«Μούσα, για τη Δράμα θέλω να μου πεις, τα πάθη της να ακούσω!
Όπου Σταυραετοί της Ροδόπης ψηλά πετούν, καλλικέλαδα αηδόνια με γλυκολαλιές τη ρεματιά γεμίζουν.
Ήταν στα 1913, 30 του Ιούνη!
Δύο κανονιές ακούστηκαν πέρα απ’ την Αλιστράτη. Ταχιά μαζέψαν τ’ άλογα, φύγανε οι Βουλγάροι. Ήρθε τώρα η Λευτεριά! 540 ήτανε χρόνια σκοτεινά!
Μα των συμμάχων, των Βουλγάρων, οι τελευταίοι μήνες, οι εννιά, ήτανε η πιο βαριά σκλαβιά!
Ο Δέσποτας ο Μάγνης Αγαθάγγελος, τη χαρά συνετά στα στήθια του κρατούσε κλεισμένη!
Τρέμει το φυλλοκάρδι του σαν έφτασε στ’ αφτιά του του Δοξάτου η σφαγή, άλλα παιδιά του να μη δει στου ολέθρου την αυλή.
Υπομονή, αδελφοί, «Ελευθερία και Ελευθέρια εορτάζομεν!»
Κι ήρθε η μέρα η Λαμπρή, η 1η του Ιούλη κι ήρθε μαζί η Λευτεριά!
Θρονί έστησε στη μέση της Πλατείας μαζί με το άγαλμα της μάνας που μια έδειχνε το Βορρά την Ανατολή άλλη μία.
Τώρα δείχνει στο παιδί το σχολείο, γράμματα για να μάθει.
109 χρόνια περάσανε! Ο τόπος ξαναμαρτύρησε, μα ήρθανε μέρες της χαράς, της προκοπής και της ειρήνης».
Συμπατριώτισσες και συμπατριώτες, αυτές τις μέρες να χαιρόμαστε και να δημιουργούμε.
Χρόνια πολλά!
Εκδόσεις Ψίθυροι © 2021