Ερεθιζόταν με τον ήχο τακουνιών, βίαζε και σκότωνε ιερόδουλες επειδή κάποια τον είχε πει ανίκανο
Καταδικάστηκε για ανθρωποκτονίες, βιασμούς, βομβιστικές ενέργειες, εκτροχιασμό τρένου και πυρπόληση στρατιωτικού αεροδρομίου.
Ο Κυριάκος Παπαχρόνης, που με την εγκληματική του δράση πάγωσε το πανελλήνιο πριν 42 χρόνια, έμεινε στην ιστορία ως ο διαβόητος «Δράκος της Δράμας». Τόνοι μελάνης χύθηκαν για τις πράξεις του και έμεινε φυλακισμένος για περίπου δυο δεκαετίες.
Ο άνδρας που βίαζε, σκότωνε και σκορπούσε τον τρόμο αποφυλακίστηκε το 2004 και σήμερα δηλώνει μετανιωμένος για τις πράξεις του, στο πλευρό της αγαπημένης του γυναίκας, Λίνας, την οποία αρραβωνιάστηκε και στη συνέχεια παντρεύτηκε.
Ο Κυριάκος Παπαχρόνης γεννήθηκε το 1960 στην Ξάνθη, και από μικρή ηλικία βοηθούσε την οικογένειά του στο εστιατόριο-καφενείο που διατηρούσε στην πόλη. Τελειώνοντας το γυμνάσιο, θα κατέβει για λίγο καιρό στην Αθήνα, όπου και θα μείνει στο σπίτι ενός συγχωριανού του. Θα πιάσει δουλειά στο ξενοδοχείο Ατλάντικ.
«Μέλι έσταζε το στόμα του. Όλοι οι πελάτες τον εκτιμούσαν αφάνταστα. Κοίταζε τη δουλειά του και δεν ενοχλούσε κανέναν», θα πουν αργότερα οι συνάδελφοί του.
Γυμνάζεται πολύ, είναι μέλος στην ομάδα πάλης της πόλης του, θα πάρει μαύρη ζώνη στο καράτε και η μητέρα του ανησυχεί που τον βλέπει να παίρνει συνεχώς βιταμίνες… «Έχεις δύναμη Κυριάκο, τι τις θες;», θα πει η Εριφύλη Παπαχρόνη σε εφημερίδα της εποχής. Όταν έρθει η ώρα να καταταγεί στον στρατό θα επιλέξει τον σκληρό δρόμο των ΛΟΚ. Η ζωή του μόνιμου στρατιωτικού, τον τραβούσε έτσι κι αλλιώς, παρότι ο στόχος του, ως μαθητής, ήταν να περάσει στη γυμναστική ακαδημία. Τον εμπόδισαν οι κακοί του βαθμοί. Και στα 19 του, ως έφεδρος αξιωματικός πια στην 5η Μοίρα των ΛΟΚ της Δράμας, θα ξεκινήσει να σκορπάει τον τρόμο στη βόρεια Ελλάδα.
Σύμφωνα με πληροφορίες, σήμερα, ο Κυριάκος Παπαχρόνης αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας και ζει απομονωμένος με τη σύζυγό του, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και την κατακραυγή του κόσμου.
Η ιστορία του Κυριάκου Παπαχρόνη που ξεκίνησε να σκοτώνει γιατί τον προσέβαλε μια ιερόδουλη και επηρεαζόταν από τον ήχο των τακουνιών
Ο Κυριάκος Παπαχρόνης άρχισε να απασχολεί τις Αρχές από την ηλικία των 19 ετών υπηρετώντας ως Έφεδρος Αξιωματικός στην 5η μοίρα των ΛΟΚ της Δράμας.
Ο νεαρός τότε Κυριάκος κινείται μεταξύ Θεσσαλονίκης, Καβάλας, Δράμας και Ξάνθης. Κάνει άγριες δολοφονίες γυναικών, βομβιστικές επιθέσεις σε αεροδρόμια και θα του αποδώσουν το προσωνύμιο, με το οποίο έμεινε στα χρονικά ως ο «Δράκος της Δράμας».
Έχοντας ως σύμμαχο το βαθύ σκοτάδι της νύκτας επέλεγε τα θύματά του και έχοντας ως προκάλυψη την στρατιωτική στολή πραγματοποιούσε τα εγκλήματά του. Ο ίδιος είχε αποδώσει την εμμονή του με τη θυματοποίηση του γυναικείου φύλου στην πρώτη φορά που επισκέφθηκε έναν οίκο ανοχής, όταν ήταν 13 ετών. Σύμφωνα με τον Κυριάκο Παπαχρόνη, η ιερόδουλη με την οποία ήρθε σε επαφή του μίλησε ειρωνικά και προσέβαλε τον ανδρισμό του στον υπέρτατο βαθμό με αποτέλεσμα να επηρεαστεί αρνητικά ώστε να αποφασίσει να προχωρήσει σε πράξεις σκληρής εκδίκησης προς το γυναικείο φύλο.
Ο πρώτος φόνος
Στις 5 Σεπτεμβρίου του 1981, ο Κυριάκος Παπαχρόνης θα μαχαιρώσει μέχρι θανάτου την 46χρονη ιερόδουλη, Γραμμένη Θεοχαρίδου, μέσα σε οίκο ανοχής στην Ξάνθη. Λίγη ώρα πριν, η γυναίκα του είχε μιλήσει υποτιμητικά, του είχε «θίξει τον ανδρισμό», όπως θα ισχυριστεί αργότερα ο ίδιος. Του είχε πει «άντε τελείωνε», όσο ο ίδιος «απολάμβανε» επί πληρωμή τις υπηρεσίες της.
Ο Παπαχρόνης μετά από αυτά τα λόγια θα ντυθεί και θα φύγει έξαλλος, μόνο και μόνο όμως για να επιστρέψει πάλι, τη στιγμή που ήξερε ότι θα την έβρισκε μόνη της. Και πράγματι, τη στιγμή που εισέβαλε στο δωμάτιό της, η 46χρονη είχε τελειώσει πια τη δουλειά της, είχε σβήσει το κόκκινο φως και αμέριμνη έβλεπε τηλεόραση. Θα την πιάσει απ’ τον λαιμό και θα τη δολοφονήσει με το μαχαίρι που είχε πάρει από την Κρήτη, όσο βρισκόταν στο νησί κατά την εκπαίδευσή του ως έφεδρος καταδρομέας.
Σχεδόν τρεις μήνες μετά, ο Παπαχρόνης θα προσέξει μία ιερόδουλη να κάνει πιάτσα μόνη της σε δρόμο της Δράμας. Είναι νύχτα, και καταφέρνει να την ακολουθήσει χωρίς να γίνει αντιληπτός. Θα τη μαχαιρώσει πισώπλατα, όμως οι φωνές της γυναίκας δεν θα τον αφήσουν να ολοκληρώσει το έργο του. Περαστικοί θα τρέξουν στο σημείο, και ο Παπαχρόνης θα τρέξει κι αυτός με τη σειρά του για να γλιτώσει. Και θα τα καταφέρει. Προς το παρόν.
«Κάθε φορά που χτυπούσα, ένιωθα σαν να παίρνω ένα καινούργιο πιστοποιητικό του ανδρισμού μου», θα πει αργότερα στην Απογευματινή.
Στις 30 Δεκεμβρίου, δέκα ημέρες αργότερα, θα χτυπήσει και πάλι στους δρόμους της Δράμας. Ο 21χρονος έχει μόλις βγει από έναν κινηματογράφο που έπαιζε πορνό, όταν θα δει μια 19χρονη φοιτήτρια, να κατευθύνεται προς το σπίτι της. Θα την προλάβει, και θα τη μαχαιρώσει πέντε φορές στον τράχηλο, προτού το βάλει ξανά στα πόδια, μπροστά στη θέα του πατέρα της κοπέλας, ο οποίος για καλή της τύχη, την περίμενε κοντά στο σπίτι τους.
Στις 15 Ιανουαρίου 1982, πάλι στην πόλη της Δράμας, θα στήσει καρτέρι στον τοπικό σιδηροδρομικό σταθμό. Μία νεαρή φιλόλογος θα περάσει από το σημείο και εκείνος, χωρίς να χάσει χρόνο, θα την παρασύρει κάτω από την αερογέφυρα και θα προσπαθήσει να τη βιάσει. Για άγνωστο λόγο όμως, ούτε θα τη βιάσει ούτε θα τη σκοτώσει. Θα την αφήσει να φύγει και αυτή η κοπέλα θα είναι το πρώτο θύμα του που θα δώσει λεπτομερή περιγραφή του βιαστή στις αστυνομικές αρχές.
Ο δεύτερος φόνος
Τον Αύγουστο του ‘82 ο Παπαχρόνης βρίσκεται πια στη Θεσσαλονίκη. Έχει γνωρίσει μία συνομήλική του, φοιτήτρια της Αρχιτεκτονικής σε ένα χωριό της Δράμας, και ένα βράδυ, θα τη συναντήσει τυχαία στην οδό Λαγκαδά. Θα μπει στο ίδιο λεωφορείο μαζί της και θα την πλησιάσει. Εκείνη θα του μιλήσει άσχημα.
Κοντά στο σπίτι της, θα κατέβουν από το λεωφορείο και εκείνος θα συνεχίσει να την πιέζει να κάνουν έρωτα. Θα του αντισταθεί και τελικά, υπό την απειλή του μαχαιριού που πάντα έκρυβε στην κάλτσα του, θα την παρασύρει σε ένα δασάκι. Θα την μαχαιρώσει κι εκείνη στον τράχηλο, θα της σκίσει τα ρούχα και θα τη βιάσει. Στην απολογία του, μάλιστα, θα πει ότι κατά τη διάρκεια της πράξης, ρουφούσε το αίμα από την πληγή που της είχε ανοίξει στον λαιμό.
Η Αναστασία Αλεξανδρίδου, δύο ώρες αργότερα, θα πεθάνει από εσωτερική αιμορραγία και πνευμονική ασφυξία.
Ο Παπαχρόνης θα φύγει απ’ το δασάκι μαζί με όλα τα προσωπικά της αντικείμενα, μαζί με όλα τα ρούχα της που έσταζαν αίμα. Θα τα εγκαταλείψει στον σιδηροδρομικό σταθμό της Μενεμένης, όχι όλα όμως. Θα κάνει το λάθος να κρατήσει τον αναπτήρα της κοπέλας, ένα απ’ τα αντικείμενα που αργότερα θα τον ενοχοποιούσαν.
Δεν έχει τέλος
Ο Παπαχρόνης πλέον βρίσκεται εκτός ελέγχου. Στις 21 Σεπτεμβρίου του 1982 θα προσπαθήσει να βιάσει μία 23χρονη κοπέλα, η οποία ευτυχώς θα καταφέρει να του ξεφύγει.
Δέκα σχεδόν μέρες μετά, θα παρακολουθήσει μια 18χρονη στη Δράμα και λίγα μέτρα έξω από το σπίτι της, θα της επιτεθεί και θα την τραυματίσει σοβαρά. Τον ίδιο μήνα, στην Ξάνθη αυτήν τη φορά, θα τραυματίσει πολύ σοβαρά μία 32χρονη ιερόδουλη.
Δεν το γνωρίζει, αλλά το επόμενο θύμα του επρόκειτο να είναι και το τελευταίο του. Μετά από παρακολούθηση αρκετών ημερών, στις 8 Δεκεμβρίου του 1982, θα επιτεθεί στη Βασιλική Λαζαρίδου, μία 30χρονη καθαρίστρια, μητέρα τεσσάρων παιδιών. Θα την μαχαιρώσει στο πρόσωπο και στην καρωτίδα, και θα εξαφανιστεί, χωρίς ευτυχώς να καταφέρει να τη δολοφονήσει. Ήταν η πρώτη και τελευταία επίθεση που έκανε υπό το φως της ημέρας και η καθαρίστρια θα ήταν η πρώτη γυναίκα που θα τον αναγνώριζε αργότερα ανεπιφύλακτα, όταν θα της τον έφερναν στο δωμάτιο του νοσοκομείου όπου νοσηλευόταν τραυματισμένη.
Οι παρατηρητικοί συνάδελφοί του
Ο Παπαχρόνης δεν κρύβεται, παρότι τα στοιχεία και οι περιγραφές που έχουν αρχίσει να μαζεύονται για εκείνον είναι πλέον πάρα πολλά. Όλα τα θύματα και όλοι οι αυτόπτες μάρτυρες μιλούν για έναν γεροδεμένο άντρα με στρατιωτική στολή. Το δεύτερο στοιχείο βοηθά τις αρχές στο να περιορίσουν το εύρος των ερευνών τους στα στρατόπεδα της βορείου Ελλάδος. Σε συνεννόηση με τους διοικητές των μονάδων θα οργανώσουν μικρές και ευέλικτες ομάδες έρευνας, αλλά η ειρωνεία εδώ θα τους χτυπήσει την πόρτα. Σε μία από αυτές, επικεφαλής θα τεθεί ο ίδιος ο βιαστής και δολοφόνος. Χάρη στην παρατηρητικότητα όμως δύο στρατιωτικών, ο χρόνος θα αρχίσει να μετράει αντίστροφα για τον δολοφόνο.
Δύο αξιωματικοί του στρατοπέδου του, ο Χρήστος Τριανταφυλλίδης και ο Τάσος Κοσμίδης, ψάχνοντας στα αρχεία θα ανακαλύψουν ότι τη νύχτα που συνέβη μία από τις επιθέσεις, ήταν ελάχιστοι ήταν οι άντρες που είχαν βγει από το στρατόπεδο. Λόγω νυχτερινής άσκησης, είχε διαταχθεί απαγόρευση εξόδου και είχαν βγει μόνο κάποιοι αξιωματικοί, κανείς οπλίτης.
Ανάμεσα σ’ αυτούς ήταν και ο έφεδρος ανθυπολοχαγός, Κυριάκος Παπαχρόνης, ο οποίος μάλιστα είχε αργήσει να επιστρέψει και κατά μία ώρα εκείνη τη βραδιά.
Κατά την ανάκρισή του από τον υπεύθυνο του στρατοπέδου θα τα μασήσει, θα δημιουργήσει υποψίες και έτσι θα δοθεί εντολή να γίνει έλεγχος στο σπίτι του. Εκεί θα βρεθούν τα μαχαίρια που χρησιμοποιούσε καθώς και ο αναπτήρας που είχε κρατήσει από τη δεύτερη κοπέλα που δολοφόνησε.
Το βράδυ της 13ης Δεκεμβρίου του 1982 η Ασφάλεια της Δράμας θα τον συλλάβει.
Η Δράση του
Η δράση του τελείωσε όταν συνελήφθη στις 13 Δεκεμβρίου 1982 από την Ασφάλεια Δράμας και μετά από κινητοποίηση όλων των Αρχών της Ανατολικής Μακεδονίας.
Αρχικά αρνήθηκε τα πάντα. Μετά από μαραθώνια ανάκριση, τελικά ο Παπαχρόνης ομολογεί:
- Τον βιασμό και την δολοφονία με στιλέτο στις 5-9-1981, της ιερόδουλης Γρ. Θεοχαρίδου, στην Δράμα.
- Την απόπειρα δολοφονίας στις 20-12-1981, της Μ. Ποστιάδου, στην Δράμα.
- Την απόπειρα βιασμού και δολοφονία στις 15-1-1982, της φοιτήτριας Ε. Παπαδοπούλου, στην Δράμα.
- Τον βιασμό και την άγρια δολοφονία στις 15-8-1982, της 20χρονης φοιτήτριας Αναστασίας Αλεξανδρίδου, στους Αμπελόκηπους Θεσσαλονίκης.
- Τις απόπειρες βιασμού και δολοφονίας κατά της 18χρονης Αγοραστής Τέζα και της 30χρονης νοσοκόμας Βασιλικής Λαζαρίδου, στην πόλη της Δράμας.
- Την απόπειρα βιασμού και δολοφονίας κατά της 23χρονης Δ. Πεχλιβανίδου.
- Δύο ακόμη απόπειρες βιασμού και δολοφονίας κατά μιας ιερόδουλης και μιας άλλης γυναίκας, στην Ξάνθη.
- Πέντε βομβιστικές επιθέσεις. Συγκεκριμένα, 2 ωρολογιακές βόμβες στις 12-3-1982 στο Ταχυδρομείο και την Εθνική Τράπεζα της Ξάνθης, άλλες 2 στις 13-3-1982 στην Τράπεζα Πίστεως κι σε ένα κατάστημα στην Καβάλα και μια πέμπτη στις 16-6-1982 στην είσοδο του στρατοπέδου της Δράμας.
- Έναν εμπρησμό στο Διεθνές Αεροδρόμιο Καβάλας.
Καταδικάζεται δις εις θάνατον, αλλά η ποινή μετατρέπεται σε ισόβια και 22χρονια αργότερα ο Κυριάκος Παπαχρόνης είναι και πάλι ελεύθερος.
Κατά την απολογία του όπως αναφέρουν οι εφημερίδες της εποχής, έχει παραδεχτεί ότι αν δεν τον έπιαναν, θα συνέχιζε την εγκληματική του δράση απέναντι στις γυναίκες στις οποίες έτρεφε ιδιαίτερο μίσος, το οποίο μετατρεπόταν σε ικανοποίηση όπως έλεγε κάθε φορά που τις χτυπούσε. Προχωρούσε σε πράξεις βίας και δολοφονίας επηρεαζόμενος και από τον ήχο που προερχόταν από τα τακούνια που φορούσαν τα θύματά του.
Μάλιστα, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα του Τύπου εκείνης της περιόδου όταν ο Κυριάκος Παπαχρόνης οδηγήθηκε στον ανακριτή αμέσως μετά τη σύλληψή του έσπασε τη σιωπή του και τα ομολόγησε όλα.
Το τελευταίο κατά σειρά θύμα του ήταν μια γυναίκα την οποία χτύπησε με στιλέτο στο πρόσωπο και χάρη σε αυτήν οι αστυνομικοί οδηγήθηκαν γρήγορα στη σύλληψή του.
Ο Παπαχρόνης είχε άρρωστο μυαλό, αλλά φαίνεται πως το ίδιο είχαν και κάποιες (πολλές) γυναίκες, που του έστελναν ερωτικά γράμματα μέσα στη φυλακή! Δήλωναν τον θαυμασμό τους και γοητευμένες από τον ίδιο, με τους ψυχολόγους της εποχής να χαρακτηρίζουν αυτό το φαινόμενο «αρρωστημένη εμμονή».
Η φυλακή και τα δεκάδες ερωτικά γράμματα
Δεν ήταν εύκολος κρατούμενος, στην αρχή τουλάχιστον. Στις φυλακές της Κέρκυρας έμπλεκε σε καυγάδες, χτυπούσε συγκρατουμένους του και πρωτοστατούσε σε όλες τις μικροεξεγέρσεις. Στις στρατιωτικές φυλακές της Θεσσαλονίκης όπου και μεταφέρθηκε αργότερα, συνέχισε την επιθετική συμπεριφορά του. Γράφτηκε χαρακτηριστικά ότι σε ένα από τα μεγάλα του ξεσπάσματα, το οποίο και κράτησε κοντά στις τέσσερις ώρες, κατέστρεψε ολοσχερώς το κελί του.
Με τον καιρό όμως άρχισε να ηρεμεί. Το ‘ριξε στο διάβασμα, στη ζωγραφική και στον εκκλησιασμό. Έψελνε, και το γεγονός αυτό είχε κάνει τόση εντύπωση που έβρισκε τη θέση του στα ρεπορτάζ των εφημερίδων της εποχής.
Τη μεγαλύτερη εντύπωση όμως προκαλούσαν οι ερωτικές επιστολές που δεχόταν. Δεκάδες γυναίκες, γοητεύτηκαν από τον Παπαχρόνη και του έστελναν γράμματα όπου του ορκίζονταν αιώνια αγάπη και αφοσίωση.
Μετά από 22 χρόνια εγκλεισμού, το 2004 αποφυλακίστηκε σε ηλικία 44 ετών με περιοριστικούς όρους. Στη γραπτή δήλωση που διένειμε στους δημοσιογράφους έγραφε: «Πριν 22 χρόνια, παρασυρόμενος από την ακρισία της ηλικίας και κυρίως από τις φαυλεπήβολες συναναστροφές μου, πουλήσαμε όλοι μας τις ψυχές μας στον Εωσφόρο —όπως ο Φάουστ— κι εγώ προσωπικά έχασα, λαμβάνοντας εξοντωτική ένδικη μισθαποδοσία. Ζητώ από τη θεσπίζουσα πολιτεία από την κοινή γνώμη συγγνώμη από «μέσης ψυχής» για εκείνα τα απεχθή φορτία των ανομιών μου και υπόσχομαι στο εφεξής να διαβιώ «εν αγνεία και σεμνή πολιτεία…» και φυσικά «άμεμπτος εν παντί…»! Hasta la vista, εν ευθέτω χρόνω».
Μετανιωμένος πλέον ο «Δράκος της Δράμας» για τις δολοφονίες και τους βιασμούς που διέπραξε, περνάει το υπόλοιπο της ζωή του με την αγαπημένη του γυναίκα, τη Λίνα. Tα νέα για την υγεία του, όμως, δεν είναι ευχάριστα. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την τελευταία γνωμάτευση της Πρωτοβάθμιας Υγειονομικής Επιτροπής του ΚΕ.Π.Α., ο «Δράκος της Δράμας» έπειτα από ισχαιμικό επεισόδιο πάσχει από σπαστική ημιπληγία της δεξιάς πλευράς και εκφυλιστική αρθρίτιδα γόνατος και ισχίου, με το συνολικό ποσοστό αναπηρίας του να αγγίζει το 89%.
Σύμφωνα με τους θεράποντες ιατρούς του, η κατάστασή του είναι μη αναστρέψιμη. Αυτό, όμως, δεν τον εμποδίζει να απολαμβάνει μια ήρεμη καθημερινότητα με τη γυναίκα που μέχρι σήμερα στέκεται βράχος στο πλευρό του και η οποία είναι γνωστή για τη φιλοζωϊκή της δράση…
Εκδόσεις Ψίθυροι © 2021