Δικηγόρος – Βουλευτής Δράμας ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία
Συνέντευξη Βαγγέλης Ελευθεριάδης / Φωτογραφίες Βασίλης Κοβλακάς
Ο Θεόφιλος Ξανθόπουλος προέρχεται από μία συντηρητική οικογένεια, ήρθε σε επαφή με τις ιδέες της Αριστεράς και τους ανθρώπους της ως φοιτητής την εποχή της μεταπολίτευσης.
Ανήκει στην Ανανεωτική Αριστερά. Θεωρεί καθοριστική για τη ζωή του τη σχέση του με τον Λεωνίδα Κύρκο, ο οποίος ήταν ο λόγος που έγινε αριστερός.
Πιστεύει ότι μια άλλη κοινωνία είναι εφικτή, μια κοινωνία που δεν θα έχει αποκλειστικό στόχο το κέρδος και θα στηρίζεται στην αλληλεγγύη των ανθρώπων ανεξάρτητα από φυλή, θρησκεία, γλώσσα…
Ως νέος Βουλευτής προσπαθεί να εκπροσωπήσει επάξια τους δραμινούς και τις δραμινές, ανεξάρτητα ένα ψήφισαν το κόμμα του ή τον ίδιο και θέλει να τον αποδέχονται ως εκπρόσωπό τους.
– Σε τι περιβάλλον μεγαλώσατε; Οι γονείς σας τι δουλειά έκαναν;
– Όπως είναι γνωστό ο πατέρας μου ήταν δημόσιος υπάλληλος ενώ η μητέρα μου ασχολείται με το σπίτι. Μεγάλωσα σε μία «κανονική» οικογένεια, λιτοδίαιτη, με πειθαρχία, αγάπη και μεγάλες δόσεις χαράς. Δεν μας έλειψε τίποτε το ουσιαστικό αλλά τα πάντα ήσαν με μέτρο. Από πολιτική άποψη οι γονείς μου ήσαν συντηρητικοί και μάλλον δεν είδαν με καλό μάτι τη σχέση μου με την Αριστερά.
«Μια άλλη κοινωνία είναι εφικτή, μια κοινωνία που δεν θα έχει αποκλειστικό στόχο το κέρδος και θα στηρίζεται στην αλληλεγγύη των ανθρώπων ανεξάρτητα από φυλή, θρησκεία, γλώσσα»
– Ποια είναι η αρχή της σχέσης σας με την Αριστερά;
– Όπως σας προανέφερα προέρχομαι από συντηρητική οικογένεια και, ως εκ τούτου, δεν είχα ανάλογες παραστάσεις. Γεννήθηκα το 1957 και ουσιαστικά μεγάλωσα στη Δικτατορία. Ήλθα σε επαφή με τις ιδέες της Αριστεράς και τους ανθρώπους της ως φοιτητής την εποχή της μεταπολίτευσης. Ήταν μία εποχή ανάτασης, οραμάτων, ελπίδων, τα Πανεπιστήμια έβραζαν, υπήρχε η αίγλη του αντιδικτατορικού φοιτητικού κινήματος και η ακτινοβολία των ιδεών της Αριστεράς. Ήταν περίπου αυτονόητο ότι θα γοητευόμουν, το ενδιαφέρον είναι ότι εξ αρχής και μέχρι και σήμερα παραμένω στην Ανανεωτική Αριστερά και συνέδεσα την ζωή μου και την πολιτική μου σκέψη με τις περιπέτειές της, που δεν είναι και λίγες…
– Ποια ήταν τα πρώτα πράγματα που μάθατε στον «Δρόμο της Αριστεράς» και σας καθόρισαν στη συνέχεια.
– Ότι μια άλλη κοινωνία είναι εφικτή, μια κοινωνία που δεν θα έχει αποκλειστικό στόχο το κέρδος και θα στηρίζεται στην αλληλεγγύη των ανθρώπων ανεξάρτητα από φυλή, θρησκεία, γλώσσα…
– Ήσασταν καλός μαθητής;
– Ήμουν πολύ καλός μαθητής στα θεωρητικά μαθήματα (Αρχαία, Έκθεση, Ιστορία, Λατινικά) αλλά κυριολεκτικά σκράπας στα θετικά. Να φαντασθείτε ότι ακόμη διαβάζω αρχαία στο πρωτότυπο αλλά δυσκολεύομαι να κάνω τα κλάσματα ομώνυμα! Είναι κάτι που χρειάζεται στη δικηγορία, ειδικά στο κληρονομικό δίκαιο αλλά με δυσκολεύει. Βέβαια η ζωή με εκδικήθηκε μ’ έναν πολύ γλυκό τρόπο: η κόρη μου σπούδασε μαθηματικός και τώρα κάνει το μεταπτυχιακό της!
– Ήταν το όνειρό σας να γίνετε δικηγόρος;
– Ήταν περίπου μονόδρομος. Ήμουν καλός στα θεωρητικά, άρα εκείνη την εποχή, θα επέλεγα μεταξύ φιλολόγου και νομικού. Φιλόλογος δεν ήθελα να γίνω, μολονότι λατρεύω τη γλώσσα, τα Αρχαία κείμενα, διότι στο μυαλό μου το Φιλόλογος ήταν ταυτισμένο με καθηγητή, δηλαδή δημόσιο υπάλληλο. Ήταν κάτι που δε μου άρεσε. Έτσι σχεδόν αυτόματα προέκυψε η νομική, η οποία είναι εξαιρετική επιστήμη γιατί συνδυάζει μοναδικά την επιστημονική γνώση με την κοινωνική πραγματικότητα.
– Τα «Πέτρινα Χρόνια» φαντασθήκατε ποτέ ότι θα γίνετε βουλευτής;
– Όχι φυσικά! Κατ’ αρχάς, όπως σας ανέφερα, ανήκα πάντα στην Ανανεωτική Αριστερά, που εξ αρχής είχε πρόβλημα κοινοβουλευτικής επιβίωσης. Πολύ περισσότερο στη Δράμα, όπου παραδοσιακά, η Αριστερά ήταν αδύναμη. Αλλά ούτε και όταν ο ΣΥΡΙΖΑ δυνάμωσε πολιτικά και εκλογικά το σκέφτηκα ποτέ. Αφ’ ενός μεν διότι από το 2005 έως το 2014 ήμουν Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου και με τίποτε δεν επρόκειτο να αφήσω την θέση του Προέδρου και να γυρίσω την πλάτη στην ψήφο των συναδέλφων μου, αφ’ ετέρου δε διότι την περίοδο της αλματώδους ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ από το 2010 και μετά, εγώ ήμουν μέλος της ΔΗΜΑΡ, με την οποία μάλιστα ήμουν και υποψήφιος Βουλευτής, το 2014 με εξαιρετικά αποτελέσματα.
«Η ανάπτυξη πρέπει να είναι συντεταγμένη, ορθολογική και να μην υπακούει σε πελατειακές λογικές και προσωποπαγείς απόψεις»
– Πως νοιώσατε την πρώτη φορά που μπήκατε στη Βουλή των Ελλήνων;
– Υποθέτω με ρωτάτε για την πρώτη φορά που μπήκα ως Βουλευτής γιατί ως πολίτης είχα επισκεφθεί τη Βουλή μερικές φορές. Να σας πω: ένοιωσα δέος! Δέος για το κτίριο, την ιστορία του, τη σημασία του αλλά και μια τεράστια ευθύνη, τόσο ατομική έναντι των πολιτών που με επέλεξαν όσο και συλλογική για λογαριασμό του ΣΥΡΙΖΑ. Και μπορώ να σας πω πέντε μήνες μετά, τα ίδια συναισθήματα με διακατέχουν. Ειδικά στην αίθουσα της Ολομέλειας, όπου γράφεται η Ιστορία της χώρας, σκέφτομαι ότι εδώ καθόταν π.χ. ο Ηλίας Ηλιού ή ο Λεωνίδας Κύρκος αλλά και ο Ανδρέας Παπανδρέου και οι άλλοι πολιτικοί αρχηγοί και πραγματικά με διαπερνά ρίγος.
– Δέχεσθε την άποψη που λέει ότι στην πολιτική χρειάζεται «ταλέντο»;
– Δεν ξέρω αν είναι ταλέντο αλλά είναι προφανές ότι οι μεγάλοι πολιτικοί έχουν σε υπερθετικό βαθμό την αίσθηση της ιστορίας και την ευθύνη των μεγάλων αποφάσεων.
– Τι είναι αυτό που κάνει τη διαφορά μεταξύ του κοινού πολιτικού και του μεγάλου πολιτικού;
– Κοινοί πολιτικοί είμαστε εμείς οι βουλευτές της καθημερινότητας και όχι μόνον οι βουλευτές. Δεν το υποβαθμίζω κατά κανέναν τρόπο αλλά η πλειονότητα από εμάς αντιμετωπίζουμε τα καθημερινά θέματα μέσα σ’ ένα πλαίσιο ιδεολογικών και πολιτικών επιλογών. Μεγάλοι πολιτικοί είναι αυτοί που συλλαμβάνουν την ιστορικότητα της στιγμής και την εντάσσουν στο γενικότερο πλαίσιο, έτσι ώστε να τη μετουσιώσουν σε πολιτική πράξη. Η επιλογή του Ελευθερίου Βενιζέλου να συνταχθεί με τις δυνάμεις της Αντάντ ήταν δείγμα μεγάλου πολιτικού. Ή για να πω για την Αριστερά, η οδυνηρή οπωσδήποτε απόφαση των ηγετών της Αριστεράς στην Ελλάδα, που αποφάσισαν να αυτονομηθούν από την καθοριστική επιρροή της Σοβιετικής Ένωσης και να προκαλέσουν τη διάσπαση στο Κομμουνιστικό Κόμμα και μάλιστα σε συνθήκες δικτατορίας, ήταν μία κυριολεκτικά επαναστατική απόφαση.
– Πιστεύετε ότι τα λάθη είναι πηγή γνώσης για έναν άνθρωπο που ψάχνει να βρει το σωστό; Τι είναι το λάθος; Είναι φως ή σκοτάδι;
– Δεν έχω καμία μεταφυσική αντίληψη για το λάθος. Το λάθος είναι σύμφυτο με την ανθρώπινη προσπάθεια αρκεί να μην επαναλαμβάνεται. Θα πω το κοινότοπο: από τα λάθη του μαθαίνει κανείς, αρκεί να μαθαίνει όμως.
«Όταν μπαίνω στη Βουλή, ειδικά στην αίθουσα της Ολομέλειας, όπου γράφεται η Ιστορία της χώρας, σκέφτομαι ότι εδώ καθόταν ο Ηλίας Ηλιού ή ο Λεωνίδας Κύρκος αλλά και ο Ανδρέας Παπανδρέου και οι άλλοι πολιτικοί αρχηγοί και πραγματικά με διαπερνά ρίγος»
– Υπάρχει κάποιος άνθρωπος που σας επηρέασε πολύ;
– Στην πολιτική καθοριστική υπήρξε για τη ζωή μου η σχέση μου με τον Λεωνίδα Κύρκο. Για μένα συνδύαζε μοναδικά την πολιτική σκέψη, το κομματικό ήθος και την ατομική ακεραιότητα. Όπως έχω πει και σε άλλη περίπτωση ο Κύρκος ήταν ο λόγος που έγινα Αριστερός.
– Πείτε μας μια φράση που να περιέχει την φιλοσοφία σας για τη ζωή.
– Η φράση του Λατίνου ποιητή Τερέντιου; «Είμαι άνθρωπος, Τίποτε το ανθρώπινο δε μου είναι ξένο», (που παρεμπιπτόντως ήταν και η αγαπημένη φράση του Μαρξ) είναι μια φράση που εμπεριέχει το μεγαλείο αλλά και την ευτέλεια του ανθρώπινου γένους.
– Η Δράμα επί 10ετίες είναι αδικημένη. Το ανέφερε ο Αλέξης Τσίπρας ως πρωθυπουργός αλλά και ο σημερινός πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης. Τι φταίει κατά την άποψή σας και οδηγηθήκαμε σ’ αυτό το σημείο;
– Νομίζω είναι αρκετές οι αιτίες. Ως κύρια πολιτική αιτία θεωρώ ότι το γεγονός ότι «συνθλίβεται» μεταξύ δύο όμορων νομών με μεγάλο ειδικό βάρος στην πολιτική γεωγραφία. Επίσης, στην ευρύτερη περιοχή μας υπάρχει η Θράκη, η οποία και πάντα πρέπει να φροντίζεται λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών (ύπαρξη μειονότητας) και όλα αυτά σε συνδυασμό με το γεγονός ότι, εκτός από την περίοδο ΣΥΡΙΖΑ που υπήρξε μία προσπάθεια ορθολογικής ανάπτυξης της χώρας με βάση τα περιφερειακά συνέδρια, όλες τις προηγούμενες 10ετίες η όποια ανάπτυξη ήταν αποτέλεσμα προσωπικών στρατηγικών των στελεχών των κυβερνητικών κομμάτων και επιρροής τους στην κεντρική κυβέρνηση. Εκεί χάναμε κατά κράτος! Κατά τη γνώμη μου και αυτό πρέπει να το αξιολογήσουν οι πολίτες, η ανάπτυξη πρέπει να είναι συντεταγμένη, ορθολογική και να μην υπακούει σε πελατειακές λογικές και προσωποπαγείς απόψεις.
«Στην πολιτική καθοριστική υπήρξε για τη ζωή μου η σχέση μου με τον Λεωνίδα Κύρκο. Για μένα συνδύαζε μοναδικά την πολιτική σκέψη, το κομματικό ήθος και την ατομική ακεραιότητα. Όπως έχω πει και σε άλλη περίπτωση ο Λεωνίδας Κύρκος ήταν ο λόγος που έγινα Αριστερός»
– Αν ιεραρχούσατε τα δυο πιο σημαντικά πράγματα για το Ν. Δράμας ποια θα ήταν αυτά;
– Το πρώτιστο είναι η οδική σύνδεση με την Εγνατία μέσω Αμφίπολης. Είναι η απόλυτη αναπτυξιακή προοπτική. Ως δεύτερο σημαντικό, μεταξύ της παραγωγικής ανασυγκρότησης της γεωργικής παραγωγής, της λειτουργίας της σχολής κινηματογράφου ή της ανάπτυξης του ορεινού όγκου, δυσκολεύομαι να διαλέξω. Νομίζω πάντως ότι αυτά πρέπει να είναι οι άμεσες στοχεύσεις μας.
– Αν ερχόταν ένα παιδί και σας ρωτούσε για ποιόν λόγο αξίζει κανείς να ζει στη Δράμα, τι θα του λέγατε;
– Κοιτάξτε, η Δράμα δεν διαφέρει από πολλές άλλες πόλεις της ίδιας πληθυσμιακής πυκνότητας. Θα έλεγα ότι αξίζει να ζει κανείς στη Δράμα αρχικά λόγω των ανθρώπων της, κατά δεύτερο λόγω των πλεονεκτημάτων της, πολύ κοντά στη θάλασσα, πολύ κοντά στο χιονοδρομικό κέντρο, λόγω της ανεξάντλητης φύσης που διαθέτει, αρκεί να υπάρχουν οι υλικοί όροι για να μπορεί κάποιος να μείνει. Και φυσικά αναφέρομαι στην εργασία.
– Τι μουσική ακούτε και ποιος είναι ο αγαπημένος σας τραγουδιστής;
– Είμαι λάτρης της μουσικής, στα νιάτα μου έπαιζα και λίγη κιθάρα και αντιλαμβάνεσθε ότι υπάρχει αγαπημένος τραγουδιστής ή τραγουδίστρια ανάλογα με το είδος της μουσικής. Για να απαντήσω μονολεκτικά: λατρεύω κυριολεκτικά τον Καζαντζίδη, από την ξένη μουσική τους Beatles και από την κλασσική με συγκλονίζει η Μαρία Κάλλας.
– Αγαπημένη σας ταινία;
– Ο «Οκτώβρης» του Σεργκέι Αϊζενστάιν και το «Σινεμά ο Παράδεισος» του Τζουζέπε Τορνατόρε.
«Προσπαθώ να είμαι ένας βουλευτής, που οι Δραμινοί και οι Δραμινές, ανεξάρτητα από το εάν ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ ή άλλο κόμμα και ανεξάρτητα από το εάν, όσοι ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, ψήφισαν εμένα ή άλλον συνυποψήφιό μου, να αντιλαμβάνονται ότι προσπαθώ να τους εκπροσωπήσω επάξια και να με αποδέχονται ως εκπρόσωπό τους»
– Ποιο βιβλίο διαβάσατε τελευταία;
– «Η ουτοπία στην Εξουσία» του Θανάση Γιαλκέτση, που αναφέρεται στα 100 χρόνια της Οκτωβριανής Επανάστασης.
– Τι σας ενοχλεί (στον ΣΥΡΙΖΑ) στο φορολογικό, αφού εμπεριέχει ελαφρύνσεις;
– Κατά την άποψη της Αριστεράς στην Κοινωνία υπάρχουν τάξεις και πάντα το κριτήριο είναι ποια τάξη εξυπηρετείται. Αρχικά πρέπει να πούμε ότι ο νέος προϋπολογισμός περιέχει 773 εκ. νέους φόρους. Βεβαίως υπάρχουν ελαφρύνσεις, οι οποίες όμως για τους χαμηλόμισθους, που έχουν και την περισσότερη ανάγκη, είναι συμβολικές ενώ για τα ανώτερα οικονομικά στρώματα είναι γενναίες. Δεν είναι τυχαίο ότι η ΓΕΣΕΒΕ, που εκφράζει τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα κατήγγειλε το φορολογικό.
– Η Κυβέρνηση υποστηρίζει ότι χάρη στις δικές της μεταρρυθμίσεις το ελατήριο της οικονομίας εκτινάσσεται. Θα γίνει η Ελλάδα το success story της Ευρωζώνης τα επόμενα χρόνια;
– Είναι παιδαριώδες το επιχείρημα ότι η Κυβέρνηση Μητσοτάκη, που ανέλαβε μόλις τον Ιούλιο μπόρεσε να εκτινάξει την οικονομία! Τρώνε από τα έτοιμα. Ό,τι δημοσιονομικό περιθώριο υπάρχει οφείλεται στη συνετή διαχείριση του ΣΥΡΙΖΑ. Εκτός του ότι οι όποιες μεταρρυθμίσεις για να αποδώσουν χρειάζονται χρόνο εδώ έχουμε ουσιαστικά αντιμεταρρυθμίσεις. Καταργούν τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, εμποδίζουν την προσφυγή στη διαιτησία κτλ. Είναι η γνωστή η άποψη των νεοφιλελεύθερων: Προσπαθούν να συμπιέσουν το κόστος της εργασίας για να καταστήσουν την χώρα ελκυστική για επενδύσεις. Έτσι όμως γυρίζουμε στο παραγωγικό μοντέλο που οδήγησε στην κρίση, με τα γνωστά αποτελέσματα… Βλέπετε λοιπόν ότι κάποιοι δεν μαθαίνουν από τα λάθη τους.
– Βλέπετε βελτίωση του επιπέδου διαβίωσης για τα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα και για τη μεσαία τάξη;
– Με κριτήριο τον Προϋπολογισμό αλλά και τη γενικότερη πολιτική της Κυβέρνησης δεν είμαι αισιόδοξος, για να το πω μετριοπαθώς.
«…παραμένω στην Ανανεωτική Αριστερά και συνέδεσα την ζωή μου και την πολιτική μου σκέψη με τις περιπέτειές της, που δεν είναι και λίγες»
– Θεωρείτε ότι έχει ευθύνη η Κυβέρνηση της ΝΔ για τα ξενοφοβικά φαινόμενα που αναπτύσσονται ανά την επικράτεια;
– Η ΝΔ φέρει ακέραιη την ευθύνη για την έξαρση της ξενοφοβίας στη χώρα. Αρχικά ως αντιπολίτευση καλλιέργησε τα ακραία συντηρητικά ξενοφοβικά συναισθήματα, κατηγόρησε τον ΣΥΡΙΖΑ ότι περίπου προσκαλεί όλους αυτούς τους κατατρεγμένους, δημιούργησε την απατηλή εντύπωση ότι μόλις γίνει Κυβέρνηση θα πάψουν να εμφανίζονται πρόσφυγες και μετανάστες και όταν ήλθε αντιμέτωπη με το πρόβλημα ανακάλυψε τα γεωπολιτικά δεδομένα και τις διεθνείς παραμέτρους.
Αρχικά το θεώρησε θέμα Δημόσιας Τάξης και κατήγρησε το υπουργείο μεταναστευτικής πολιτικής, που είχε συστήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, Στη συνέχεια άλλαξε διαδοχικά πολιτικούς υπευθύνους για τη διαχείρισή του, ώσπου κατέληξε. Η ζημία όμως ήδη είχε γίνει. Οι πρόσφυγες και μετανάστες σωρεύονται στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Περιφερειάρχες, Δήμαρχοι που ανήκουν στη συντηρητική παράταξη αρνούνται κατηγορηματικά να συμμετάσχουν στην αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης. Και η Κυβέρνηση πελαγοδρομεί στις αντιφάσεις της.
Να το πω άλλη μια φορά: Το προσφυγικό – μεταναστευτικό είναι θέμα μείζονος σημασίας και απαιτεί συναινέσεις για να αντιμετωπισθεί. Και η συναίνεση είναι πρωτίστως θέμα της Κυβέρνησης. Λογικές κλειστών κέντρων, όπου χιλιάδες άνθρωποι θα παραμένουν έγκλειστοι, χωρίς ουσιαστικά να έχουν διαπράξει αδίκημα, είναι εκτός διεθνών υποχρεώσεων της χώρας και μας δημιουργούν επί πλέον προβλήματα.
– Η κεντρική οργανωτική επιτροπή συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία συνεδρίαση πανηγυρικά. Είναι ένα ακόμη βήμα στο δρόμο του μετασχηματισμού του Κόμματος;
– Υπάρχει μια αναγκαιότητα και για τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και για την Κοινωνία. Στις τελευταίες εκλογές μας ψήφισε ένας στους τρεις πολίτες. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον ένα μεγάλο κόμμα της αντιπολίτευσης και το μεγαλύτερο κόμμα της Αριστεράς στην Ευρώπη. Πρέπει να πράξει το αυτονόητο: να αντιστοιχηθεί ο κομματικός με τον κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ. Τόσο απλά!
– Ο ΣΥΡΙΖΑ θα προτείνει ξανά τον Προκόπη Παυλόπουλο για πρόεδρο της Δημοκρατίας;
– Έχουμε πει ότι ο νυν ΠτΔ είναι ένας Πρόεδρος που ασκεί ορθά τα καθήκοντά του. Το αν θα τον προτείνει εκ νέου ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κάτι που δεν γνωρίζω και άρα δεν μπορώ να πω.
«Ακόμη διαβάζω αρχαία στο πρωτότυπο αλλά δυσκολεύομαι να κάνω τα κλάσματα ομώνυμα!»
– Σας φοβίζει το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών; Θα απευθυνθείτε σε άλλα κόμματα για τη συγκρότηση κυβέρνησης με απλή αναλογική;
– Είμαστε το κόμμα που, ως κυβέρνηση, κάθε φορά που υπήρχε πολιτικό πρόβλημα προσφύγαμε στη λαϊκή ετυμηγορία. Άρα, και από θέση αρχής αλλά και από θέση πολιτικής συγκυρίας δεν φοβόμαστε τις πρόωρες εκλογές. Και ο Αλέξης Τσίπρας προκάλεσε μάλιστα τον πρωθυπουργό. Να μην διανοείται διπλές εκλογές. Γιατί θα υπάρξει προοδευτική πλειοψηφία με την απλή αναλογική.
– Τι θα θέλατε να προσθέσετε ως επίλογο της συνέντευξης;
– Είμαι βουλευτής ελάχιστο χρονικό διάστημα και αισθάνομαι μεγάλη ευθύνη και ακόμη μεγαλύτερη τιμή που εκπροσωπώ τους συμπολίτες μου στο Κοινοβούλιο. Προσπαθώ να είμαι ένας βουλευτής, που οι Δραμινοί και οι Δραμινές, ανεξάρτητα από το εάν ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ ή άλλο κόμμα και ανεξάρτητα από το εάν, όσοι ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, ψήφισαν εμένα ή άλλον συνυποψήφιό μου, να αντιλαμβάνονται ότι προσπαθώ να τους εκπροσωπήσω επάξια και να με αποδέχονται ως εκπρόσωπό τους.
– Σας ευχαριστώ.
– Κι εγώ σας ευχαριστώ πολύ για την ευκαιρία που μού δώσατε.