Ιωάννης Παπαδόπουλος

Πρόεδρος Σωματείου Εργαζομένων Γ.Ν. Δράμας

«Παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης και στελεχών της και τοπικά, να επιβάλουν «σιγή νεκροταφείου», να μετατρέψουν την απαραίτητη χρήση της μάσκας σε «φίμωτρο», αναδείχτηκαν από τα σωματεία μας και τις συμβολικές μας κινητοποιήσεις οι τεράστιες ελλείψεις του Δημόσιου Συστήματος Υγείας, ότι αυτός ο αγώνας στηρίχτηκε από εκατοντάδες σωματεία σε όλη τη χώρα» υπογραμμίζει ο Πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στο Νοσοκομείο Δράμας Ιωάννης Παπαδόπουλος.
Όπως ανέφερε το νοσοκομείο και οι εργαζόμενοι λειτουργούν στα όριά τους και χαρακτηρίζει προκλητική τη δήλωση Κικίλια ότι το Νοσοκομείο Δράμας δεν έχει πρόβλημα.
Τονίζει πως δεν υπάρχει ένας κεντρικός σχεδιασμός, ο κάθε φορέας λειτουργεί αποσπασματικά, προσπαθώντας με μπαλώματα να βελτιώσει την κατάσταση.
Τέλος προβλέπει ότι με το τέλος της πανδημίας θα δούμε ακόμα πιο υποστελεχωμένο το δημόσιο σύστημα υγείας ενώ η ανάγκη αντιμετώπισης των υπολοίπων ασθενειών θα είναι αυξημένη.

– Κύριε Παπαδόπουλε πώς θα χαρακτηρίζατε την κατάσταση που επικρατεί αυτήν την περίοδο στο Νοσοκομείο Δράμας;
– Το Νοσοκομείο και οι εργαζόμενοι λειτουργούμε στα όρια μας, τα διαχρονικά προβλήματα, όπως η υποστελέχωση και η υποχρηματοδότηση, που σήμερα φαίνονται με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο, είναι αυτά που πρέπει να αντιμετωπίσουμε με γρήγορες κινήσεις. Το Νοσοκομείο έχει αναπτύξει 3 κλινικές απλής νοσηλείας covid 19 με δύναμη 140 κλινών από τις 240,που διαθέτει στο σύνολό του, έχοντας μετατραπεί ουσιαστικά σε νοσοκομείο μιας νόσου.
Αυτές οι 140 κλίνες όλο αυτό το διάστημα λειτουργούν περίπου στο 100%. Ακόμη και η Χειρουργική, που φιλοξενεί την Ορθοπεδική, την Ουρολογική, την ΩΡΛ με no covid περιστατικά, για τρεις εβδομάδες ήταν η μισή με covid ασθενείς, με το ίδιο προσωπικό δημιουργώντας πολλαπλά προβλήματα. Μόνο για τον μήνα Νοέμβριο σχεδόν 2.000 ασθενείς προσήλθαν στα Επείγοντα Περιστατικά, από τους οποίους πάνω από 600 νοσηλεύτηκαν. Έχουμε χάσει πάνω από 100 ασθενείς μας και μπροστά μας φαίνεται να υπάρχει αρκετός δρόμος για να επανέλθουμε σε φυσιολογικούς ρυθμούς.
Το δεύτερο κύμα της πανδημίας ανέδειξε τα διαχρονικά προβλήματα, κυρίως της υποστελέχωσης, με καλυμμένες οργανικές θέσεις σε γιατρούς λίγο παραπάνω από το 50% με αντίστοιχη περίπου κατάσταση και στο υπόλοιπο προσωπικό. Μεγάλο ποσοστό εργαζόμενων νόσησε με αποτέλεσμα να εργαζόμαστε χωρίς ρεπό, πολλές φορές 10 με 12 ώρες ξεπερνώντας τις αντοχές μας.

«Βλέπουμε ότι μόνο το 20% των χειρουργείων πραγματοποιείται, έχουν αναβληθεί προγραμματισμένα ραντεβού και μια σειρά ασθενών στερούνται ιατρικής φροντίδας»

Συναδέλφισσες μας και συγγενικά μας πρόσωπα έχασαν την μάχη με την ζωή και αυτό μας γέμισε με θλίψη και πόνο με συνέπεια σε όλο αυτό που βιώνουμε να έχει προστεθεί και η ψυχολογική επιβάρυνση.
Πρέπει άμεσα να πραγματοποιηθούν επαναλαμβανόμενα ΔΩΡΕΑΝ τεστ από κλιμάκια του ΕΟΔΥ σε ΟΛΟΥΣ τους εργασιακούς χώρους, σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Στα στρατόπεδα, στις δομές υγείας, ιδιωτικές κλινικές και δομές φροντίδας ηλικιωμένων για να γίνει καταγραφή των κρουσμάτων που υπάρχουν. Να εφαρμοστούν τα μέτρα πρόληψης στους τόπους δουλειάς και να υπάρχει αυστηρός έλεγχος της εφαρμογής τους από το κράτος. Να γίνουν απολυμάνσεις σε όλους τους χώρους που εντοπίζονται κρούσματα. Να δοθεί άδεια σε όλους τους εργαζόμενους που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες με πλήρη μισθολογική και ασφαλιστική κάλυψη. Αντίστοιχα να υπάρχει πλήρης μισθολογική και ασφαλιστική κάλυψη σε όλους τους εργαζόμενους που βγαίνουν σε καραντίνα.
Δέσμευση ξενοδοχείων και καταλυμάτων, ώστε ασυμπτωματικοί νοσούντες και επιβεβαιωμένα κρούσματα με ήπια κλινική συμπτωματολογία, που δεν χρήζουν νοσηλείας σε νοσοκομείο, να εντάσσονται σε πρόγραμμα εθελοντικής καραντίνας, όταν αυτή δεν μπορεί να γίνει στο πλαίσιο της κατοικίας τους. Επίταξη των ιδιωτών γιατρών για την ιατρική παρακολούθηση των ανθρώπων που φιλοξενούνται σε ξενοδοχεία ή καταλύματα. Αυτό σημαίνει υποχρεωτική ένταξη των ιδιωτών γιατρών στο δημόσιο σύστημα Υγείας, στο ενιαίο σχέδιο αντιμετώπισης της πανδημίας. Να προχωρήσει η πραγματική επίταξη των μονάδων υγείας του ιδιωτικού τομέα που υπάρχουν στην Βόρεια Ελλάδα, χωρίς αποζημίωση των επιχειρηματιών, να ενταχθούν στην ευθύνη του κράτους, ώστε να ενισχυθεί ο αριθμός τόσο των κλινών ΜΕΘ, όσο και των απλών κλινών νοσηλείας ασθενών. Να γίνουν οι αναγκαίες προσλήψεις γιατρών, νοσηλευτών και άλλων εργαζόμενων στο Νοσοκομείο Δράμας.
Να ανοίξουν και να στελεχωθούν με το απαραίτητο προσωπικό τα Κέντρα Υγείας του Νομού. Μονιμοποίηση όλων των εργαζομένων με συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Ένταξη των υγειονομικών στα ΒΑΕ. Δε βγαίνει απ’ το μυαλό μας η απώλεια των δικών μας ανθρώπων, των συναδέλφων μας και τα μέλη των οικογενειών που μένουν πίσω. Έχουμε την έννοια πώς θα σταθούμε δίπλα τους, όσο μπορούμε, γιατί άφησαν πίσω τους άνεργα παιδιά χωρίς εισοδήματα με αποτέλεσμα να υπάρχουν ακόμα και προβλήματα επιβίωσης.

– Από τα λεγόμενά σας φαίνεται ότι δεν ισχύει η δήλωση Κικίλια ότι το Νοσοκομείο δεν έχει πρόβλημα, πρόβλημα έχει η πόλη με τον κορονοϊό…
– Τα Σωματεία απαντήσαμε σε αυτή την προκλητική δήλωση του κ. Υπουργού. Πρώτα πρώτα γιατί με τις δηλώσεις του επί της ουσίας μας αποκάλεσε ψεύτες, για να κρύψει τις ευθύνες τους στο ότι βρεθήκαμε ανοχύρωτοι στο δεύτερο κύμα της πανδημίας κι έπειτα γιατί είναι γνωστό σε όλους πλέον ότι το Νοσοκομείο της Δράμας αντιμετωπίζει τεράστιο πρόβλημα. Μέσα από την ανακοίνωση μας ζητήσαμε από τον κ. Υπουργό να μας ενισχύσει στον προϋπολογισμό και τη στελέχωση, να ανακαλέσει αυτήν τη δήλωσή του, γνωστοποιώντας του την πραγματικότητα, αν υποθέσουμε ότι δεν την γνώριζε. Μέχρι και σήμερα δεν έχουμε καμία απάντηση.

– Ποιοι παράγοντες συνετέλεσαν στην αλματώδη αύξηση των κρουσμάτων το προηγούμενο διάστημα; Τι έγινε λάθος κύριε Πρόεδρε;
– Εμείς βλέπουμε ότι η πλειοψηφία του λαού μας τηρεί τα μέτρα και το λέμε αυτό χωρίς να κρύβουμε και την ατομική μας ευθύνη. Βλέπουμε όμως και τι γίνεται σε μαζικούς χώρους δουλειάς, σ’ επιχειρήσεις κι εργοστάσια, στα super market, στα θερμοκήπια, στις ταχυμεταφορές και αλλού, όπου γίνονται λάστιχο τα πρωτόκολλα, συνωστίζοντας δεκάδες εργαζόμενους χωρίς ουσιαστικούς ελέγχους. Με απόκρυψη κρουσμάτων σε πολλές περιπτώσεις, με δεκάδες καταγγελίες, ότι δεν γίνεται η απαραίτητη ιχνηλάτηση, δεν γίνονται απολυμάνσεις και φυσικά τακτικά επαναλαμβανόμενα δωρεάν τεστ σε όλους τους εργαζόμενους. Από την άλλη μεταφέρεται όλη η ευθύνη στους πολίτες, χωρίς να υπάρχει ενημέρωση από τα στοιχεία της ιχνηλάτησης, η οποία είναι ελλιπής αφού σε όλους αυτούς τους χώρους δε πραγματοποιούνται οι απαραίτητοι έλεγχοι. Αν είχαν τηρηθεί όλα τα παραπάνω εκτιμάμε πως δε θα είχαμε τόσο μεγάλη διασπορά.

«Δεν υπάρχει ένας κεντρικός σχεδιασμός, ο κάθε φορέας λειτουργεί αποσπασματικά, προσπαθώντας με μπαλώματα να βελτιώσει την κατάσταση»

– Αυτό φυσικά που απασχολεί την Ελληνική κοινωνία είναι πού οδηγούνται τα πράγματα από εδώ και πέρα και έως πότε θα ζούμε σε συνθήκες αβεβαιότητας. Εδώ πιστεύω δεν μπορεί να γίνει καμία πρόβλεψη…
– Φαίνεται μια μικρή υποχώρηση τις τελευταίες μέρες, αυτό βέβαια δεν πρέπει να μας καθησυχάζει, μπαίνοντας ακόμα πιο βαθιά στον χειμώνα και με μια πιθανή χαλάρωση των μέτρων, πρέπει να είμαστε έτοιμοι για ένα τρίτο κύμα της πανδημίας. Ως Σωματείο είχαμε προειδοποιήσει για το δεύτερο κύμα της πανδημίας, τώρα ζητάμε να συνεχιστεί η θωράκιση των μονάδων υγείας με μόνιμες προσλήψεις και την αναγκαία χρηματοδότηση σε πρώτο και δεύτερο βαθμό, γιατί το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού εστί.

– Εσείς προχωρήσατε σε συμβολικές στάσεις εργασίας για να διεκδικήσετε ένα καλύτερο δημόσιο σύστημα υγείας. Έγιναν ενέργειες προς αυτήν την κατεύθυνση;
– Από το πρώτο κιόλας κύμα αναδείξαμε την κατάσταση στο σύστημα υγείας. Χρόνια τώρα φωνάζουμε, πριν ακόμα την πανδημία, γιατί τα προβλήματα είναι διαχρονικά και την τελευταία δεκαετία ακόμη πιο έντονα. Χωρίς να θέλουμε να αγνοήσουμε κάποιες προσπάθειες, οι οποίες όμως υπολείπονται των αναγκών μας και αφού όσες προσλήψεις γίνονται είναι εποχιακές, ξέρουμε ότι σ’ ένα χρόνο από τώρα θα αδειάσουν στην κυριολεξία τα Νοσοκομεία από προσωπικό μιας και στις απολύσεις των συμβασιούχων θα προστεθεί και η συνταξιοδότηση μια μεγάλης μερίδας των συναδέλφων μας. Από την άλλη βλέπουμε ότι η στελέχωση σε γιατρούς είναι ελάχιστη, που καλύπτεται είτε με μετακινήσεις από Κέντρα Υγείας και όμορα Νοσοκομεία είτε με ιδιώτες, είναι εποχιακή και έχει ημερομηνία λήξης. Θεωρούμε ότι με το τέλος της πανδημίας θα δούμε ακόμα πιο υποστελεχωμένο το δημόσιο σύστημα υγείας ενώ η ανάγκη αντιμετώπισης των υπολοίπων ασθενειών θα είναι αυξημένη.

– Η συνεργασία των φορέων σε αυτήν την πρωτοφανή κρίση που βιώνουμε είναι κατά την άποψή σας ικανοποιητική;
– Αυτό που βιώνουμε είναι ότι δεν υπάρχει ένας κεντρικός σχεδιασμός, ο κάθε φορέας λειτουργεί αποσπασματικά, προσπαθώντας με μπαλώματα να βελτιώσει όλες τις παθογένειες του παρελθόντος, που και σήμερα παραμένουν και γίνονται επικίνδυνες λόγω της πανδημίας.

«Ζητάμε να συνεχιστεί η θωράκιση των μονάδων υγείας με μόνιμες προσλήψεις και την αναγκαία χρηματοδότηση»

– Είναι η πρώτη φορά που το ΕΣΥ απειλείται ή φτάνει κοντά στα όρια του; Συμβαίνει αυτό και σε άλλες περιπτώσεις ή τακτικά ανά τα χρόνια; Αν ναι, πότε και τι θεωρείς ότι ευθύνεται;
– Το σύστημα υγείας ήταν στα όρια του πριν την πανδημία, αυτό ο λαός μας το γνωρίζει γιατί το ζει, έρχεται αντιμέτωπος με τις ελλείψεις του κάθε φορά που το έχει ανάγκη. Οι πολιτικές κατευθύνσεις όλων των κυβερνήσεων διαχρονικά, της υποχρηματοδότησης, υποστελέχωσης και υποβάθμισης του Δημόσιου Συστήματος Υγείας και η πολιτική που οδήγησε τα Νοσοκομεία να λειτουργούν ως επιχειρήσεις, έφεραν σε αυτή την κατάσταση τα Νοσοκομεία, συνολικά τις δημόσιες δομές υγείας, η πολιτική που λειτουργούσε και συνεχίζει να λειτουργεί με την λογική «κόστους-οφέλους».
Παράλληλα, αυτή η άσχημη κατάσταση αναγκάζει ένα μέρος του λαού μας να απευθύνεται στις ιδιωτικές δομές υγείας, να βάζει το χέρι βαθιά στην τσέπη για να βρει την υγειά του. Όλες οι κυβερνήσεις έδωσαν και δίνουν πακτωλό χρημάτων στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους στον χώρο της υγείας ακόμα και αυτή την περίοδο της πανδημίας με τον διπλασιασμό της «τιμής» των κρεβατιών ΜΕΘ, με τα πάνω από 30 εκατομμύρια που δόθηκαν στις ιδιωτικές κλινικές, με την κερδοσκοπία που υπήρξε με τα τεστ.
Ακόμα και τώρα που πλέον είναι απαραίτητο η επίταξη των ιδιωτικών δομών, η κυβέρνηση παζαρεύει με τους μεγαλοεπιχειρηματίες του κλάδου, πόσα εκατομμύρια θα τους προσφέρει. Παράλληλα, όλοι αυτοί τη βγάζουν λάδι και τώρα, στην πανδημία, αφού μεταφέρουν όλο το φορτίο στα δημόσια Νοσοκομεία.

– Από ότι καταλαβαίνουμε η προσέλευση ασθενών για άλλους λόγους έχει μειωθεί πάρα πολύ αυτό τον καιρό και τα πάντα έχουν μπει στον πάγο. Ισχύει; Αν ναι τι εκτιμάτε ότι θα προκύψει μετά από αυτό, ποιοι τελικά καλούνται να το αντιμετωπίσουν και πώς;
– Από την πρώτη στιγμή χτυπήσαμε τον Κώδωνα του κινδύνου και συνεχίζουμε να διεκδικούμε τα νοσοκομεία να περιθάλπουν όλους τους ασθενείς. Βλέπουμε ότι μόνο το 20% των χειρουργείων πραγματοποιείται, έχουν αναβληθεί προγραμματισμένα ραντεβού και μια σειρά ασθενών στερούνται ιατρικής φροντίδας. Με βάση εκτιμήσεις των Γιατρών το 97% των ασθενών αυτή την στιγμή είναι no covid. Αντιλαμβανόμαστε όλοι την ανάγκη ενίσχυσης άμεσα της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας και τη λειτουργία και των υπόλοιπων κλινικών στο σύνολο τους, γιατί εγκυμονεί ο κίνδυνος το επόμενο διάστημα να χάνουμε ασθενείς από τις υπόλοιπες παθήσεις.

– Υπάρχει κάτι άλλο που θέλατε να προσθέσετε;
– Ελπιδοφόρο και πολύ σημαντικό είναι ότι, παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης και στελεχών της και τοπικά, να επιβάλουν «σιγή νεκροταφείου», να μετατρέψουν την απαραίτητη χρήση της μάσκας σε «φίμωτρο», αναδείχτηκαν από τα σωματεία μας και τις συμβολικές μας κινητοποιήσεις οι τεράστιες ελλείψεις του Δημόσιου Συστήματος Υγείας, ότι αυτός ο αγώνας στηρίχτηκε από εκατοντάδες σωματεία σε όλη τη χώρα.
Σήμερα μπορεί το εργατικό-λαϊκό κίνημα από καλύτερες θέσεις να διεκδικήσει την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας για Παιδεία, Υγεία, ικανοποιητικό εισόδημα για όλους. Αυτό που είναι αναγκαίο είναι η συσπείρωση όλων των εργαζομένων αυτοαπασχολουμένων, μικρών αγροτών, φοιτητών, νέων να ενώσουμε τις φωνές μας όχι μόνο στα ζητήματα της Υγείας, άλλα συνολικά όλων των διεκδικήσεων, για να μην πληρώσει για άλλη μια φορά ο Λαός μας και την κρίση της Πανδημίας.
Να βάλουμε μπροστά τις δικές μας ανάγκες, να μη σκύψουμε το κεφάλι.
Έχει αποδείξει πάμπολλες φορές το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα ότι μέσα από τους αγώνες του κατάφερε να έχει μεγάλες και μικρές κατακτήσεις. Στην κατεύθυνση αυτή συνεχίζουμε και εμείς σήμερα μέχρι να έρθει η ώρα που όλα αυτά που διεκδικούμε να είναι αυτονόητα.