Κώστας Κραββαρίτης

Μουσικός – Καθηγητής Μουσικής

Ένα μικρό πιανάκι δώρο της νονάς του ήταν η αιτία που ο Κώστας Κραββαρίτης αγάπησε τη μουσική. Όταν έδωσε πανελλήνιες πέρασε στο Οικονομικό και ενώ όλοι ήταν χαρούμενοι στο σπίτι αυτό ήταν πολύ στεναχωρημένος. Τα κατάφερε την επομένη χρονιά και το ταξίδι που ήθελε πάντα να κάνει ξεκίνησε.
Είναι εκπαιδευτικός στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια και ταυτόχρονα μέλος σε δύο μουσικά σχήματα που δίνουν το δικό τους ιδιαίτερο στίγμα στα μουσικά δρώμενα του Ν. Δράμας και όχι μόνο.

Συνέντευξη Βαγγέλης Ελευθεριάδης / Φωτογραφίες Βασίλης Κοβλακάς

– Σε τι περιβάλλον μεγαλώσατε; Μιλήστε μας για την οικογένειά σας.
– Γενικά, μεγάλωσα σ’ ένα ήρεμο οικογενειακό περιβάλλον. Ο πατέρας μου δούλευε στον ΟΣΕ, η μητέρα μου νηπιαγωγός. Τετραμελής οικογένεια, έχω μια μεγαλύτερη αδερφή. Παρ’ ότι γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Δράμα, η καταγωγή μου είναι από ένα χωριό της Ξάνθης, τον Πολύσιτο. Εκεί περνούσαμε τις διακοπές των Χριστουγέννων, του Πάσχα και τα καλοκαίρια μας και νιώθω πολύ τυχερός που έχω πάρει τα ερεθίσματα της ζωής στην πόλη και ταυτόχρονα έχω γνωρίσει την ελευθερία, την ξενοιασιά και τις μυρωδιές του χωριού.

– Ήσασταν καλός μαθητής;
– Ναι, ήμουν καλός μαθητής.

– Ποιο ήταν το ερέθισμα για να ασχοληθείτε με την μουσική;
– Ήταν ένα μικρό πιανάκι, δώρο της νονάς μου, η οποία και η ίδια ήταν μια σπουδαία πιανίστα. Τότε ήμουν 7 χρονών. Θυμάμαι ότι ασχολιόμουν συνέχεια με αυτό, με αποτέλεσμα τον επόμενο χρόνο οι γονείς μου να με γράψουν σε ωδείο για μαθήματα αρμονίου και θεωρίας.

– Το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει ένας άνθρωπος πόσο καθορίζει το μέλλον του;
– Το καθορίζει σε μεγάλο βαθμό, αλλά όχι απόλυτα. Τα ερεθίσματα σε κάποιον από μικρή ηλικία τον βοηθούν ν’ αξιοποιήσει τα θετικά στοιχεία του. Όμως, προσωπικά πιστεύω πως «κανείς δεν χάνεται».

– Σπουδάσατε στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Α.Π.Θ., αυτό θέλατε να κάνετε πάντα;
– Ναι, από μικρός ήθελα να γίνω μουσικός. Την πρώτη χρονιά που έδωσα πανελλήνιες πέρασα στο οικονομικό τμήμα του Πανεπιστήμιου Πειραιά. Κι ενώ όλοι ήταν χαρούμενοι για μένα, εγώ ήμουν πολύ στενοχωρημένος, ένιωθα σαν να μην πέτυχα τίποτα. Τον επόμενο χρόνο ξαναέδωσα και πέρασα στο ΑΠΘ.

«Ένιωσα φόβο την πρώτη φορά που έπαιξα δοκιμαστικά σε μουσική σκηνή στη Θεσσαλονίκη. Θυμάμαι τη φωνή μου να τρέμει»

– Έτσι είχατε ονειρευτεί τη ζωή σας;
– Σχεδόν… απολαμβάνω αρκετά από αυτά που είχα ονειρευτεί, κάποια ακόμα τα κυνηγάω. Γενικά είμαι χαρούμενος και ήρεμος, οπότε θεωρώ πως είμαι στον σωστό δρόμο.

– Τι είναι για εσάς το ταλέντο στη μουσική;
– Είναι η ικανότητα που έχει κάποιος ν’ αντιλαμβάνεται, να παίζει, να τραγουδά ή να γράφει μουσικές με μεγαλύτερη ευχέρεια απ΄ ότι ένας άνθρωπος χωρίς ταλέντο.

– Ποια είναι η επαγγελματική σας πορεία όλα αυτά τα χρόνια;
– Από το 2008 μέχρι και σήμερα εργάζομαι ως εκπαιδευτικός μουσικής στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Όσον, αφορά τα μουσικά σχήματα, το πρώτο που συμμετείχα ήταν οι «Λαιστρυγόνες» εδώ στη Δράμα, σε ηλικία 16 χρονών. Ήταν και η πρώτη φορά που έπαιξα μπροστά σε κοινό. Αργότερα ως φοιτητής έπαιξα σε πολλά στέκια της Θεσσαλονίκης με διάφορους μουσικούς.
Γυρνώντας πίσω στη Δράμα δεν σταμάτησα καθόλου. Τα τελευταία χρόνια παίζω σε δυο σχήματα. Στο πρώτο με τον Θανάση Καρυπίδη, τον οποίο αγαπώ και σέβομαι πολύ ως άνθρωπο και ως καλλιτέχνη και παίζουμε έντεχνα, ροκ, swing και διασκευασμένα παραδοσιακά. Στο άλλο με τους «Brasserie musique», είμαστε οκτώ στο σύνολο και ασχολούμαστε περισσότερο με μουσικές παραδοσιακές, ethnic και Balkan.

– Υπάρχει κάποιος άνθρωπος που σας επηρέασε πολύ;
– Ναι, η δασκάλα μου στο πιάνο στο εθνικό ωδείο Ξάνθης, η κ. Τζιγκουνάκη. Αποτέλεσε παράδειγμα για μένα με το καλλιτεχνικό επίπεδο, το ζήλο, το ήθος και την αγάπη της γι’ αυτό που κάνει. Μου δίδαξε την επιμονή, την υπομονή και τη μεθοδική μελέτη. Την είχα και την έχω ως πρότυπο παιδαγωγού αλλά και ως ανθρώπου γενικότερα.

– Σε ποιο είδος θα κατατάσσατε την μουσική που παρουσιάζεται στις παραστάσεις σας;
– Ροκ, έντεχνη, παραδοσιακή, swing, ethnic, Balkan.

– Πιστεύετε ότι έχετε καλή ή ωραία φωνή;
– Πιστεύω πως έχω μια σωστή φωνή, έχω μελετήσει και δουλέψει πολύ. Θα ήθελα όμως να έχω πιο «ζεστό» ηχόχρωμα.

– Έχετε νιώσει ποτέ φόβο πάνω στη σκηνή;
– Ναι. Φόβο ένιωσα την πρώτη φορά που έπαιξα δοκιμαστικά σε μουσική σκηνή στη Θεσσαλονίκη. Θυμάμαι τη φωνή μου να τρέμει. Ο υπεύθυνος εκεί μου είπε «θα σε ειδοποιήσουμε» και φυσικά δεν με ειδοποίησε ποτέ (γέλια).

«Ταλέντο στη μουσική είναι η ικανότητα που έχει κάποιος ν’ αντιλαμβάνεται, να παίζει, να τραγουδά ή να γράφει μουσικές με μεγαλύτερη ευχέρεια απ΄ ότι ένας άνθρωπος χωρίς ταλέντο»

– Υπάρχουν ορισμένοι προνομιούχοι άνθρωποι που ασχολούνται με την τέχνη και άλλοι που δεν απολαμβάνουν αυτό το προνόμιο; Σε τι διαφέρει ο καλλιτέχνης από τον κοινό άνθρωπο;
– Πιστεύω πως ο καθένας μας έχει το προνόμιο να ασχολείται με την τέχνη διαβάζοντας, βλέποντας ή ακούγοντάς την. Η διαφορά του καλλιτέχνη είναι ότι παράγει τέχνη, δημιουργεί, εκφράζεται, εκτονώνεται…

– Γιατί πολλές φορές το κοινό επιλέγει να ακούσει αυτόν που δεν έχει ταλέντο; Γιατί, δηλαδή, δεν διαλέγουμε το μεγάλο ταλέντο αλλά τον λιγότερο σημαντικό;
– Υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις όπου το κοινό επιλέγει ν’ ακούσει με τα μάτια, καθώς στη σημερινή εποχή η μουσική είναι ένα φαινόμενο περισσότερο οπτικοακουστικό παρά καθαρά ακουστικό. Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις απλά δεν νιώθει την ανάγκη να εμβαθύνει στη μουσική, τον στίχο ή την ερμηνεία γιατί θέλει κάτι χαλαρό, που να μην το κάνει να σκέφτεται. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι απορρίπτει το μεγάλο ταλέντο.

– Πολλοί πιστεύουν πως οι καλλιτέχνες δεν γίνεται να μην είναι εγωιστές. Συμμερίζεστε αυτή την άποψη;
– Όχι, γίνεται! Ειδικά στη μουσική ο εγωισμός δεν χωράει. Για να παίξεις με κάποιον πρέπει να έχεις ανοιχτό μυαλό, ανοιχτή καρδιά και ψυχή. Επίσης να σέβεσαι τον συμπαίκτη σου και να είσαι διαλλακτικός.

«Πιστεύω πως έχω μια σωστή φωνή, έχω μελετήσει και δουλέψει πολύ. Θα ήθελα όμως να έχω πιο “ζεστό” ηχόχρωμα»

– Τι είναι αυτό που κάνει ορισμένες δημιουργίες να αντέχουν στον χρόνο;
– Το υλικό απ’ το οποίο είναι φτιαγμένες! Όταν ο στίχος είναι πάντα επίκαιρος και άμεσος και η μουσική «χτυπάει» κατευθείαν στην ψυχή του ακροατή, οι δημιουργίες δεν γερνούν ποτέ.

– Ένα τραγούδι το κάνει καλό ο στίχος ή η μουσική;
– Είτε το κάθε ένα ξεχωριστά, είτε – ιδανικά – και τα δυο μαζί.

– Υπάρχουν φωνές που αγαπάτε ή ζηλεύετε;
– Υπάρχουν πολλές φωνές που αγαπώ και θαυμάζω: Του Γιάννη Πάριου, του Δημήτρη Μητροπάνου, του Δημήτρη Μπάση, της Μαρινέλλας, του Art Garfunkel, της Aretha Franklin, του Seal, του Stevie Wonder. Ο κάθε ένας από τους παραπάνω έχει κάποια χαρακτηριστικά που θα ήθελα να έχει και η δική μου φωνή.

– Αν είχατε τη δυνατότητα, ποιον συνθέτη θα θέλατε να συναντήσετε;
– Τον Μάνο Χατζιδάκι και τον Διονύση Σαββόπουλο.

– Θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα καταφέρνουμε στη ζωή μας από το άθροισμα των επιτυχιών μας;
– Ναι, φυσικά.

«Στη μουσική ο εγωισμός δεν χωράει. Για να παίξεις με κάποιον πρέπει να έχεις ανοιχτό μυαλό, ανοιχτή καρδιά και ψυχή»

– Τι είναι η ευτυχία για σας;
– Ο ποιοτικός χρόνος με την οικογένειά μου και με ανθρώπους που αγαπώ και μ’ αγαπούν. Το χαμόγελο της γυναίκας μου. Η αγκαλιά της κόρης μου. Η μουσική.

– Ποιο είναι το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή σας;
– Εκτός από την υγεία, η οικογένεια μου.

– Στο Θεό πιστεύετε;
– Ναι, πιστεύω.

– Τα λάθη είναι γνώση;
– Ναι, όταν τα καταλαβαίνεις και σου γίνονται μάθημα.

– Πείτε μας μια φράση που εμπεριέχει τη φιλοσοφία της ζωής σας.
– Ποτέ μην ξεχνάς ποιος είσαι, από πού έρχεσαι, που βρίσκεσαι και που θέλεις να πας.