμωση σε πολλούς τομείς με αποτέλεσμα οι δραμινοί να αισθάνονται αδικημένοι σε σχέση με τους παράπλευρους νομούς. Με άλλα λόγια ότι έλλειπε από τους όμορους νομούς, το καρπώθηκαν. Αντιλαμβάνεσαι ότι αναφέρομαι στα πανεπιστήμια και τους φοιτητές αλλά και στις υπηρεσίες που τα κεντρικά τους μεταφέρθηκαν από την πόλη μας σε κάποια γειτονική. Είμαστε μία απομονωμένη πόλη που ικετεύουμε εδώ και χρόνια να κατασκευαστεί νέος δρόμος σύνδεσης Δράμα – Αμφίπολη και μάλιστα για την συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχει και ένα σλόγκαν των δραμινών που αναρωτιέται «τι κοινό έχουμε εμείς με τη Βόρεια Κορέα;». Όλα αυτά τα γεγονότα προσθέτοντας και την πανδημία του covid-19, κατάφεραν να ωθήσουν τους επιχειρηματίες σε αδιέξοδο, χωρίς να μπορούν να κάνουν κάποιον προγραμματισμό, με αποτέλεσμα η διασκέδαση να είναι πολύ υποτονική.

– Η διασκέδαση του 2021, έχει έστω και κάποια κοινά χαρακτηριστικά με τη νύχτα του 2010 ή του 2000;
– Κοινά χαρακτηριστικά θα μπορούσα να πω ότι δεν υπάρχουν γιατί οι κοινωνικές συνθήκες είναι εντελώς διαφορετικές, όπως και οι μετέπειτα γενιές, οι οποίες έχουν διαφορετικά ενδιαφέροντα και κατ’ επέκταση διαφορετικό τρόπο διασκέδασης.

– Επειδή μιλάμε για επιχειρηματικότητα, γιατί η διασκέδαση είναι μία βιομηχανία. Αισθάνεστε ότι το Κράτος και η πόλη είναι στο πλευρό του επιχειρηματία;
– Στην πόλη μας, η διασκέδαση αποτελεί εκ των πραγμάτων βαριά βιομηχανία γιατί μαζί με τις επιχειρήσεις μαρμάρου και οίνου, απασχολεί την πλειοψηφία του ενεργού πληθυσμού. Ιδιαίτερα οι επιχειρήσεις εστίασης και διασκέδασης για τις οποίες και μπορώ να εκφέρω άποψη, στήριξαν πολλούς νέους που κατάφεραν με την εργασία τους να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους και να συνεισφέρουν στις οικογένειές τους που βρέθηκαν άνεργες λόγω συνθηκών. Δεν θα έλεγα λοιπόν ότι το κράτος και ειδικότερα η πόλη κατάφερε ποτέ να βρίσκεται στο πλευρό του επιχειρηματία δίνοντάς του κατάλληλα κίνητρα ή ουσιαστικές διευκολύνσεις στο βαθμό που θα έπρεπε και επιθυμούμε. Το φαράγγι Πετρούσας, ο υπέροχος αυτός χώρος που συγκέντρωνε σε συναυλιακές βραδιές πολλούς και γνωστούς καλλιτέχνες δίνοντας ζωή σε όλη την περιοχή, είναι περισσότερο από ένα χρόνο κλειστός. Γιατί άραγε; Να προσθέσω επίσης ότι εκτός από την ποδοσφαιρική ομάδα της πόλης μας τη «Δόξα», που έκανε τη Δράμα γνωστή σε όλη τη χώρα, μεγάλη φήμη απέκτησε και από την «Ονειρούπολη», την ιδέα του Θωμά Μαργαρίτη, μια καινοτόμος ιδέα που έγινε πράξη και ενώ καταφέρνει εδώ και χρόνια να συγκεντρώνει πλήθος κόσμου από όλη την Ελλάδα, αντί η πόλη να την εξελίσσει και να εξελίσσεται η ίδια μαζί της, εξακολουθεί και παραμένει στάσιμη χάνοντας σταδιακά την αίγλη της.

«Είμαστε μία απομονωμένη πόλη που ικετεύουμε εδώ και χρόνια να κατασκευαστεί νέος δρόμος σύνδεσης Δράμα-Αμφίπολη και μάλιστα για την συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχει και ένα σλόγκαν των δραμινών που αναρωτιέται: τι κοινό έχουμε εμείς με τη Βόρεια Κορέα;»

– Είστε αισιόδοξος, μπορούμε να βγούμε από την κρίση που ταλαιπωρεί τόσα χρόνια τη χώρα μας;
– Αν και η οικονομική κρίση κατάφερε να βάλει σε αντιπαράθεση δημοσίους υπαλλήλους με ελεύθερους επαγγελματίες και το αντίστροφο, καταλογίζοντας μερίδιο ευθύνης ο ένας στον άλλο, πιστεύω ότι θα μπορέσουμε να βγούμε από την κρίση μόνο με γνώμονα την αλληλοκατανόηση, την αλληλεγγύη και την αρμονική συνύπαρξη όλων των εργαζομένων συν την έμπρακτη βοήθεια και στήριξη του κράτους. Ειδικά η πανδημία μας έκανε σοφότερους στην αντιμετώπιση προβλημάτων και έστειλε μήνυμα στο κράτος για την αξία του κλάδου της εστίασης στην οικονομία. Πρέπει να αναγνωρίσουμε την οικονομική στήριξη της πολιτείας όλη αυτή την περίοδο. Ήταν πρωτοφανής και ουσιαστική.

– Ποιος είναι ο «εχθρός» στη δουλειά σας;
– Συγκεκριμένος εχθρός δεν υπάρχει στη δουλειά μου, όμως όλα τα παραπάνω συντελούν στο να δημιουργηθεί μια σοβαρή απειλή.

– Πώς εξηγείτε όμως το φαινόμενο, ότι σε μία περίοδο σκληρής οικονομικής κρίσης, «ξεπηδούν» συνεχώς επιχειρήσεις εστίασης ή καφέ; Φυσικά και είναι καλό να δημιουργούνται νέες επιχειρήσεις. Δεν είναι όμως τουλάχιστον παράδοξο σε σχέση με τα δεδομένα;
– Το φαινόμενο αυτό είναι αποτέλεσμα της ανεργίας και του αδιεξόδου που βρίσκονται σήμερα οι νέοι και συμπεριλαμβάνω και τους πτυχιούχους οι οποίοι δεν βρίσκουν τρόπο και χώρο να απορροφηθούν εργασιακά. Ο νέος άνθρωπος δεν μπορεί να μείνει άπραγος ενώ βρίσκεται σε παραγωγική ηλικία, οπότε θεωρεί ως λύση τη δημιουργία μιας επιχείρησης με την ελπίδα να επιβιώσει, χωρίς να αναγκαστεί να μεταναστεύσει.

– Πριν μερικά χρόνια αντιμετωπίσατε ένα πρόβλημα υγείας και βγήκατε νικητής. Πείτε μας για αυτή τη μάχη.
– Πράγματι σε ηλικία 38 ετών βρέθηκα αντιμέτωπος με τον καρκίνο του λάρυγγα, γεγονός σοκαριστικό για μένα αφού υποβλήθηκα σε λαρυγγεκτομή. Κατάφερα όμως με τη βοήθεια του Θεού, της οικογένειάς μου και την αμέριστη συμπαράσταση των φίλων μου να το αντιμετωπίσω και να βγω νικητής, αν θα μπορούσα να το θέσω έτσι, γιατί το πρόβλημα επιστροφής στην ασθένεια πάντα υπάρχει.

– Πόσο άλλαξε η θεώρησή σας για τη ζωή μετά από αυτή την δοκιμασία;
– Καταρχάς αναθεώρησα πολλές στάσεις της ζωής μου, έγινα πιο ευαίσθητος αλλά και πιο ρεαλιστής.

– Πείτε μας μια φράση που να περιέχει την φιλοσοφία σας για τη ζωή.
– Η ζωή είναι ένα πείραμα του Θεού που δεν τελειώνει ποτέ.

– Τι είναι φιλία για εσάς;
– Μια σύντομη λέξη με τεράστιο νόημα. Δεν νοείται φυσιολογική ζωή χωρίς την παρουσία φίλων. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που έχω πραγματικούς φίλους οι οποίοι μου στάθηκαν σε όλες τις αντιξοότητες της ζωής μου.

– Τηλεόραση βλέπετε;
– Αφιερώνω χρόνο στην τηλεόραση παρακολουθώντας κυρίως ντοκιμαντέρ, ταινίες και φυσικά ειδήσεις τοπικές και εθνικές παρόλο που προτιμώ τα γεγονότα ανά τον κόσμο να τα διαβάζω από τα έντυπα μέσα ενημέρωσης.

«Θα μπορέσουμε να βγούμε από την κρίση μόνο με γνώμονα την αλληλοκατανόηση, την αλληλεγγύη και την αρμονική συνύπαρξη όλων των εργαζομένων συν την έμπρακτη βοήθεια και στήριξη του κράτους»

– Τι μουσική ακούτε;
– Ακούω όλα τα είδη της μουσική, παλιά αλλά και καινούργια για να είμαι ενημερωμένος. Θα σου εμπιστευτώ φίλε μου κάτι που γνωρίζουν ελάχιστοι. Μεγάλη μου αγάπη είναι ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Σταύρος Ξαρχάκος. Το 1973 θυμάμαι πως παρήγγειλα παράνομες κασέτες με τραγούδια τους από ένα φίλο μου που ζούσε στο Βέλγιο. Ήμουν ενθουσιασμένος όταν τις παρέλαβα και τις άκουσα μερόνυχτα στην γκαρσονιέρα που ζούσα τότε.

– Ποια είναι η γνώμη σας για τα δελτία ειδήσεων;
– Τα δελτία ειδήσεων θεωρώ ότι στόχο έχουν να ασκούν επιρροή στο πλήθος προβάλλοντας τα γεγονότα χωρίς αντικειμενικότητα τις περισσότερες φορές, με προσανατολισμό να εξυπηρετούν πολιτικά συμφέροντα.

– Τι σας αρέσει να κάνετε στον ελεύθερο χρόνο σας;
– Ο ελεύθερος χρόνος που έχω είναι ελάχιστος γιατί προτεραιότητά μου είναι η οικογένειά μου, ο γιός μου και η δουλειά μου.

– Ποια είναι τα σχέδια σας για «Μύλο»;
– Τον «Μύλο» τον ξεκίνησα και τον έφτασα στο ζενίθ με προσωπικές θυσίες. Θα ήθελα φυσικά να υπάρξει γόνιμη συνέχεια πιθανόν από το γιο μου, αν θα είναι φυσικά επιλογή του μεγαλώνοντας.
Σκέψη μου είναι να οργανωθεί μία βραδιά συνάντησης όλων των ανθρώπων που έχουν εργαστεί τα 28 χρόνια στο «Μύλο». Όλοι έχουν συμβάλλει στην επιτυχία του, είναι κομμάτι του, βοήθησαν ο καθένας με τον τρόπο του στο να θεωρείτε ο «Μύλος» εμβληματικός χώρος ψυχαγωγίας στη Δράμα. Εργαζόμαστε για αυτή τη βραδιά και νομίζω ότι θα γεμίσει αναμνήσεις σε όλους μας.